سعید احمدیان/ خبرگزاری ایرنا- ورزشگاه آرچی در شهر سالرنو، عصر دیروز حال و هوای خاصی داشت؛ ورزشگاه تیم سالرنیتانا تیمی که در هفته دهم سری‌آ میزبان اسپتزیا بود. شاگردان داویده نیکولا گرچه در این بازی خانگی یک بر صفر پیروز شدند اما برد این تیم قرمزپوش در لیگ ایتالیا تحت تاثیر خداحافظی نامدارترین بازیکن تیم سالرنیتانا قرار گرفت. فرانک ریبری، هافبک فرانسوی معروف این تیم که در مسابقه عصر دیروز با چشمانی اشکبار به صورت رسمی از فوتبال خداحافظی کرد.
ریبری ۳۹ ساله که به صورت زخمی مشهور بوده و با دوران طولانی اوجش در بایرن مونیخ و تیم ملی فرانسه شناخته می‌شود، به دلیل مصدومیت از ناحیه زانو تصمیم گرفت که کفش‌هایش را بیاویزد.
ریبری سال ۲۰۲۱ به سالرنیتانا پیوست و به این تیم کمک کرد تا در سری‌آ باقی بماند. او در این فصل تنها دو بار برای سالرنیتانا بازی کرد و تشدید مصدومیت زانویش سبب شد تا سخت‌ترین تصمیم دوران حرفه‌ای فوتبالش را گرفته و پس از ۲۰ سال از فوتبال خداحافظی کند.
آویختن کفش‌ها پس از ۲۰ سال
ریبری بیش از ۲۰ سال پیش فوتبال خود را آغاز و در لیگ‌های فرانسه، ترکیه، آلمان و ایتالیا بازی کرد. او در فینال جام جهانی ۲۰۰۶ مقابل ایتالیا در ترکیب اصلی فرانسه حضور داشت و در سال ۲۰۱۳ با بایرن مونیخ قهرمان اروپا شد و در آن سال در رای‌گیری توپ طلا سوم شد.
ریبری بیشتر به خاطر حضورش در آلمان شناخته می‌شود؛ جایی که در طول دوران بازی در بایرن، ۹ بار قهرمان بوندسلیگا شد. او در حالی به دوران حرفه‌ای فوتبالی خود پایان می‌دهد که بیش از ۷۰۰ بازی انجام داده است.
او همچنین در سال ۲۰۱۳ با بایرن مونیخ قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شد. آنها بورسیا دورتموند را در فینال شکست دادند. صورت زخمی در مجموع، ۴۲۵ بازی برای باواریایی‌ها انجام داد و بین سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۹، ۱۲۴ گل به ثمر رساند.
هنگامی که در سال ۲۰۱۹ توسط بایرن بازیکن بازیکن آزاد اعلام شد، به فیورنتینا نقل مکان کرد و سپس به سالرنیتانا پیوست اما به دلیل مصدومیت در بازی‌های کمی در دو فصل اخیر به میدان رفت.
ریبری همچنین ۸۱ بازی ملی برای فرانسه انجام داد و در چهار تورنمنت بزرگ برای کشورش بازی کرد. او بخشی از تیمی بود که به فینال جام‌جهانی ۲۰۰۶ رسید؛ مسابقه‌ای که فرانسه در ضربات پنالتی از ایتالیا شکست خورد. بالاترین افتخار فردی او زمانی بود که در رای گیری توپ طلا در سال ۲۰۱۳ پس از لیونل مسی و کریستیانو رونالدو سوم شود.
شکننده نیستم اما چاره‌ای جز خداحافظی نداشتم
ریبری که عصر دیروز در یک فضای احساسی و اشکبار در ورزشگاه آرچی از فوتبال خداحافظی کرد، در مصاحبه‌ای گفت: می‌دانستم که این روز برای من روز خاصی خواهد بود و این فوق‌العاده بود که بتوانم از همه، از بازیکنان تیم گرفته تا رئیس، مربی و هواداران تشکر کنم.
او که پس از بازنشستگی در سالرنو می‌ماند و به کادر فنی داویده نیکولا می‌پیوندد، گفته است که احساس می‌کند می‌تواند چیزهای زیادی بیاموزد.
ریبری در این باره اظهار داشت: من در سالرنو ماندم زیرا در اینجا بسیار خوشحالم و با همه رابطه خوبی دارم. وقتی فهمیدم که دیگر نباید بازی کنم، سخت بود، اما باشگاه بلافاصله پیشنهاد مربیگری به من داد تا بتوانم بمانم.
ملی پوش پیشین تیم ملی فرانسه درباره اینکه چه زمانی به این نتیجه رسیده که باید از فوتبال خداحافظی کند، اضافه کرد: هفته گذشته بیشتر از همیشه به خداحافظی فکر کردم. یک اردوی آماده‌سازی عالی را قبل از فصل جاری پشت سر گذاشتم. اولین درد زانوم در ماه ژوئن بود. در اولین بازی لیگ مقابل رم، از درد رنج بردم. آدم شکننده‌ای نیستم، اما تا سه روز بعد نمی‌توانستم حرکت کنم. دکترها گفتند مصدومیتم خیلی جدی است. سعی کردم بهبود پیدا کنم و نمی‌توانستم باور کنم که مجبور به بازنشستگی می‌شوم و دوست داشتم خودم زمان بازنشستگی را انتخاب کنم.
ریبری فاش کرد که با پزشکانی در مونیخ صحبت کرده است، به این امید که به او کمک کنند به بازی بازگردد اما پس از سفر به باواریا بود که متوجه شد کارش به پایان رسیده است.
پس از بازگشت به سالرنیتانا، باشگاه به او این فرصت را داد که در هر نقشی که می‌خواهد بماند.
وی افزود: به هم تیمی‌هایم گفتم که سخت‌ترین اتفاق این نیست که از کفش‌هایم را بیاوزیم بلکه این است که نمی‌توانم هر روز به آنها کمک کنم. با این حال، در این شهر به این کار ادامه خواهم داد؛ شهری که مردمش آنطور که من دوست دارم یعنی، با اشتیاق فوتبال را زندگی می‌کنند.