سعید احمدیان/ خبرگزاری ایرنا- هجدهمین دوره جام ملت‌های آسیا شنبه‌شب این هفته با قهرمانی غیرمنتظره قطر به پایان رسید. رقابت‌هایی که تیم‌های مدعی آسیایی، توفیقی در آن نداشتند و دست خالی به خانه برگشتند و قطر توانست از عنوان قهرمانی‌اش دفاع کند. به بهانه پایان جام ملت‌های ۲۰۲۳، به بررسی چهره‌هایی این دوره پرداخته‌ایم؛ چهره‌هایی که با عملکردشان در یک ماه گذشته آسیایی‌ها را میهمان اشک و لبخند کردند.
اکرم عفیف؛ تک ستاره‌ای در بیابان
بدون شک چهره اول جام ستاره ۲۷ ساله قطری‌ها بود. اکرم عفیف، وینگر تیم ملی قطر با آن موهای فر که چهره‌اش را نسبت به بقیه متمایز می‌کرد. ستاره سابق ویارئال و اسپورتنیگ خیخون که در سال‌های اخیر در لیگ قطر و السد توپ می‌زند، در هجدهمین دوره جام به تنهایی در خیلی از مواقع، ورق را به سمت قطر برگرداند. مانند گل دوم قطر که با یک شوت دیدنی در بازی نیمه‌نهایی وارد دروازه ایران کرد.
این ستاره علاوه بر کسب عنوان بهترین بازیکن جام با به ثمر رساندن ۸ گل که ۳ تای آن در فینال و هر سه از روی نقطه پنالتی بود، کفش طلای مسابقات و عنوان آقای گلی را هم به خانه برد.
سون هیونگ مین؛ ستاره خاموش
ستاره کره‌ای تاتنهام برای شکستن طلسم قهرمانی ببرهای آسیا به تنهایی کافی نبود؛ ستاره‌ای که از لندن به دوحه آمده بود تا این تیم را در کنار ستاره‌های سرشناسش به جام برساند. با این حال سون در حالی که در بازی یک‌هشتم مقابل استرالیا، یک تنه با گرفتن یک پنالتی و زدن یک گل، شکست یک بر صفر را تبدیل به برد ۲ بر یک کرد، در بازی یک‌چهارم جادوی خود را تکرار نکرد تا آنها ناباورانه مقابل اردن شکست بخورند و از دور رقابت‌ها کنار بروند.
عذرخواهی سون با سری پایین و با نهایت شرم، یکی از صحنه‌های ماندگار جام هجدهم بود تا کاپیتان شماره ۷ کره با ناکامی، برای ادامه بازی در تاتنهام به لندن برگردد.
امیر قلعه‌نویی؛ رویا محقق نشد
باز هم نشد که بشود و امیر قلعه‌نویی در دومین حضورش در روی نیمکت تیم ملی فوتبال هم در جام ملت‌ها ناکام بود. قلعه‌نویی در حالی در بازگشت دوباره به تیم ملی، شکستن طلسم قهرمانی را هدف گرفته بود که تیم ملی با شکست در بازی نیمه‌نهایی، نتوانست فینالیست شود تا همچنان حسرت قهرمانی در آسیا ادامه پیدا کند.
عملکرد پرنوسان و پرفراز و نشیب تیم ملی یکی از مهمترین انتقاداتی بود که به تیم ملی تحت هدایت قلعه‌نویی شد تا او که با امید فراوان و برای پاک کردن خاطره ۱۶ سال پیش به دوحه آمده بود، باز هم ناکام بماند.البته این بار ناکامی قلعه‌نویی مانند جام ملت‌های ۲۰۰۷، سبب برکناری او نشد و برعکس باعث شد تا قراردادش تا پایان جام‌جهانی ۲۰۲۶ تمدید شود!
با این حال، نمایش تیم ملی برابر ژاپن که قدرت اول آسیا محسوب می‌شود، نویدبخش روزهای خوب برای تیم تحت هدایت قلعه‌نویی بود. او پس از پایان کار ایران در جام هجدهم از رویکرد جوانگرایی حرف زد و این نگاه با استقبال فدراسیون همراه شد؛ نگاهی که تیم ملی را به روزهای بهتر امیدوار می‌کند.
پیتر شگرت؛ سرمربی محبوب تیم محبوب
یکی از محبوب‌ترین تیم‌های جام هجدهم، تاجیکستان و سرمربی جذابش بود. پیتر شگرت ۵۷ ساله که با توجه به رفتار منحصر به فردش در نشست‌های خبری که با همه خبرنگاران دست می‌داد، تبدیل به یکی از چهرهای ویژه جام شده بود. تاجیکستان با هدایت این مربی اهل کرواسی توانست در گروهی که قطر، چین و لبنان حضور داشتند با یک برد، یک باخت و یک تساوی و کسب ۵ امتیاز پایین‌تر از قطر به عنوان تیم دوم، برای اولین بار راهی مرحله حذفی شود.
