سعید احمدیان/ روزنامه جوان- ملی‌پوشان تیراندازی از آن دست ورزشکارانی هستند که با وجود کمبود‌های زیادی که در جریان تمرینات و اردو‌های آماده‌سازی دارند، همواره در رقابت‌های مختلف جهانی و آسیایی یکی از رشته‌های موفق بوده‌اند و نشان داده‌اند که کشورمان استعداد‌های زیادی در این رشته ورزشی دارد. مانند امروز که بچه‌های تیراندازی تا اینجای کسب سهمیه المپیک در بین رشته‌های دیگر سرآمد بوده‌اند و بیشترین ورودی را برای رقابت‌های المپیک تابستان آینده در توکیو کسب کرده‌اند، هرچند این رکورد در ادامه با شروع رقابت رشته‌های دیگر شاید شکسته شود، اما کسب شش سهمیه المپیک، آن هم با کمترین امکانات و توجهاتی که به بچه‌های این رشته می‌شود، نشان می‌دهد که تیراندازی ایران ظرفیت و پتانسیل بالایی برای موفقیت دارد.
با این حال در سال‌های اخیر و پس از موفقیت‌های تیراندازی که در رقابت‌های مختلف تکرار می‌شود، پیش نیامده مسئولان بیایند و یک برنامه هدفمند برای حمایت از این رشته داشته باشند. بچه‌های تیراندازی همواه در سال‌های اخیر با کمبود‌ها ساخته‌اند و اعتراضشان هم به مسئولان برای اینکه حداقل امکانات برایشان فراهم باشد به جایی نرسیده است و همین سبب شده تا در بیشتر اردو‌ها و مسابقاتی که اعزام می‌شوند، نتوانند از تمام ظرفیتی که دارند استفاده کنند و برای کشورمان مسابقه می‌دهند. با وجود چنین مصائبی تیراندازی کشورمان ثابت کرده است که اگر توجه کافی بشود می‌تواند موفق باشد و یکی از رشته‌هایی باشد که در بازی‌های آسیایی و سایر تورنمنت‌ها می‌تواند برای ایران مدال‌آور باشد. به‌خصوص که امروز می‌بینیم تیراندازی با همه بی‌توجهی‌ها توانسته بیشتر از انگشتان یک دست سهمیه المپیک کسب کند.
ارزش چنین موفقیت‌هایی زمانی بیشتر می‌شود که بدانیم رشته تیراندازی یکی از رشته‌هایی است که بیشترین ضربه را از تحریم‌ها نسبت به رشته‌های دیگر خورده است؛ مثلاً تفنگ و فشنگ از تجهیزات اصلی این رشته است که با توجه به تحریم‌های ظالمانه امریکا، ملی‌پوشان نمی‌توانند از وسایل روز دنیا استفاده کنند و همواره در مسابقاتی که شرکت می‌کنند، تجهیزاتشان نسبت به رقبایشان در پایین‌ترین سطح قرار دارد. این شرایط سبب شده تا در جریان تمرینات و اردو‌ها هم ملی‌پوشان نتوانند با چنین تجهیزاتی که دارند، با تمام توان آماده رقابت‌ها شوند، به‌خصوص که دقت اسلحه‌هایی که استفاده می‌کنند و همچنین فشنگ‌هایی که در تمرینات شلیک می‌کنند، از کیفیت مناسبی برخوردار نیست و همین مسئله باعث می‌شود نتوانند رکورد‌هایی که توانایی آن را دارند، ثبت کنند.
با تمام این مصائب، اما ملی‌پوشان تیراندازی ثابت کرده‌اند که با توجه به پتانسیلی که تا امروز در رقابت‌های مختلف نشان داده‌اند، نیازمند توجه بیشتر مسئولان وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک هستند. تیراندازی از رشته‌های پرمدال در بازی‌های آسیایی و المپیک است که سرمایه‌گذاری روی آن می‌تواند کاروان ایران را از لحاظ مدال‌آوری در المپیک از دایره چند رشته محدود خارج کند و امیدهایمان در چنین رقابت‌های بزرگی محدود به چند رشته نباشد.
به خصوص روندی که رشته تیراندازی در یک دهه اخیر داشته است، نشان می‌دهد که کشورمان استعداد‌های کمی در این رشته پرمدال ندارد و نمونه آن موفقیت‌های بچه‌های رده‌های پایه تیراندازی در رقابت‌های جهانی و آسیایی است. وقتی چنین موفقیت‌هایی را با کمترین توجه و بدون اینکه برنامه مدونی برای استفاده از پتانسیل تیراندازی داشته باشیم، کسب می‌کنیم، به طور قطع در صورتی که این رشته در کانون توجهات متولیان ورزش قرار بگیرد، موفقیت‌های آن دوچندان خواهد شد.
علاوه بر موفقیت‌هایی که ملی‌پوشان بزرگسال در کسب سهمیه المپیک داشته‌اند، تیراندازی یک پشتوانه قوی هم دارد که سرمایه‌گذاری روی این ملی‌پوشان می‌تواند ایران را در سال‌های آینده به موفقیت‌های بزرگی در مسابقات بین‌المللی برساند. حال با توجه به موفقیت رشته تیراندازی در کسب شش سهمیه المپیک و موفقیت‌هایی که احتمال افزایش آن هم وجود دارد، باید یک تجدیدنظر کلی در نگاه مسئولان نسبت به این رشته پرامید به وجود بیاید. به‌خصوص که در سال‌های اخیر مسئولان وزارت ورزش با رویکردشان نشان داده‌اند، کمتر هوای رشته‌های المپیکی و پرمدال را داشته‌اند و ملی‌پوشان این رشته‌ها زیر سایه بی‌توجهی‌ها آماده مسابقات شده‌اند.
حال در صورتی که مسئولان و تصمیم‌گیرندگان ورزش دغدغه موفقیت و استفاده از تمام پتانسیل ورزش کشورمان را دارند، باید با دیدن موفقیت‌های تیراندازی که با کمترین امکانات و بودجه به دست آمده، برای بهره‌مندی ورزش ایران از ظرفیت رشته‌های پرمدالی مانند تیراندازی، برنامه‌ریزی ویژه‌ای داشته باشند؛ توجهی که قطعاً درنهایت به نفع ورزش ایران و سربلندی کاروان کشورمان در رقابت‌های مختلف آسیایی و المپیک خواهد بود.