سعید احمدیان/ روزنامه جوان- انتقاد‌ها از مارک ویلموتس بالا گرفته تا جایی که یکی از روزنامه‌های ورزشی دیروز از قول علی پروین تیتر زده بود: «آقا ویلموتس خیلی بد ارنج می‌کنه!» انتقادهای پروین در یک جمع خصوصی البته تنها یکی از هجمه‌هایی است که این روزها علیه سرمربی بلژیکی به راه افتاده و باخت به بحرین که اولین شکست ویلموتس روی نیمکت تیم ملی فوتبال کشورمان است، سبب شده خیلی زود این مربی در منگنه قرار بگیرد و شدیدترین انتقاد‌ها را تحمل کند.
کم‌تحملی منتقدان
این خاصیت فوتبال ایران است، کارشناسان و مدیرانی که صبور نیستند و تنها پس از اولین باخت شمشیر‌ها را از غلاف بیرون می‌آورند و به بازنده می‌تازند؛ راحت‌ترین کار ممکن، بدون اینکه به شرایطی که این نتیجه به دست آمده است، توجه کنند. چند روز از بازی با بحرین می‌گذرد و کم‌تحملی منتقدان را به خوبی می‌توانید در سطر به سطر تحلیل‌هایشان در رسانه‌های مختلف نظاره کنید. هرچند باخت به بحرین، آن هم یک تیم عربی که سال‌ها بود تیم ملی فوتبال کشورمان به آن‌ها نباخته سخت است، اما حجم بالای انتقاد از سرمربی جدید تیم ملی که تنها پنج بازی است روی نیمکت ایران می‌نشیند و هنوز به صورت کامل با زیروبم فوتبال کشورمان آشنا نشده است، جای تأمل دارد.
البته نمی‌توان راه انتقاد را بست و بدیهی است که پس از یک ناکامی یا یک شکست، انتقاد‌ها بالا می‌گیرد. با این حال انصاف و سنجیدن همه جواب مهم‌ترین مسئله‌ای است که در انتقاد‌هایی که مطرح می‌شود، باید مورد توجه قرار گیرد و نقد‌هایی حواله ویلموتس شود که سازنده باشد و به مربی‌ای که تنها چند ماه از حضورش در ایران می‌گذرد، کمک کند و ضعف‌هایش را پوشش دهد؛ مسئله‌ای که در کمتر نقد این روزها می‌توان دید و به قول معروف همه کارشناسان فوتبال بیرون گود نشسته‌اند و از سرمربی بلژیکی می‌خواهند تا لنگش کند!
یک باخت پایان دنیا نیست
باخت به بحرین اگرچه تلخ بود، اما تنها پنجمین مسابقه‌ای بود که ویلموتس روی نیمکت ایران می‌نشست، آماری که نشان می‌دهد این مربی زمان زیادی نداشته و بدیهی است که پس از بازی به اندازه تنها انگشتان یک دست نمی‌توان درباره کارنامه یک مربی اظهارنظر و او را رد یا تأیید کرد. در پنج مسابقه گذشته ایران با هدایت ویلموتس در بازی‌های دوستانه ۵ بر صفر سوریه را شکست داده‌ایم و برابر کره در سئول یک – یک مساوی کرده‌ایم.
در انتخابی جام جهانی و بازی‌های رسمی هم دو برد ۲ بر صفر مقابل هنگ‌کنگ و ۱۴ بر صفر برابر کامبوج داشته‌ایم و در آخرین مسابقه نیز یک بر صفر به بحرین باخته‌ایم. سه برد، یک مساوی و یک باخت، کارنامه قابل قبولی می‌تواند باشد و نمی‌توان یک مربی را به بهانه ثبت یک شکست در پنج بازی از زیر تیغ رد کرد و نسخه موفقیت یا ناکامی را در ایران برای او پیچید. بدیهی است که برای اظهارنظر دقیق‌تر درباره روندی که تیم ملی فوتبال با ویلموتس با ایران خواهد داشت به زمان بیشتری نیاز داریم و از یاد نبریم که تیم ملی کشورمان در اوایل حضور کی‌روش در ایران به لبنان در بیروت باخت، اما در ادامه توانست با تمام نقد‌هایی که به سبک بازی تدافعی تیم ملی وارد بود برابر آسیایی‌ها شکست‌ناپذیر باشد.
