سعید احمدیان/ روزنامه جوان- نهضت تکذیب به راه انداخته‌اند و هرچه سؤال و ابهام پشت کارهایشان است را تکذیب می‌کنند، بدون اینکه حتی یک جمله هم بخواهند درباره شایعاتی که از سوءمدیریت‌های اسفبارشان به گوش می‌رسد، توضیح دهند. از رئیس فدراسیون گرفته تا مدیر تازه‌کار تنها یاد گرفته‌اند شائبه‌هایی را که درباره فعالیت‌شان به گوش می‌رسد رد کنند و خودشان را ملزم به پاسخگویی ندانند. این حکایت این روز‌های فدراسیون فوتبال است، فدراسیونی پر از تناقض که از شفاف‌سازی فراری است و در‌های اتاق مدیران آن بسته و روی نامه‌های عملکردشان همواره گویا مهر محرمانه خورده است. مانند همین خبر‌هایی که این روز‌ها درباره رقم قرارداد ویلموتس با تیم ملی فوتبال کشورمان رسانه‌ای شده است، رقمی که قابل پیش‌بینی بود هم مهدی تاج و هم مدیران زیردستش تکذیب را بر شفاف‌سازی ترجیح دهند.
فرار فدراسیون فوتبال از شفاف‌سازی درباره قرارداد مارک ویلموتس در شرایطی است که مهدی تاج چند وقت پیش با حضور در یکی از برنامه‌های تلویزیونی از لزوم شفاف‌سازی و اعلام رقم قرارداد‌ها صحبت و به باشگاه‌ها توصیه کرده بود که در این باره جدیت داشته باشند و رقم قرارداد‌های بازیکنانشان را روی سایت قرار دهند. در حالی تاج، باشگاه‌ها را دعوت به شفاف‌سازی کرده بود که خود در فدراسیون فوتبال از اجرای آن سر باز زده و همواره سعی کرده است در مواجهه با سؤالات رسانه‌ها درباره قرارداد‌های غیرشفافی که در فدراسیون فوتبال در بخش‌های مختلف بسته می‌شود از پاسخ به آن خودداری و با برچسب محرمانه زدن، در این باره از مجموعه‌اش رفع تکلیف کند.
این حالی است که تاج اگر به شفاف‌سازی و قرار گرفتن فوتبال در یک اتاق شیشه‌ای اعتقاد دارد و حرف‌هایش تنها جنبه شعاری ندارد، باید در نخستین گام با اعلام رقم واقعی قرارداد ویلموتس، پایبندی‌اش را به نسخه‌ای که برای دیگران پیچیده است، نشان دهد. با این حال در فوتبال همچنان در بر همان پاشنه سابق می‌چرخد و در غیاب نهاد‌های نظارتی و قضایی، فضای مالی این رشته نیز هر سال که می‌گذرد، غیرشفاف‌تر و کدرتر می‌شود. قرارداد‌های مالی در اتاق بسته و دور از چشم رسانه‌ها و مردم بسته می‌شود و به بهانه اینکه بندی در قرارداد برای علنی کردن رقم آن وجود دارد، همواره تاج و سایر مسئولان فدراسیون فوتبال در این باره پاسخگو نبوده‌اند.
این در شرایطی است که در فوتبال روز دنیا، راهی برای فرار از شفاف‌سازی نیست و همانطور که تاج هم در برنامه ورزش و مردم شبکه یک تلویزیون چند هفته پیش بر آن صحه گذاشت، رقم قرارداد مربیان و بازیکنان باشگاه‌ها مشخص است و در اختیار عموم قرار می‌گیرد. با این حال در فوتبال کشورمان تلاشی برای شفاف‌سازی صورت نمی‌گیرد، مسئله‌ای که بی‌ارتباط به قرارداد‌های مشکل‌دار و خارج از عرف امضا شده نیست و نگرانی مدیران مربوط درباره افشای واقعیت قابل تأمل است، نگرانی که باید به صورت جدی مورد توجه نهاد‌های قضایی و بازرسی قرار گیرد.
فرار از شفاف‌سازی در شرایطی است که در پیش گرفتن چنین رویکردی سبب شده، فساد در فوتبال روز به روز گسترده‌تر شود و با توجه به گردش سالانه مالی هزار میلیاردی این رشته ورزشی، سرنوشت بخش زیادی از این پول هزینه شده نامشخص باشد و در این رابطه نه مدیران فدراسیون فوتبال و نه باشگاه‌ها از سوی نهاد‌های ناظر در مورد شفاف‌سازی و اعلام هزینه‌ها مورد سؤال قرار نمی‌گیرند.
این در حالی است که با توجه به هزینه‌های چندصد میلیاردی سالانه در فوتبال از بیت‌المال و بودجه دولتی باید مشخص شود که قرارداد‌های کلان با کدام معیار و بر چه اساسی امضا شده است. با توجه به عدم تمایل فدراسیون فوتبال بر شفاف‌سازی باید همانطور که بار‌ها تأکید شده، نهاد‌های بازرسی با ورود به این پرونده‌ها، اجازه ندهند در مجموعه فوتبال به بهانه محرمانه بودن، شفاف‌سازی کنار گذاشته شود و زمینه برای افزایش فساد و سوءاستفاده از بیت‌المال بیشتر از قبل فراهم شود.