سعيد احمديان/ روزنامه جوان- شمشیربازی ایران از آن رشته‌هایی است که در سال‌های گذشته با یک جهش خیره‌کننده توانسته با کسب موفقیت‌های جهانی و آسیایی به یکی از تیم‌های قابل‌احترام در ورزش کشورمان بدل شود؛ موفقیت‌هایی که با کسب سهمیه المپیک توکیو ادامه پیدا کرد و حالا همه در انتظار مدال خوش‌رنگ و تاریخی تیم سابر ایران که ترکیب آن را مجتبی عابدینی، علی پاکدامن، محمد رهبری و محمد فتوحی تشکیل می‌دهند، در توکیو هستند. در گفتگو با پیمان فخری، سرمربی تیم ملی شمشیربازی درباره هدف‌ها و برنامه‌های این رشته برای بازی‌های المپیک تابستان سال آینده صحبت کرده‌ایم.
سرانجام طلسم برپایی اردوی بچه‌های المپیکی شمشیربازی شکسته شد و اولین اردو برای بازی‌های توکیو در حال برگزاری است، از شروع اردو‌ها و دور هم جمع شدن ملی‌پوشان بعد از ۹ ماه صحبت کنید.
متأسفانه در این چند ماه هر زمان که فکر می‌کردیم شرایط کرونا بهتر می‌شود و می‌توانیم اردوهایمان را برگزار کنیم، شرایط بهتر که نشد، هیچ، بدتر هم شد، در خرداد و اردیبهشت که کرونا کمتر شد، تصمیم گرفتیم از تیر شروع کنیم، اما بعد خودم متأسفانه مبتلا شدم و اوضاع در تهران روز‌به‌روز بدتر می‌شد و رکورد می‌زد و نتوانستیم اردو بگذاریم. دیدیم اینطور فایده ندارد و شرایط طوری شد که به این باور در شمشیربازی رسیدیم که باید با کرونا زندگی کنیم. تصمیم گرفتیم اردو را شروع کنیم که آن هم با اتفاق نادری روبه‌رو شدیم و وقتی قبل از اردو تست گرفتیم، تست چهار نفر از ملی‌پوشان بدون اینکه هیچ علائمی داشته باشند، مثبت شد و دوباره اردویمان به تعویق افتاد تا اینکه از هفته گذشته پس از منفی شدن تست‌ها، اردو شروع شد. تمریناتمان وضعیت بدی نداشته و ملی‌پوشان تحت کنترل بوده‌اند، آمادگی جسمانی خوبی دارند و باید تمرینات تخصصی را شروع می‌کردیم که از این اردو آغاز شد. در این اردو تمرینات بدنسازی انجام می‌دهیم و از اسفند و فروردین که به سمت تمرینات تخصصی برویم، احتمالاً مسابقات هم از آن موقع شروع می‌شود.
در مدتی که ملی‌پوشان شمشیربازی دور از اردو بودند، حتماً با آن‌ها درباره تمریناتشان در ارتباط بوده‌اید، چه کار کردید که تیم از وضعیت آمادگی با توجه به لغو اردو‌ها به دلیل کرونا دور نشود؟
اتفاقی افتاد که نه ما، بلکه کل دنیا پیش‌بینی نمی‌کرد، اگر یادتان باشد اسفندماه گفته می‌شد که با گرم شدن هوا و رسیدن تابستان کرونا تمام می‌شود، اما دیدیم در هوای گرم شدت آن بیشتر هم شد و هیچ کس فکرش را هم نمی‌کرد که ما بچه‌های شمشیربازی ۹ ماه نتوانیم دور هم جمع شویم و اردو برگزار کنیم. در این مدت که اردو برگزار نشد، آقای عابدینی و پاکدامن تمریناتشان را در آکادمی دنبال می‌کردند و با بقیه بچه‌ها که در شهر‌های دیگر بودند، آنلاین در ارتباط بودیم و فایل‌های تصویری تمرینات را برای ما می‌گذاشتند. من و کمک مربی تیم آقای قربانی، وضعیت ملی‌پوشان را تحت‌کنترل داشتیم و از وضعیتشان باخبر بودیم. خدا را شکر می‌کنیم که در این مدت برای بچه‌ها اتفاق خاصی نیفتاد و دوباره در اردو جمع شده‌ایم و تمرینات پیگیری می‌شود.