شگفتی‌سازی شاگردان شگرت در مرحله حذفی هم ادامه پیدا کرد و آنها با پیروزی برابر امارات در یک‌هشتم، راهی یک‌چهارم شدند اما در این مرحله با یک گل به اردن باختند تا پرونده این تیم محبوب با مربی دوست‌داشتنی‌اش در جام هجدهم بسته شود.
ایمن حسین؛ رویایی شروع شد، کابوس‌وار تمام شد!
ستاره ۲۸ ساله عراق در جام ملت‌های ۲۰۲۳ نشان داد که دود از کنده بلند می‌شود؛ ستاره‌ای که با زدن ۶ گل از همان ابتدا با دیگر رقبایش فاصله انداخت و مدعی اول کسب آقای گلی لقب گرفت. آن هم ستاره‌ای که در فصل نقلوانتقالات تابستان امسال به یحیی گل‌محمدی پیشنهاد شده بود اما سرمربی وقت پرسپولیس او را رد کرد!
در حالی که جام با توجه به زدن گل دوم برابر اردن در یک‌هشتم نهایی، به رویایی‌ترین شکل ممکن برای حسین پیش می‌رفت، شادی گل جنجالی و طولانی او سبب شد علیرضا فغانی با نشان دادن کارت زرد دوم به مهاجم عراق، او را اخراج کند. این اخراج سبب شد تا اردن به بازی برگردد و در پایان ۳ بر ۲ عراق را شکست دهد تا جامی که به بهترین شکل ممکن برای مهاجم نیروی هوایی عراق آغاز شده بود، به تلخ‌ترین شکل ممکن به پایان برسد.
مهدی طارمی؛ سایه ستاره در دوحه
ستاره ایرانی پورتو آن شماره ۹ همیشگی نبود و یکی از تلخ‌ترین دوره‌های حضورش در تیم ملی را ثبت کرد. این در حالی بود که انتظار می‌رفت مهاجم بوشهری تیم ملی یکی از ستون‌های تیم قلعه‌نویی در مسیر قهرمانی باشد.
با این حال طارمی در جام هجدهم مانند عملکردش در این فصل لیگ پرتغال، ضعیف ظاهر شد و تنها ۳ بار توپ‌هایش به تور چسبید. او با دریافت یک کارت قرمز در بازی برابر سوریه در یک‌هشتم و همچنین نمایش ضعیف در بازی نیمه‌نهایی برابر قطر، روزهای تاریکی را در دوحه گذراند و به هیچ عنوان در قامت یک ستاره ظاهر نشد.
حسین عموته؛ شگفتی‌سازی شاگردان یک مراکشی
شاگردانش شگفتی‌ساز جام لقب گرفتند و در عین ناباوری یک پای فینال جام هجدهم بودند. حسین عموته، سرمربی مراکشی اردن بدون شک یکی از مربیان برتر حاضر در دوحه بود. اردن با عموته با یک برد، یک باخت و یک تساوی به عنوان یکی از تیم‌های سوم برتر راهی مرحله حذفی شد. از این مرحله بود که اردن به ترتیب با شکست دادن عراق، تاجیکستان و در نهایت کره‌جنوبی توانست به فینال برسد.
گرچه شاگردان عموته در فینال مغلوب میزبان شدند اما آنها با عموته، توانستند خیلی از چشم‌ها را خیره و عملکرد فوق‌العاده‌ای را در دوحه ثبت کنند.
هاجیمه موریاسو؛ رویای بر باد رفته
ژاپنی‌ها پس از درخشش در جام‌جهانی گذشته و شکست دادن غول‌های فوتبال دنیا، تنها برای کسب جام به دوحه آمده بودند. با این حال نمایش ضعیف ستاره‌های این تیم در کنار ضعف مفرط در خط دفاعی سبب شد به هیچ تیمی نه نگویند و هاجیمه موریاسو که با آرزوهایی بزرگ برنامه قهرمانی نوشته بود، با چهرهای مغموم جام ملت‌ها را ترک کند.
ژاپن با شکست مقابل ایران در یک‌چهارم نهایی، دست خالی از دوحه به توکیو برگشت تا موریاسو نتواند در قطر موفقیت‌هایش را تکرار کند. او بدون شک مغموم‌ترین مربی جام هجدهم بود؛ مربی‌ای که تیمش را با فاصله شانس اول قهرمانی می‌دانستند اما حتی به نیمه‌نهایی هم نرسید!