سعید احمدیان/ روزنامه جوان- علیرضا نادی نامی آشنا و بلندآوازه در والیبال ایران است؛ کاپیتان سابق تیم ملی که این روز‌ها همراه تیم والیبال نیرو‌های مسلح آماده حضور در رقابت‌های المپیک سیزم می‌شود. با نادی درباره حضور تیم ملی والیبال در جام‌جهانی ژاپن صحبت کرده‌ایم.
جام‌جهانی والیبال از امروز آغاز می‌شود؛ شما به عنوان کاپیتان تیم ملی والیبال در جام‌جهانی حضور داشته‌اید و حتی به عنوان دومین مدافع برتر مسابقات هم انتخاب شده‌اید. در ابتدا از تجربه بازی در جام‌جهانی و حال و هوای آن بازی‌ها صحبت کنید.
با توجه به اینکه امتیاز جام‌جهانی در رنکینگ جهانی تیم‌ها اهمیت بالایی دارد، همه تیم‌ها برای قهرمانی و کسب نتیجه به این مسابقات می‌آیند. هشت سال قبل در سال ۲۰۱۱، تیم ملی کشورمان برای دومین بار در جام‌جهانی والیبال شرکت کرد و برنامه مسابقات خیلی فشرده بود و بازی‌های سنگینی داشتیم و با تیم‌های بزرگی روبه‌رو شدیم و پیروزی‌های تاریخی هم کسب کردیم. برای اولین بار توانستیم در این رقابت‌ها لهستان را شکست دهیم، صربستان و آرژانتین را بردیم، به ایتالیا اگرچه باختیم، اما بازی نزدیک و خوبی با آن‌ها داشتیم. درمجموع با توجه به پتانسیلی که تیممان داشت و دومین حضورمان در این مسابقات بود، نتایج قابل قبولی گرفتیم. من هم با اختلاف کمی و با تنها یک دفاع کمتر نسبت به بازیکن لهستانی، به عنوان دومین مدافع برتر جام‌جهانی انتخاب شدم.
شاید بتوان گفت جام‌جهانی ۲۰۱۱ با نتایجی که تیم کشورمان در این مسابقات گرفت، نقطه شروع درخشش والیبال ایران و رشد موشکی آن با ولاسکو بود و این نتایج سبب شد تا در ادامه والیبال دنیا روی ایران حساب باز کند.
وقتی آقای ولاسکو به ایران آمدند، اولین کاری که انجام دادند اعتمادبه‌نفس بازیکنان را بالا بردند و به بچه‌ها تأکید می‌کردند شما تفاوت زیادی از نظر توانایی با تیم‌های بزرگ دنیا ندارید و تنها فاکتوری که تیم‌های مطرح دنیا از ایران بالاترند، تمرکز و باورشان به پیروزی و توانستن است. آقای ولاسکو با برنامه‌ها و تمریناتی که داشت خودباوری و باور به توانایی داشتن برای پیروزی را در بازیکنان تقویت کرد و همین سبب شد در جام‌جهانی ۲۰۱۱ تیم‌های بزرگی مانند لهستان و آرژانتین را شکست بدهیم و پس از این مسابقات بود که راه برای پیروزی بعدی و روند صعودی والیبال ایران در سطح دنیا باز شد و این خودباوری را در ملی‌پوشان بعدی به وجود آورد که می‌توانند با تیم‌های بزرگ دنیا راحت بازی کنند و اختلافمان با تیم‌های مطرح یک یا دو امتیاز بیشتر نیست.
بحث را به تیم کولاکوویچ ببریم؛ تیمی که از امروز کارش در جام‌جهانی شروع می‌شود و امسال برنامه خیلی سنگین و فشرده‌ای داشته است؛ از حضور در لیگ ملت‌ها و انتخابی المپیک گرفته تا قهرمانی آسیا در تهران و حالا هم شرکت در جام‌جهانی. با این برنامه سنگین ارزیابی‌تان از تیم ملی والیبال در جام‌جهانی ژاپن چیست؟
تیم کشورمان امسال برنامه فشرده و سنگینی داشت و به همین خاطر قبل از آغاز لیگ ملت‌ها در مصاحبه‌ای اشاره کردم که باید در لیگ ملت‌ها از بازیکنان جوان و جایگزین هم استفاده کنیم. بازیکنانی مانند معروف، غفور، عبادی‌پور و سایر بازیکنان اصلی کشورمان با توجه به چنین بازی‌های سنگینی که امروز تجربه کرده‌اند، به طور قطع نه در جام‌جهانی و نه انتخابی المپیک که دی ماه برگزار می‌شود، آن انرژی روز اول را ندارند و توانشان تحلیل رفته است. برخلاف تأکیداتی که می‌شد تیم ملی والیبال در لیگ ملت‌ها از بازیکنان اصلی استفاده کرد و این پافشاری روی استفاده از ترکیب اصلی و بازی ندادن به جوانان سبب شده بازیکنان دیگر انرژی برای جام‌جهانی نداشته باشند و این روی نتایج ایران در جام‌جهانی تأثیر منفی می‌گذارد.
