سعيد احمديان/ روزنامه جوان- دیروز یکی از خبرگزاری‌ها نوشت که مبلغ جوایز مدال‌آوران و قهرمانان ورزش کشورمان در سال ۹۷ که تاکنون پرداخت نشده، ۲۲ میلیارد برآورد شده و وزارت ورزشی‌ها این روز‌ها به دنبال تأمین مالی بودجه مورد نیاز برای پاداش‌ها هستند تا به حساب فدراسیون‌ها واریز کنند و قهرمانان پس از نزدیک به دو سال که از افتخارآفرینی‌شان می‌گذرد سهم پاداش ناچیزشان را دریافت کنند. البته اینکه وزارت ورزش بعد از دو سال تصمیم گرفته پاداش ورزشکاران منهای فوتبالی را پرداخت کند، حکایت تازه‌ای در ورزش ایران نیست و مدال‌آوران دیگر به آن عادت کرده‌اند و گلایه‌ها و انتقاد‌ها از اینکه همین پاداش اندک اگر سر فرصت پرداخت شود چقدر در روحیه ورزشکار برای مسابقات بعدی مؤثر است هم تأثیری در تجدیدنظر متولیان ورزش نداشته و آن‌ها چنین دغدغه‌ای را آنطور که باید جدی نگرفته‌اند، به خصوص دختران فوتسال که دو سال پس از دومین قهرمانی متوالی‌شان در آسیا، هنوز چشم‌شان به گوشی موبایل‌شان است که پیامک واریز پاداش ۲۰ میلیونی‌شان را ببینند، اما مسئولان فدراسیون فوتبال هم مانند وزارت ورزش در این زمینه عجله‌ای ندارند!
در پیش گرفتن چنین رویه‌ای از سوی متولیان ورزش می‌خواهد وزارت ورزش باشد، فدراسیون فوتبال یا بخش دیگری از ورزش کشور، گویای این است که برای مدیران این مجموعه‌ها ملاک پاداش و تقدیر، نه مدال و افتخار است و نه قهرمانی‌هایی که تکرار می‌شود. البته با توجه به آیین‌نامه‌های پاداش قهرمانان و همچنین وعده‌هایی که داده می‌شود، همواره سعی شده حداقل پاداش برای بچه‌های منهای فوتبالی در نظر گرفته شود، اما کمتر دوره‌ای بوده که زمان واریز این پاداش در اولویت کاری مسئولان قرار گیرد. این مسئول می‌خواهد وزیر ورزش باشد یا رئیس فدراسیون فوتبال، تفاوتی نمی‌کند. ورزش در سال‌های اخیر کمتر وزیر و رئیسی را به خود دیده که در این زمینه بیاید تابوشکنی کند و با جابه‌جایی فاکتور‌هایی که در اختصاص پاداش یا بودجه وجود دارد، به ورزشکار یا رشته ورزشی به همان اندازه‌ای که در سطح بین‌المللی توانسته برای ایران افتخار به دست آورد، پاداش یا بودجه بدهد.
اکنون چنین اولویت‌بندی در ورزش ایران به صورت عکس اجرایی می‌شود، یعنی رشته‌ای مانند فوتبال که کمترین افتخار را دارد و از آخرین قهرمانی آن بیش از چهار دهه می‌گذرد، عزیزکرده وزارت ورزشی‌ها و فدراسیون فوتبالی‌هاست و بیشترین پاداش‌ها چه دلاری و چه ریالی برای آنهاست و به روز آن را دریافت می‌کنند، در حالی که قهرمانان رشته‌هایی که هر سال در جهانی یا آسیایی یک دو‌جین مدال خوشرنگ به تالار افتخارات کشورمان اضافه می‌کنند، در ته صف قرار می‌گیرند و پاداش خود را با تأخیر‌های چند ساله دریافت می‌کنند.
وزارت ورزش امروز در حالی به فکر پرداخت پاداش مدال‌آوران سال ۹۷ افتاده که بهمن ۹۷ مسئولان این وزارتخانه برای فوتبال، آن هم پس از برد مقابل چند تیم درجه سه و صعود از مرحله گروهی در جام ملت‌های آسیا، یک چمدان یورو توسط محمدرضا داورزنی، معاون وقت قهرمانی و ورزش حرفه‌ای وزارت ورزش به امارات فرستادند تا به کی‌روش و شاگردانش پرداخت شود، یک پاداش ۴۵۰ هزار یورویی که نزدیک به بیش از ۱۰ میلیارد تومان می‌شد و نشان می‌داد که فوتبالی‌ها برای برد‌های بی‌ارزش به اندازه نصف پاداش مدال‌آوران سال ۹۷ که ۲۲ میلیارد است، پاداش گرفته‌اند. در همین فدراسیون فوتبال در شرایطی پاداش ۲۰ میلیون تومانی ناچیز دختران فوتسال بعد از دو سال پرداخت نشده که فدراسیون فوتبال همان سال ۹۷ برای دو برد بی‌ارزش در دو بازی دوستانه مقابل تیم‌های دوم بولیوی و ترینیداد و توباگو به اندازه قهرمانی بچه‌های فوتسال، برای ملی‌پوشان بزرگسال فوتبال بعد از مسابقه چک پاداش کشیده بود.
البته کمتر قهرمان کشورمان است که تنها با انگیزه پاداش به مسابقات برود و منهای فوتبالی‌ها نشان داده‌اند که در سخت‌ترین شرایط و با کمترین توجهات و امکانات در هر رقابتی حاضر شده اند، چه المپیک، چه جهانی و چه آسیایی تا جایی که توانسته‌اند برای نام ایران انرژی و نیرو گذاشته‌اند تا دست‌شان به عنوان نفر برنده بالا برود و پرچم کشورمان بالاتر از دیگر کشور‌ها برافراشته شود. با این حال چنین مسئله‌ای سبب نمی‌شود که مسئولان وزرش از تقدیر از آن‌ها غافل شوند و از خشوع و تواضعی که این قهرمانان دارند، سوء‌استفاده کنند.
حال در شرایطی که مسئولان وزارت ورزش بعد از دو سال به دنبال جور کردن پاداش مدال‌آوران سال ۹۷ هستند و فدراسیون فوتبالی‌ها با گذشت دو سال از آخرین قهرمانی دختران در آسیا، چک پاداش ناچیزشان را هنوز امضا نکرده‌اند باید یک تجدیدنظر کلی و اساسی در ورزش کشور درباره تقدیر از قهرمانان صورت گیرد و اولویت‌بندی مدیران ورزش برای توجه به هر رشته ورزشی چه از نظر بودجه‌ای و چه پاداش قهرمانانش باید بر اساس میزان افتخارات تعریف شود تا تبعیضی که اکنون به صورت پررنگ وجود دارد از بین برود و قهرمانان واقعی به پاداش‌های واقعی‌شان برسند و پاداش واقعی نصیب قهرمانان پوشالی نشود.