ویلموتس زمان کافی می‌خواهد
به ویلموتس هم مانند کی‌روش باید زمان داد، نمی‌شود به بهانه یک شکست از کارشناس فوتبال گرفته تا مدیران فدراسیون فوتبال برای این مربی بلژیکی شاخ و شانه بکشند و او را به گوشه رینگ ببرند. کمتر از پنج ماه است که ویلموتس به ایران آمده و نمی‌توان آمار بازی‌های ایران با او را مقابل تیم‌های عربی با آمار هشت ساله کی‌روش مقایسه کرد، به خصوص که سرمربی بلژیکی به دنبال یک تحول تاکتیکی در تیم ملی کشورمان است و می‌خواهد تیمی که هشت سال با فوتبال دفاعی و پیروزی با حداقل گل خو گرفته بود را با ۱۸۰ درجه تغییر تاکتیکی با یک ترکیب هجومی راهی میدان کند. چنین رویکردی که مورد استقبال هواداران فوتبال نیز قرار گرفته در روند بازی‌های اخیر ایران ملموس است و در پنج بازی اخیر به جز بازی با بحرین چنین تغییری به خوبی قابل مشاهده بود.
با این حال ویلموتس برای شناخت نفراتی که برای تاکتیک مدنظرش لازم دارد باید با داشتن زمان کافی، شناخت کاملی از پتانسیلی که بازیکنان لیگ داخلی و همچنین لژیونر‌ها دارند به دست بیاورد. آزمون و خطا‌ها و تغییراتی که او در بازی‌های اخیر در ترکیب تیم ملی اعمال می‌کند را باید از همین زاویه ارزیابی کرد. اثرات این شناخت در آخرین لیست تیم ملی به خوبی مشهود بود و سرمربی بلژیکی که پیش از این با توجه به نداشتن شناخت کافی، بیشتر لیست کی‌روش را فرا می‌خواند برای دو بازی آخر تیم ملی لیست متفاوتی ارائه کرد که می‌توان آن را لیست ویلموتس نامید. به طور قطع در بازی‌های آینده و با شناخت بیشتر ویلموتس، دستپخت واقعی این سرمربی برای تیم ملی را بهتر می‌توان مزه کرد و به تحلیل آن پرداخت.
تأثیرات مثبت ویلموتس را فراموش نکنید
در چنین شرایطی برای شناخت فنی ویلموتس و اینکه نقشه‌های تاکتیکی‌اش در ایران جواب می‌دهد باید همچنان منتظر ماند، اما منتقدان این روز‌های ویلموتس نباید تأثیرات مثبت او در همین مدت کوتاه در احیای رابطه با مدیران فدراسیون و لیگ برتری‌ها را در تحلیل‌هایشان از نظر دور داشته باشند. ویلموتس نشان داده برخلاف کی‌روش با وجود اینکه در پنج ماه اخیر یک ریال هم دریافتی نداشته است، اهل حاشیه و جنجال نیست. علاوه بر این رابطه خوب او با سرمربیان لیگ برتری هم دیگر مسئله‌ای است که می‌تواند به استفاده تیم ملی از تمام پتانسیل فوتبال ایران از لیگ برتر گرفته تا لژیونر‌ها کمک کند و همه بازیکنان مطمئن باشند در صورت شایستگی بدون توجه به اینکه در ایران یا خارج از کشور بازی می‌کنند، شانس پوشیدن پیراهن تیم ملی را دارند.