سعيد احمديان/ روزنامه جوان- علی کفاشیان یک هفته‌ای است که دوباره به فوتبال برگشته و این روز‌ها با عنوان نایب‌رئیس یکی از چهره‌های خبرساز فدراسیون فوتبال شده است، مدیری که گویا ترک عادت نکرده و همچنان با شوخی، خنده و البته تمسخر سعی می‌کند بازگشت غیرقانونی‌اش به فوتبال را توجیه کند و هشدار‌های مجلس و سازمان بازرسی را درباره بازنشسته بودن و داشتن پرونده مالی جدی نگیرد. او بیشتر از هر مسئول دیگری از فدراسیون فوتبال و بیشتر از هر زمانی مقابل دوربین‌ها ظاهر می‌شود تا به نوعی یک سال خانه‌نشینی را جبران کرده باشد و خودش را به عنوان همه‌کاره فدراسیون فوتبال مطرح کند. کفاشیان حتی دیروز در گفت‌وگویی که با خبرگزاری‌ها داشت، سعی کرد خودش را به عنوان سوپرمن فوتبال معرفی کند که آمده تا فوتبال را از وضعیتی که گرفتار آن شده نجات دهد.
او در این مصاحبه ادعا کرد با توجه به ارتباطاتی که با فیفا و کنفدراسیون فوتبال آسیا دارد، می‌تواند چالش‌هایی را که فوتبال با آن درگیر است، از جمله ماجرای رفت و برگشت اساسنامه فدراسیون فوتبال حل کند!
ادعای کفاشیان درباره ارتباط خوبش با فدراسیون جهانی فوتبال و AFC در شرایطی است که یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های فوتبال ایران در یک دهه اخیر ارتباطات ضعیف و یک‌طرفه با فیفا و کنفدراسیون فوتبال آسیا بوده است. ضعفی که سبب شده فوتبال ملی و باشگاهی از نفوذ کشور‌های رقیب در کرسی‌های تصمیم‌گیری فوتبال آسیا و جهان ضربه بخورد و از نداشتن جایگاه ضرر زیادی را متحمل شود.
علی کفاشیان با توجه به حضور بیش از ۱۰ ساله خود در فدراسیون فوتبال یکی از مدیرانی است که باید نسبت به این ضعف بزرگ که یکی از چالش‌های بزرگ مدیریتی فوتبال کشورمان در سطح بین‌المللی است، پاسخگو باشد. او در حالی مدعی شده که ارتباطات خوبی با فیفا و AFC دارد که ۹ سال به عنوان رئیس فدراسیون فوتبال و سه سال به عنوان نایب‌رئیس در مهم‌ترین پست‌های فوتبال حضور داشته، اما در این مدت نه‌تن‌ها چالش‌های فوتبال کمتر نشد، بلکه هر سال بر مصائبی که فوتبال کشورمان با آن در عرصه بین‌المللی روبه‌رو بود، اضافه شد تا امروز که فوتبال ایران ضعیف‌ترین ارتباطات بین‌المللی را دارد، پست‌های تشریفاتی کفاشیان و تاج در AFC که در رقابت با خودشان به دست آمده، هیچ آورده‌ای برای فوتبال کشورمان نداشته است.
در حالی دیروز کفاشیان و امروز تاج عنوان پرطمطراق نایب‌رئیسی کنفدراسیون فوتبال آسیا را یدک می‌کشند که تنها آورده این پست‌ها، حق مأموریت‌های دلاری و سفر‌های بیزینسی برای تاج و کفاشیان بوده و حضور این افراد در جلسات بین‌المللی فوتبال کمترین نفعی برای فوتبال کشورمان نداشته است و این پست‌های تشریفاتی پیشکش رئیس کنفدراسیون فوتبال آسیا به مدیران ایرانی مانند تاج و کفاشیان است که بدون در نظر گرفتن منافع ملی فوتبال، در انتخابات AFC رای ایران را به نام شیوخ قطری ثبت می‌کردند.
البته تردیدی وجود ندارد که بن‌همام در گذشته و امروز نیز شیخ سلمان به عنوان رؤسای قطری کنفدراسیون فوتبال آسیا با مدیرانی مانند کفاشیان و تاج به واسطه حمایت‌های‌شان ارتباط خوبی داشته باشند، اما این ارتباط خوب تنها رزومه مدیریتی دو رئیس سابق فدراسیون فوتبال را پر کرده و گرهی از مشکلات بین‌المللی را که فوتبال ما با آن درگیر است حل نکرده، به خصوص که در یک دهه گذشته بار‌ها شاهد توطئه شیوخ عرب علیه فوتبال کشورمان بوده‌ایم. نمونه آن ماجرای میزبانی تیم‌های ایرانی از عربستانی‌ها در لیگ قهرمانان است که با بهانه واهی عدم امنیت در سال‌های اخیر از باشگاه‌های ایرانی گرفته شده است و نمایندگانمان در کشور ثالث و بدون حضور تماشاگران‌شان با سعودی‌ها بازی می‌کنند. علاوه بر این بلوکه شدن پول‌های فدراسیون فوتبال و باشگاه‌ها در فیفا به دلیل تحریم‌های امریکا یکی از مهم‌ترین چالش‌هایی است که در سال‌های اخیر داشته‌ایم و دیپلماسی فوتبال نتوانسته در این رابطه قدم مثبتی بردارد.
چنین چالش‌هایی که کم هم نیستند، بیانگر این است که برخلاف ادعای کفاشیان، شیخ سلمان و اینفانتینو همواره در مشکلاتی که فوتبال ایران در عرصه بین‌المللی با توجه به جوسازی کشور‌های عربی یا تحریم‌های امریکا با آن روبه‌رو است، به سمت شیوخ عرب و دولت ترامپ غش کرده‌اند و ارتباط خوبی که کفاشیان از آن دم می‌زند بیشتر زمینه نفع‌های شخصی این مدیر بازنشسته را فراهم کرده است تا اینکه سود این ارتباط به جیب فوتبال کشورمان برود.
در چنین شرایطی بهتر است کفاشیان همانطور که وزارت ورزش او را مأمور کرده است، انتخابات فدراسیون فوتبال را با توجه به ارتباطات خوبش با هیئت‌های فوتبال برای گزینه وزارت دربیاورد و ادعای دور از واقعیت حل مشکلات بین‌المللی فوتبال با توجه به ارتباطاتش با فیفا و AFC را مطرح نکند تا این توهم به وجود بیاید که او می‌خواهد سوپرمن فوتبال باشد.