جوان‌گرایی نکردیم و حالا یک تیم خسته که انرژی بازیکنانش تحلیل رفته است راهی جام‌جهانی می‌شود. با این شرایط به نظر می‌رسد مسابقات سختی در انتظار تیم کشورمان باشد.
با توجه به فشردگی مسابقات تیم ملی والیبال در شش ماه گذشته، پیش‌بینی می‌کنم تیم کشورمان با توجه به خستگی که به تن بازیکنان است، نتوانند در ژاپن توان واقعی‌شان را نشان دهند و یک تیم ضعیف شده به ژاپن رفته است که عملکردی در حد پتانسیل والیبال کشورمان نخواهد داشت.
البته برخی می‌گویند که والیبال باید با یک ترکیب جوان شده به جام‌جهانی می‌رفت تا توان تیم برای انتخابی المپیک بیشتر از این تحلیل نرود.
معتقدم که جام‌جهانی جای جوان‌گرایی نیست و این اتفاق باید در مسابقاتی مانند لیگ ملت‌ها رخ می‌داد. جام‌جهانی با توجه به تأثیری که در رنکینگ دارد، باید با بازیکنان اصلی حضور داشته باشیم. هرچند خستگی ملی‌پوشان بابت رقابت فشرده‌شان در جام‌جهانی، کارمان را برای انتخابی المپیک سخت‌تر خواهد کرد.
با تمام این‌ها بازی‌های تیم کشورمان در جام‌جهانی از امروز آغاز می‌شود. نقاط قوت و ضعف تیممان را در چه می‌بینید و باید چه کار کنیم تا تیم کامل‌تر و بهتری داشته باشیم؟
در تیم کشورمان دریافت اولمان در حد جهانی است، اما باید در توپ‌های برگشتی و توپ‌هایی که به پاسور نمی‌رسد، بیشتر کار کنیم. درواقع وقتی دریافتمان خوب نیست، توپ به‌خوبی به پاسور نمی‌رسد تا پاس مناسب را بدهد. هر تیمی که جلوی ما سرویس خوب می‌زند، ما در خواباندن توپ‌ها و کسب امتیاز ضعف داریم و تیم‌هایی که خوب سرویس می‌زنند، معمولاً مقابل تیم کشورمان برنده‌اند. در همین راستا عمده ضعفمان در توپ‌هایی است که خوب به پاسور نمی‌رسد و او مجبور می‌شود پاس بلند بدهد.
به عنوان سؤال پایانی، المپیک توکیو به نظر می‌رسد پایان نسل طلایی والیبال باشد. برای ادامه این روند با توجه به پشتوانه خوبی که در اختیار داریم چه کار باید بکنیم؟
باید زودتر به جوانان میدان بدهیم. با توجه به اینکه این کار را نکرده‌ایم و کره و ژاپن زودتر از ما جوان‌گرایی کرده‌اند، در آینده با تغییر نسلی که در ایران صورت می‌گیرد، آن‌ها جلوتر از ما خواهند بود و مشکل پیدا می‌کنیم. درست است که ژاپن، کره و چین را که بازیکنان جوان را به ترکیبشان اضافه کرده‌اند، در رقابت‌های اخیر راحت شکست داده‌ایم، اما این تیم‌ها در سال‌های آینده وقتی به پختگی برسند، رقیبان سختی برای ایران خواهند بود و تصور می‌کنم که با کنار رفتن نسل طلایی‌مان، چند سال والیبال ایران افت خواهد کرد.
برای اینکه زمان افت کمتر شود، چه باید کرد؟
فقط باید به جوان‌ها بازی بدهیم و ریسکمان را بالا ببریم، اما با توجه به اینکه دنبال نتیجه هستیم، کادر فنی در رقابت‌هایی مانند لیگ ملت‌ها به بازیکنان جوان میدان نداد و این اشتباه بود.