از تمرینات و رصد آنلاین راضی هستید؟ نگران این فرصت ۹ ماهه که از دست رفته است، نیستید؟
ملی‌پوشان وضعیت خوبی دارند و مشکل خاصی نداریم و خیلی هم نگران فرصتی که به دلیل کرونا نتوانستیم اردو برگزار کنیم، نیستیم. ما در شمشیربازی حداقل توانسته‌ایم سهمیه را بگیریم، در‌حالی‌که خیلی از رشته‌ها نگران هستند که هنوز نتوانسته‌اند سهمیه بگیرند. در همین شمشیربازی هم در حالی ایران توانسته سهمیه بگیرد که روسیه و فرانسه از تیم‌های مطرح این رشته هنوز حضورشان در المپیک قطعی نشده و یکی از این دو تیم سهمیه می‌گیرد و در المپیک شرکت می‌کند و این فشار را به این تیم زیاد می‌کند و ما با توجه به کسب سهمیه دیگر این فشار را نداریم. از الان هم هفت ماه و نیم تا المپیک فاصله است که زمان کمی نیست، علاوه بر این نمی‌خواهیم از صفر شروع کنیم و بچه‌ها تمریناتشان را انجام داده‌اند و فقط تمرینات تخصصی مانده که نگران آن نیستیم و سفت و سخت برای آن برنامه‌ریزی می‌کنیم.
به اسفندماه برگردیم که شمشیربازی توانست سهمیه بگیرد و یکی از مسافران کاروان ایران در توکیو باشد.
بچه‌ها خوب بودند و سال موفقی را پشت سر گذاشتیم، تیممان آماده بود، خوب تمرین کرده بودیم و هدفمان رسیدن به المپیک بود و از یک سال قبل برنامه‌ریزی کرده و هدف‌هایمان را نوشته بودیم و در اختیار بچه‌ها گذاشته بودیم و بچه‌ها می‌دانستند که قرار است به کجا برسیم. ما روند خوبی را طی کردیم و خدا را شکر یک چین قدرتمندی حریفمان بود که دنبالمان بود و در دو مسابقه حیاتی قهرمانی آسیا و قهرمانی جهان، این تیم را شکست دادیم، این برد‌ها امتیاز ضریب دو داشت و اگر هر کدام از این رقابت‌ها با چین را شکست می‌خوردیم، کارمان مشکل می‌شد، اما در هر دو مسابقه، این تیم را بردیم و در مسابقات لهستان که اواخر بهمن بود که سهمیه‌مان تقریباً قطعی شد و در ادامه اگر در یکی از مسابقات لهستان یا لوکزامبورگ شرکت می‌کردیم، سهمیه‌مان قطعی می‌شد که با شرکت در بازی‌های لهستان، حضورمان در المپیک به صورت رسمی تأیید شد و چینی‌ها هم با المپیک خداحافظی کردند.
اما المپیک به تعویق افتاد و کرونا همه برنامه‌ها را به هم ریخت.
دوری ۹ ماهه از اردو به دلیل کرونا باعث نمی‌شود که بچه‌ها تمرکزشان را روی هدف‌ها از دست بدهند. دوباره روی برنامه‌های تیم متمرکز می‌شویم تا با هدف‌هایی که معین کرده‌ایم به خوبی برای المپیک آماده شویم.
المپیک تابستان آینده در توکیو می‌تواند ادامه مسیر موفقیت‌های شمشیربازی در سال‌های اخیر باشد؟ این را خیلی‌ها از شما و چهار ملی‌پوش انتظار دارند.
پیش‌بینی نمی‌کنم، اما همیشه قول داده‌ام که بهتر از دوره قبل باشیم و تمام تلاشمان را می‌کنیم. یک روز در جلسه با وزیر گفتم نمی‌دانم که خدا در المپیک در طالع ما چه نوشته است، اما کاری که باید می‌کردیم را کردیم، اما روز مسابقه چه اتفاقی بیفتد، واقعاً نمی‌دانم و امیدوارم روز خوب شمشیربازی ایران باشد.
