سعید احمدیان/ خبرگزاری ایرنا- صدای فحاش‌ها و بزن بهادرها در فوتبال ایران دوباره بلند شده است، کسی جلودارشان نیست می‌خواهد جلوی این جماعت، یک هوادار باشد یا یک خبرنگار. یک روز مانند آن اتفاقی که هفته قبل پس از باخت پرسپولیس برابر آلومینیوم افتاد، محمدحسین کنعانی‌زادگان مدافع پرحاشیه تیم ملی و پرسپولیس با حواشی فراوان، فوتبال را با چاله میدان اشتباه می‌گیرد و به قصد کتک زدن هواداران ناراضی، حمله‌ور می‌شود.
یک روز هم مانند دیشب، شجاع خلیلزاده، دیگر مدافع پرحاشیه فوتبال ایران به جای جواب دادن درباره عملکرد ضعیفش در خط دفاع تیم ملی، به خبرنگارانی که از او سوال پرسیده بودند، تهمت و انگ می‌زند و برای حمله فیزیکی به آنها استارت می‌زند، استارت‌هایی که اگر در جام ملت‌ها می‌زد تیم ملی آن طور در خط دفاع به مشکل نمی‌خورد!
مدافع پرحاشیه امروز تراکتور و دیروز پرسپولیس از چنین رفتارهای توهین‌آمیزی در فوتبال کم نداشته است، تنها چند هفته از توهین‌های او به مدال‌آوران و قهرمانان ایران که در المپیک، با مدال‌هایشان، نام ایران را پرافتخار بالا برده‌اند می‌گذرد. آن روز که درباره ماجرای پاداش‌ها، به قهرمانان المپیک به صورتی توهین‌آمیز توصیه کرد:« حد خودشان را بدانند!»
البته فوتبال ایران فوتبالیست‌هایی از جنس «کنعانی‌زادگان»ها و «خلیلزاده»ها کم ندارد، جماعتی با دست‌های خالی از هیچ جامی که خودشان را در ورزش ایران تافته جدا بافته می‌دانند و به دنبال پاداش از این و آن هستند!
نکته تاسف‌برانگیزتر، نوع مواجه باشگاه‌ها و فدراسیون فوتبال با چنین بی‌اخلاقی‌هایی است، آن هم بخش‌هایی که باید با ترویج اخلاق و صدور حکم‌های بازدارنده، فوتبال را از هرگونه توهین و عربده‌کشیدن دور نگه دارند. اما در نه باشگاه‌ها و نه فدراسیون فوتبال خبری از اولویت دادن به اخلاق نیست. به طوری که حکم‌های صادر شده برای فوتبالیست‌های بزن بهادر وفحاش، بیشتر از آنکه جنبه تنبیهی داشته باشد، جنبه تشویقی دارد.
مانند حکم آخرشان در ماجرای حمله مدافع پرسپولیس به یک هوادار که برای او تنها یک جلسه تعلیقی در نظر گرفته‌اند.
باشگاه‌ها هم وضعیت بهتری در برخورد با این حواشی اخلاقی ندارند، اگر چه فدراسیون فوتبال در برخورد با کنعانی‌زادگان حکمی شبیه شوخی صادر کرد اما انتظار می‌رفت ابتدا مدیران پرسپولیس با احضار بازیکن متخلف‌شان با او برخورد می‌کردند. با این حال اما در فوتبالی که اخلاق در اولویت نیست و تنها روی طاقچه‌ها خاک می‌خورد، مدیران عاریه‌ای و رانتی فوتبال هم دغدغه‌ای به نام اخلاق ندارند، به طوری که هر چه بازیکن بزن‌بهادرتر و فحاش‌تر، ارجب و قربش، پیش این مدیران بیشتر!
این در حالی است که اگر این مدیران اندکی دغدغه اخلاق و حرمت هوادار داشتند به شدت با بازیکنی که به قصد کتک زدن هواداران از داخل اتوبوس کورس گذاشته است، برخورد می‌کردند.
نمونه دیگر آن واکنش سرپرست باشگاه تراکتور به توهین و حمله خلیلزاده به خبرنگاران بود، جایی که دیشب سعید مظفری‌زاده به جای عذرخواهی از خبرنگاران به دلیل توهین‌های بی‌شرمانه بازیکن تیمش، مدعی می‌شود که خبرنگاران او را عصبی کرده‌اند و رسانه‌ها را مقصر می‌داند.
وقتی مدیران باشگاه‌ها و آن سو مسئولان فدراسیون فوتبال اینطور به صورت خواسته یا ناخواسته با بی‌تفاوتی‌شان و در مواقعی با جانبداری، فرش قرمز برای فوتبالیست‌های بی‌اخلاق پهن می‌کنند، باید انتظار داشت فوتبالیست‌های بیشتری برای حمله به هوادار و خبرنگار کورس بگذارند و نسل بازیکنان بی اخلاق به جای انقراض، تکثیر شود!