سعید احمدیان/ روزنامه جوان- چه بر سر فوتبال ایران آمده که این‌طور لابی‌های سعودی هر طور بخواهند و به هر بهانه‌ای، سعی در انزوای کشورمان دارند و در تازه‌ترین سناریو هم تصمیم گرفته‌اند تا حق میزبانی باشگاه‌های ایرانی را در لیگ قهرمانان آسیا بگیرند. اینکه لابی سعودی‌ها در کنفدراسیون فوتبال آسیا پرقدرت است و با توجه به نفوذ عربستانی‌ها و دلار‌های نفتی‌شان هم شیخ سلمان رئیس CFA و هم اینفانتینو رئیس فیفا در دست آن‌ها هستند، تردیدی نیست. مسئله‌ای که سبب شده تا مسئولان کنفدراسیون فوتبال آسیا برخلاف نص صریح منشور المپیک، روح ورزش را با تصمیمات سیاسی‌شان خدشه‌دار کنند و در مقابل کشور‌های عضو این تشکل‌ها را به دلیل دخالت سیاست در فوتبال مورد مؤاخذه قرار دهند!
اینکه موضوع گرفتن میزبانی از باشگاه‌های ایرانی در آسیا یک موضوع فراتر از ورزش است و باید رد آن را در تصمیم‌گیری‌های سیاسی ضدایرانی محافل مخالف حکومت ایران جست‌وجو کرد نیز شکی نیست، با این حال به نظر می‌رسد نباید از سوء‌مدیریت‌ها و همچنین اهمال‌هایی که سبب شده فوتبال ایران قدرتی در تصمیم‌گیری در سطح کلان آسیا نداشته باشد نیز غافل شد. مسئله‌ای که سبب شده کشور‌های آسیایی با فرمان سعودی‌ها با کوچک‌ترین بهانه سعی در تحمیل بیشترین هزینه به فوتبال کشورمان کنند. مانند امروز که پس از چهار سال دوباره سعی در انزوای بیشتر فوتبال کشورمان دارند، طوری که در توهینی آشکار به بهانه سقوط هواپیمای اوکراینی مدعی ناامنی ایران شده‌اند و با این حربه سعی دارند تا عقده‌های سیاسی‌شان را در میدان ورزش خالی کنند.
ماجرای تصمیم توهین‌آمیز کنفدراسیون آسیا که امنیت کشورمان را زیر سؤال برده است، بار دیگر ضعف مدیران فوتبال ایران را جلوی چشم‌مان گذاشته است؛ مدیرانی که به رغم ادعا‌های دهان پرکن و چسباندن لقب جعلی فدراسیون پنج ستاره، با مدیریت‌شان در یک دهه اخیر امروز کار را به جایی رسانده‌اند که لابی سعودی کنفدراسیون فوتبال آسیا با یک تصمیم سخیف سیاسی، تصمیم به محرومیت باشگاه‌های ایران در لیگ قهرمانان گرفته است.
بدون شک از حامیان سعودی شیخ سلمان، رئیس بحرینی کنفدراسیون فوتبال آسیا نمی‌توان انتظار داشت که در تصمیم‌گیری‌هایشان، منافع سیاسی و خصمانه‌شان را دخالت ندهند، با این حال از سیستم مدیریتی حاکم بر فوتبال ایران در یک دهه اخیر، این انتظار می‌رفت که با توجه به وظیفه‌ای که برایشان تعریف شده است در راستای دفاع از حیثیت و اعتبار فوتبال کشورمان حرکت کنند.
با این حال در دوران هشت ساله علی کفاشیان و ۵ /۳ سال حضور مهدی تاج، سیستم مدیریتی فوتبال با اولویت‌دادن منافع شخصی و رانتی بر منافع ملی به کاهش جایگاه ایران در تصمیم‌گیری کنفدراسیون فوتبال آسیا سرعت بخشید، هر چند هم کفاشیان و هم تاج با پست تشریفاتی نایب رئیس کنفدراسیون فوتبال آسیا سعی در ایجاد توهم قدرت تأثیرگذاری بر تصمیمات CFA داشتند، اما در رسیدن به چنین پست‌هایی که در رقابت با خودشان به دست آمد، تنها منافع شخصی نهفته بود؛ پست‌های نازل و بی‌تأثیری که از سوی شیخ سلمان بحرینی به واسطه حمایت‌های چشم بسته مدیران فوتبال ایران از او در انتخابات کنفدراسیون فوتبال آسیا به آن‌ها هبه شد، آن هم بدون اینکه رقیبی در پست‌های تشریفاتی و فرمالیته‌شان داشته باشند.
البته هر چقدر چنین پست‌هایی در CFA برای فوتبال ایران آمدی نداشت، اما گویا به نوشته یکی از خبرگزاری‌ها حق جلسه‌های چند هزار دلاری و سفر‌های بیزینس‌کلاس گویا برای این مدیران کفایت می‌کرده است تا در زمین لابی‌های سعودی بازی کنند و چشم و گوش‌شان را بر تصمیم‌های ضدایرانی کنفدراسیون فوتبال آسیا ببندند.
وقاحت و تصمیم توهین‌آمیز CFA در قبال فوتبال ایران را علاوه بر بغض‌های سیاسی شیخ‌نشینان کشور‌های حاشیه خلیج‌فارس، باید از چشم منفعت‌طلبی مدیران فدراسیون فوتبال در یک دهه گذشته نیز دید. بدون شک اگر چهار سال پیش مسئولان فدراسیون فوتبال برابر محروم‌کردن تیم‌های کشورمان از میزبانی تیم‌های عربستانی، تصمیم قاطعانه‌ای می‌گرفتند و از امنیت ایران دفاع می‌کردند دیگر امروز کار به جایی نمی‌رسید که این بار کنفدراسیون فوتبال آسیا تصمیم بگیرد میزبانی باشگاه‌های کشورمان مقابل هر تیم آسیایی را در لیگ قهرمانان از کشورمان بگیرد.
چهار سال پیش مدیران وقت فدراسیون فوتبال برای حفظ پست‌های تشریفاتی‌شان، دست‌هایشان را به نشانه تسلیم بالا بردند تا امروز CFA با هدایت لابی سعودی فوتبال آسیا، پا را فراتر بگذارد. بدون شک رفتار توهین‌آمیز کنفدراسیون فوتبال آسیا با کشورمان خروجی سیستم مدیریتی منفعت‌طلبانه مدیرانی مانند تاج و کفاشیان نیز هست، مدیرانی که باید نقش‌شان را در شکل گرفتن جبهه ضد ایرانی در CFA پررنگ دید و آن‌ها را مورد بازخواست قرار داد.