سعید احمدیان/ روزنامه جوان- کرکره‌ها را پایین کشیده اند و تابلوی «تعطیل است» ماه هاست روی در رنگ رو رفته اش خودنمایی می‌کند، سوت و کور است و خبری از رفت و آمد‌های بچه‌های پرشوری که ساک به دوش پا به آن ساختمان می‌گذاشتند، نیست، طوری که انگار نه انگار که همان ساختمان تعطیل شده، پیش از این چه هیاهویی در آن برپا بود و بچه‌های قد و نیم قد با چه رویا‌هایی که برای خودشان تصور می‌کردند پا به آن می‌گذاشتند تا زیر شلاق تمرین‌ها به هدف شان نزدیک‌تر شوند و بشوند یکی از قهرمانانی که عکس شان را به دیوار اتاق شان چسبانده اند. حکایت باشگاه‌های ورزشی است که از اسفند گذشته و پس از آمدن کرونا، خیلی هایشان هنوز صاحب باشگاه کلید نگردانده تا قفل آن را باز کند تا مانند پیش از کرونا دیگر سوت و کور نباشد.
خسارت ویرانگر کرونا به ورزش
باشگاه‌های ورزشی همواره یکی از بخش‌های اصلی پرورش قهرمانان و همچنین پر کردن اوقات فراغت بخش زیادی از جوانان هستند که در شهر‌های بزرگ و حتی روستا‌های کوچک فعالیت می‌کنند. با توجه به آماری که وزیر ورزش اعلام کرده است، علاوه بر باشگاه‌های دولتی، حدود ۲۸ هزار باشگاه خصوصی در کل استان‌های کشور فعالیت می‌کنند؛ باشگاه‌هایی که شیوع ویروس کرونا خیلی از آن‌ها را به تعطیلی کشانده و آسیب زیادی به آن‌ها زده و سبب شده تا این بخش‌های مهم و تأثیرگذار در توسعه ورزش قهرمانی و همگانی تحت تأثیر کرونا با مشکلات زیادی در ماه‌های اخیر روبه‌رو شوند.به گفته عبدالحمید احمدی، معاون فرهنگی و ورزش همگانی وزیر ورزش در گفت‌وگویی که ۱۱ مهر با خبرگزاری ایرنا داشت، با شیوع کرونا فعالیت ۲۶ هزار باشگاه ورزشی بخش خصوصی در کشور تعطیل شد و به صاحبان آن‌ها خسارت وارد کرد.
طبق جدول گروه‌های شغلی که توسط ستاد ملی مقابله با کرونا تدوین شده است، مراکز تمرین و انجام مسابقات ورزشی در گروه شغلی دو، استخر‌های سرپوشیده به عنوان گروه شغلی سه و باشگاه‌های ورزشی ورزش‌های پربرخورد از جمله کشتی، کاراته و جودو و نیز باشگاه ورزشی سالنی به عنوان گروه شغلی چهار تعیین شدهاند. این مجموعه‌های ورزشی با توجه به وضعیت قرمز و نارنجی مناطق مختلف کشور نسبت به شیوع کرونا با تعطیلی در ۹ ماه گذشته روبه‌رو هستند.
تعطیلی باشگاه‌های متعدد در رشته‌های مختلف در سطح کشور با توجه به افزایش تعداد مبتلایان و وضعیت خطر ابتلا به کرونا، باعث شده تا با توجه به اینکه بخش زیادی از این باشگاه‌ها به صورت خودگردان و خصوصی اداره می‌شوند، به مرز ورشکستگی برسند و به گفته یکی از فعالان این بخش، عملاً باشگاه‌های خصوصی تبدیل به انبار نگهداری از وسایل ورزشی شدهاند و وسایل آن خاک می‌خورد. در این باشگاه‌های بدنسازی، استخر‌ها و رشته‌های رزمی از جمله رشته‌هایی هستند که در این زمینه با ضرر و زیان فراوانی روبه‌رو شدهاند. در این زمینه حسن کرباسی، دبیر فدراسیون بدنسازی و پرورش اندام ۲۴ مهر در یک نشست خبری که در استان کرمان برگزار کرده بود، از تعطیلی ۶۰ درصد باشگاه‌های بدنسازی خبر داد: «۱۴ هزار باشگاه دارای پروانه فعالیت و رسمی در کشور داریم و امسال ۶۰ درصد باشگاه‌های این رشته ورزشی به علت شیوع بیماری کرونا تعطیل شده و آنان را به ورشکستگی کشانده است.»
