سعيد احمديان/ روزنامه جوان- پاک کردن صورت مسئله یکی از دم دستی‌ترین گزینه‌های مدیران فوتبال کشورمان است، مدیرانی که یاد گرفته‌اند در مواجهه با یک معضل همواره ساده‌ترین راه را انتخاب کنند، هر چند آن تصمیم و مسکنی که برای درمان در نظر گرفته‌اند، عوارض وخیم‌تری داشته باشد. با وجود چنین تصمیم‌های پرهزینه‌ای سال‌هاست که شاهد هستیم مدیران کمتر سعی کرده‌اند به سمت حل ریشه‌ای مشکلات و اتفاقاتی که فوتبال را با مصائب زیادی روبه‌رو کرده است، بروند.
ممنوعیت جذب بازیکن و مربی خارجی برای باشگاه‌ها هم یکی از همان تصمیم‌های دم‌دستی مدیران فوتبالی است که عنوان پوشالی پنج فدراسیون ۵ ستاره را به خودشان چسبانده‌اند، بهانه‌شان هم حجم بالای شکایت فوتبالیست‌های خارجی در فیفا و لیست بلند بالایی از بدهی‌هایی است که در این اوضاع اقتصادی باید از جیب دولت و بیت‌المال به بازیکنانی پرداخت شود، آن هم بازیکنانی که خیلی از آن‌ها با چند برابر قیمت واقعی قرارداد بسته‌اند و کارایی‌شان در باشگاه‌هایی که حضور داشته‌اند، صفر بوده است. البته که باید برای جلوگیری از چنین وضعیتی که تنها به پر کردن جیب برخی مدیران و مربیان دلال‌نما و دلالان ختم می‌شود، فکری بشود و اجازه داده نشود تا چنین هزینه‌های هنگفتی خرج فوتبالیست‌هایی شود که بعداً مشخص می‌شود که در کشورشان پرنده‌فروش بوده‌اند و دلالان آن‌ها را به عنوان بازیکن حرفه‌ای به باشگاه‌های دولتی غالب کرده‌اند.
اما آیا حل ریشه‌ای مشکل ورود بازیکنان و مربیان بی‌کیفیت خارجی، ممنوعیت آن است؟ قطعاً اینطور نیست و این تصمیم تنها پاک کردن صورت مسئله است و از جنس همان تصمیماتی که مدیران فوتبالی که اغلب‌شان با توجه به رانت و رابطه به فدراسیون فوتبال و باشگاه‌های دولتی راه پیدا کرده‌اند، در شرایط حاد و اضطراری می‌گیرند. این در شرایطی است که فوتبال باشگاهی ایران فوتبالیست و مربی خوب خارجی هم کم نداشته است، خارجی‌هایی که قطعاً حضورشان سبب می‌شود تا سطح فوتبال در کشورمان رشد کند. با این حال هم نمی‌توان کتمان کرد که اغلب خارجی‌هایی که به کشورمان می‌آیند، بی‌کیفیت هستند و تنها به واسطه رابطه خوب دلال‌ها با یک مدیر و یک مربی باشگاه‌های دولتی تنها برای پر کردن جیب واسطه‌ها به کشورمان می‌آیند و آخر هم بدون اینکه چیزی به فوتبال کشورمان اضافه کنند، می‌روند.
حال با توجه به این مزایا و معایب باید تدبیر درست‌تری برای جلوگیری از ورود بازیکن و مربی خارجی بی‌کیفیت گرفته شود، هر چند تصمیم‌گیری در این رابطه نیاز به واکاوی ریشه‌های این معضل دارد و مدیران کم‌حوصله و کارنابلد فوتبال از آن دوری می‌کنند. با این حال باشگاه‌ها به جای جلوگیری از جذب خارجی‌ها ابتدا باید بر اساس بودجه‌ای که دارند، هزینه کنند تا در پرداخت‌ها با مشکل روبه‌رو نشوند و مانند امروز با بدهی‌ها و شکایت‌های زیاد روبه‌رو نباشند. همچنین فدراسیون فوتبال باید قوانین سختگیرانه و البته مدونی درباره حضور یک مربی و بازیکن خارجی در کشورمان وضع کند و با محدود کردن دایره خارجی‌هایی که می‌توانند با باشگاه‌ها قرارداد ببندند، بر رقم‌هایی که با بازیکن و مربی خارجی قرارداد بسته می‌شود، نیز نظارت کند تا جلوی سوء‌استفاده دلالان گرفته شود و دیگر شاهد حضور خارجی‌های بی‌کیفیت که تنها دستاوردشان حیف و میل بیت‌المال است، نباشیم.