با توجه به اینکه در المپیک ریو مجتبی عابدینی تا یک قدمی مدال پیش رفت و با نتایج فوق‌العاده‌ای که پس از المپیک هم شمشیربازی گرفت، این انتظار به وجود آمده است که شمشیربازی می‌تواند مدال بگیرد، این کارتان را سخت نمی‌کند؟
ما خودمان از خودمان نسبت به افکار عمومی بیشتر انتظار مدال داریم و مطمئن باشید که آنقدر زحمت کشیده‌ایم که به این راحتی از المپیک نمی‌گذریم. بچه‌های شمشیربازی به جز المپیک، هر افتخاری که باید کسب می‌کردند را به دست آورده‌اند، ما مدال قهرمانی جهان، جام‌جهانی، بازی‌های آسیایی و گرندپری‌ها را داریم و تنها مدال المپیک باقی مانده که شاه‌بیت غزل برای یک ورزشکار و یک تیم است. مجتبی عابدینی فکر می‌کرد که خیلی مدال دارد، اما وقتی مدال قهرمانی جهان را برد و از سکو پایین آمد، گفتم همه آن مدال‌ها را کنار بگذار، حالا با رسیدن به مدال جهانی می‌فهمی که مدال‌های قبلی چیزی نبوده است. حالا هم اگر المپیک را بگیریم، سایر مدال‌ها را باید کنار بگذاریم. خیلی برای رسیدن به مدال المپیک زحمت کشیدیم و تمام هدفمان است.
می‌شود گفت که در کلکسیون افتخارات شمشیربازی تنها جای مدال المپیک خالی است.
واقعاً، المپیک یک مدال به شمشیربازی ایران بدهکار است. ما در المپیک ریو هم برای مدال رفتیم، همین علی پاکدامن آماده‌تر از مجتبی بود و جوان بود و قدر المپیک را نمی‌دانست، اما مجتبی یک دوره المپیک شرکت کرده بود و قدر آن را می‌دانست. الان وقتی دیدند که عابدینی با توجه به حضور در المپیک و نتایجش چه اسطوره‌ای شده است، همه اهمیت و قدر المپیک را می‌دانند، بقیه شمشیربازان هم عملکرد ملی‌پوشان را دیده‌اند که تشنه حضور در المپیک هستند. در حال حاضر فکر می‌کنم بچه‌ها انگیزه خیلی بیشتر از حد کافی هم برای درخشش در المپیک دارند.
تجربه‌ای که عابدینی و پاکدامن در ریو به دست آورده‌اند، در کنار انگیزه محمد رهبری و محمد فتوحی می‌تواند به شمشیربازی برای موفقیت در توکیو کمک زیادی کند.
صددرصد، قدر المپیک را المپیک رفته‌ها بیشتر می‌دانند، به خصوص کسی که یک دوره رفته و مدال هم گرفته و مزه آن زیر زبانش است و می‌داند با ورزشکاری که مدال المپیک گرفته است، چه برخوردی می‌شود و او از این فرصت بهترین استفاده را می‌کند. در دوره المپیک ریو، بین دو تایم مبارزه علی پاکدامن با شمشیرباز آلمانی به علی گفتم کاری نکن چهار سال حسرت بخوری، اما همین اتفاق افتاد و حسرت خورد که چرا در ریو آنطور مبارزه کرده است و به همین خاطر در توکیو ملی‌پوشان شمشیربازی نمی‌خواهند این فرصت را از دست بدهند.
با توجه به موفقیت‌های چشمگیر شمشیربازی در سال‌های گذشته این رشته به جایگاه بالایی در ورزش ایران رسیده است، اما به نظر می‌رسد حمایت‌ها و امکانات به اندازه این موفقیت‌ها نیست و حتی این رشته سالن اختصاصی هم ندارد!
ما سالنی که برای کارمان باشد، بس است، این سالن را در آکادمی ملی المپیک برای تمرین داریم و سالن‌های استاندارد هم در همین حد است، اما اینکه رشته تیراندازی نشان داده پتانسیل بالایی دارد، سالن اختصاصی برای مسابقه می‌خواهد. البته در سال‌های اخیر نگاه‌ها به شمشیربازی عوض شده است و این رشته به جمع رشته‌های مدال‌آور اضافه شده و بودجه افزایش پیدا کرده است. هر مسابقه‌ای که می‌خواستیم شرکت کرده‌ایم و مشکلی در این رابطه نداشته‌ایم. وظیفه ما تمرین کردن است و وظیفه مسئولان فراهم کردن تدارکات اردو‌ها و مسابقات، مشکلاتی بود که در ادامه حل شد و به بچه‌ها هم گفته‌ام که بروید کار بزرگ کنید و توقعات بزرگ هم از مسئولان داشته باشید.