تعطیلی باشگاه‌ها، بیکاری مربیان را به همراه داشته است و به گفته فدراسیون شنا، شیرجه و واترپلو تنها در رشته‌های آبی، بیش از ۱۵ هزار مربی بیکار شدهاند. محسن رضوانی ۱۲ شهریور در حاشیه سفری که به استان لرستان و خرم‌آباد داشت، به ضرر بزرگی که کرونا به ورزش آبی زد، اشاره کرد و گفت: «یکی از اصنافی که با شیوع کرونا خیلی متضرر شد، ورزش بود. مربیان مظلوم ورزش در همه رشته‌ها مخصوصاً رشته‌های آبی از کار بیکار شدند و استخر‌ها ضرر‌های هنگفتی دیده‌اند و بعضی از آن‌ها ورشکست شدند و امیدوارم هر چه زودتر کرونا از بین برود. نباید این نکته را فراموش کنیم که اگر استخر‌ها باز شوند شاید خیلی از خانواده‌ها اجازه ندهند بچه‌ها به استخر بروند. نزدیک به ۱۵ هزار مربی و بالای ۶۰هزار ورزشکار سازمان‌یافته داریم که به علت کرونا از کار بیکار شدهاند.»
مربیانی که مسافرکش می‌شوند
با توجه به تعطیلی بخش زیادی از باشگاه‌ها در دوران کرونا، باشگاهداران و مربیان شاغل در این باشگاه‌ها آسیب زیادی دیده‌اند؛ اتفاقی که سبب شده برخی باشگاهداران قید فعالیت را بزنند و اعلام کنند که می‌خواهند سرمایه‌شان را جای دیگری هزینه کنند و خیلی از مربیان هم با معضل بیکاری روبه‌رو شدهاند؛ مربیانی که هر چند خیلی از آن‌ها حقوق اندکی دریافت می‌کردند، اما در حال حاضر با توجه به شیوع کرونا و تعطیلی باشگاه از همان حقوق کم نیز دیگر برخوردار نیستند.
مهران زرگری، رئیس هیئت بدنسازی و پرورش اندام استان زنجان ۱۱ آذر در گفت‌وگویی با پایگاه خبری موج رسا با اشاره به فشار اقتصادی وارده بر باشگاهداران و مربیان ورزشی گفته است: «همکاران ما با کلی تجربه و سابقه فعالیت ورزشی اکنون به دنبال تاکسی اجاره‌ای هستند که مسافرکِشی کنند که این یک درد است. من خودم که مسئول هیئت هم هستم از سال ۶۸ ورزش و از ۷۸ باشگاهداری می‌کنم. به دلیل اینکه هم باشگاه و هم منزلم اجاره‌ای است، الان به دنبال تاکسی هستم تا مسافرکشی کنم البته این مشکل فقط مختص زنجان نیست و در کل کشور که بیش از ۱۲ هزار باشگاه بدنسازی فعالیت می‌کنند، دلسرد شده و اکثراً رها کرده‌اند و به دنبال شغل دیگری هستند.»
محسن بابادی یکی از مربیان فوتبال خوزستان هم ۱۰ آبان در گفت‌وگویی با خبرگزاری ایسنا، درباره بیکاری مربیان گفته است: «طبق برآورد انجام شده، با شیوع روزافزون کرونا و محدودیت‌های موجود، حدوداً ۱۵ تا ۲۰ هزار نفر از افراد یاد شده به طور مستقیم و حدوداً ۳۰ هزار نفر نیز به طور غیرمستقیم بیکار شده و نه تنها در امرار معاش خود دچار مشکلاتی بزرگ شدهاند، بلکه بعضاً دچار تنش‌ها، اختلافات خانوادگی و مشکلات روحی و روانی و افسردگی شدهاند و حتی ورزش را کنار گذاشته‌اند.»
علاوه بر این، تعطیلی باشگاه‌ها و بیکاری مربیان سبب شده تا زنگ خطر آسیب‌های اجتماعی نیز به صدا دربیاید، به خصوص اینکه ورزش و باشگاه‌ها، تأثیر زیادی در جلوگیری از گرایش جوانان به سمت اعتیاد دارد و در سالم‌سازی جامعه نقش مهمی را ایفا می‌کند و به گفته یکی از رؤسای هیئت بدنسازی و پرورش اندام یکی از استان‌ها، آسیب تعطیلی‌ها همه ما را درگیر خواهد کرد و زمانی، چشم باز کرده و خواهیم دید که باشگاه‌های معدودی در شهر فعال بوده و بقیه تبدیل به قلیان‌سرا و سفره‌خانه سنتی و... شدهاند و آن وقت می‌بینیم که چه آسیب و زیان‌هایی به جامعه وارد شده است.
هر چند دولت با ارائه وام‌های کم بهره و همچنین بخشودگی اجاره‌بهای اماکن ورزشی سعی در جبران این خسارت داشته است، اما چنین تصمیم‌هایی تنها توانسته بخش کمی از آسیبی که به باشگاه‌های ورزشی به واسطه تعطیلی وارد شده را جبران کند و در این زمینه باید تدابیر جدی‌تری صورت بگیرد، به خصوص که باشگاه‌ها به عنوان پله اول در ورزش پایه و استعدادیابی نقش زیادی در پشتوانه‌سازی برای ورزش قهرمانی و حرفه‌ای می‌توانند داشته باشند.