سعيد احمديان/ روزنامه جوان- با ادعا‌های بزرگ می‌آیند و خودشان را سوپرمن جا می‌زنند، طوری که اگر آن‌ها نباشند، چرخ باشگاه نمی‌چرخد، تا دو دهه پیش وعده ترکاندن بمب در بازار نقل و انتقالات می‌دادند و امروز هم وعده درآمد‌های چند صد میلیاردی. حکایت مدیرعامل‌های استقلال و پرسپولیس است، وقتی هم که می‌بینند اوضاع پس است، بهانه‌ای جور می‌کنند و نامه استعفایشان را به دفتر وزیر می‌فرستند، وسایلشان را جمع می‌کنند و کمین می‌کنند تا بار دیگر صندلی مدیرعاملی را بچسبند.
مانند اعضای هیئت‌مدیره، رسیدن به صندلی مدیرعاملی هر فاکتوری دارد، غیر از تخصص و تجربه‌ای که می‌تواند گره مدیریتی باشگاه را باز کند. همین است که تغییر پشت تغییر و هوادارانی که هنوز نام مدیرعامل قبلی را حفظ نکرده، با یک مدیر جدید روبه‌رو می‌شوند، مدیرانی که هر کدام هر وقت که می‌آیند، می‌گویند باشگاه را با کوهی از بدهی تحویل گرفته‌اند، هر چند وقتی هم می‌روند از مدیران سابق کم نمی‌آورند و تا جایی که بتوانند روی آن بدهی‌ها، بدهی می‌گذارند تا مدیر بعدی بیاید و این چرخه تکرار شود، بدون اینکه بالا دستی‌شان از آن‌ها توضیح بخواهد و بازخواستشان کند که چرا نه‌تن‌ها گره مشکلات باشگاه باز نشده، بلکه گره آن کورتر هم شده است!
ثبات مدیریت یک شوخی است
نگاهی تنها به تعداد مدیرانی که روی صندلی استقلال و پرسپولیس نشسته‌اند، به خوبی گویای بلبشوی مدیریتی این دو باشگاه است؛ دو تیمی که ثبات مدیریت یک سراب بیشتر برای هوادارانش نیست و آنقدر چهره‌های مختلف با ژست‌های سوپرمنی پا به باشگاه گذاشته‌اند که دیگر حسابشان هم از دست هواداران در رفته است. البته وقتی حساب و کتابی برای انتخاب مدیرعامل نباشد و دم‌دستی‌ترین گزینه یا نزدیک‌ترین به وزیر حکم مدیرعاملی به نامش می‌خورد، وضعیت بهتر از این نمی‌شود.
ابتدا مدیرعامل‌های باشگاه پرسپولیس را در دو سال اخیر مرور می‌کنیم، تیمی که در آستانه گرفتن جشن چهارمین جام متوالی یا به همان اصطلاح معروف پوکر قهرمانی است و هر چقدر در عرصه فنی و داخل زمین منسجم و فوق‌العاده عمل کرده است، در بخش مدیریتی، وضعیت متزلزلی داشته و در دو سال چهار مدیرعامل مختلف داشته است.
در حالی آذر ۹۶، علی‌اکبر طاهری با آن حاشیه‌های مدیریتی مانند محرومیت پرسپولیس از دو پنجره نقل و انتقالات به دلیل قرارداد غیرقانونی با مهدی طارمی از پرسپولیس رفت که حمید‌رضا گرشاسبی به‌عنوان سرپرست کارش را در این تیم شروع کرد، گرشاسبی تابستان ۹۷ حکم مدیرعاملی را هم گرفت، اما آذر ۹۷ او بعد از دو سال به دلیل قانون بازنشستگی از پرسپولیس کنار رفت. ایرج عرب، مدیر‌سابق حراست وزارت ورزش، مدیر بعدی پرسپولیس بود که با حکم وزیر ورزش سرپرست و در ادامه به‌عنوان مدیرعامل کارش را در این تیم آغاز کرد.
حضور عرب در پرسپولیس به یک سال هم نرسید و او شهریور ۹۸ از پرسپولیس کنار رفت و محمد‌حسن انصاری‌فرد که پیش از این در دهه ۸۰ سابقه مدیرعاملی پرسپولیس را داشت، به‌عنوان مدیرعامل جدید کارش را آغاز کرد. انصاری‌فرد در حالی وعده درآمد ۱۵۰ میلیاردی برای پرسپولیس را داده بود که حضورش در این تیم به شش ماه هم نرسید و اسفند ۹۸ پس از بالا گرفتن اختلافات با هیئت مدیره استعفا داد و در ادامه مهدی رسول‌پناه که به‌عنوان دندانپزشک وزیر شناخته می‌شود، حکم سرپرستی باشگاه پرسپولیس را گرفت و به نظر می‌رسد تا هفته‌های آینده او هم باید جایش را به یک مدیرعامل جدید بدهد تا تغییرات ادامه داشته باشد.
استقلال هم دست کمی از پرسپولیس ندارد، با این تفاوت که آن‌ها هم در زمین بازی و هم مدیریتی متزلزل نشان داده‌اند و آبی‌ها هم مانند قرمز‌ها چهار مدیرعامل در دو سال اخیر داشته‌اند تا متوسط عمر مدیریتی مدیرعامل در این تیم مانند پرسپولیس شش ماه باشد. امیر‌حسین فتحی در تیر ۹۷ جانشین رضا افتخاری شد، حضور او یک سال و نیم بیشتر طول نکشید و آذر ۹۸ استعفا داد و اسماعیل خلیل‌زاده سرپرست باشگاه شد. بعد از چهار ماه باز هم استقلال دچار تغییر مدیریتی شد و علی فتح‌الله‌زاده اسفند ۹۸ به‌عنوان مدیرعامل جدید معرفی شد، حضور فتح‌الله‌زاده به سه هفته هم نکشید و او به بهانه بیماری استعفا داد تا احمد سعادتمند مدیرعامل جدید استقلال شود.