سعید احمدیان/ روزنامه جوان- بدهی ۲ میلیون یورویی فدراسیون فوتبال به تامین اجتماعی گویا بهانه‌ای شده تا واقعیت‌های فوتبال آشکارتر از همیشه جلوی چشممان قرار بگیرد، فوتبالی که سال‌هاست دیگر چیزی برای از دست دادن ندارد و مدیران آن برای پوشاندن کارنامه پر از سوءمدیریت‌شان با دادن آمار‌های ساختگی و کوچک جلوه دادن مشکلات بزرگ، سعی در انکار واقعیتی دارند که فوتبال را سال به سال بیشتر از قبل به قهقرا می‌برد.
از حال و روز فوتبال، اما گریزی نیست، فوتبالی که یک بدهی ۲ میلیون یورویی باعث شده ساختمان فدراسیون فوتبال و باشگاه پرسپولیس که به نام فدراسیون است توقیف شود و استقلالی‌ها که ساختمان آن‌ها نیز به نام فدراسیون است، خوش‌شانس بوده‌اند که فروش همین دو ساختمان برای بازپرداخت بدهی شستا که میراث قرارداد ویلموتس است کفایت می‌کند و آن‌ها قرار نیست خانه به دوش شوند. به قول علی دایی باید به حال فوتبالی که ساختمان فدراسیون آن را برای بدهی به مزایده گذشته‌اند گریه کرد. فوتبالی که دو باشگاه بزرگ آن حتی از داشتن بدیهی‌ترین فاکتور‌ها که همان یک سرپناه و ساختمان است هم محرومند و در ملک‌های اجاره‌ای امورشان را می‌گذرانند!
درباره فدراسیون فوتبال که یک انتخابات مهم روز ۱۰ اسفند دارد باید منتظر ماند و امیدوار بود که با یک خانه‌تکانی اساسی در این مجموعه، وضعیت آن بهتر شود و مدیرانی بر سر کار بیایند که بتوانند به وضعیت ناهنجاری که نزدیک به ۱۳ سال است گریبانگیر این مجموعه شده، سروسامانی بدهند. فدراسیونی که نه تنها ساختمانش روی هواست، بلکه مدیران فعلی و سابق آن با تخلفات مختلفی که صورت گرفته، این مجموعه را تبدیل به یک ویرانه کرده‌اند، ویرانه‌ای که مدیران جدید آن برای ساختن دوباره باید خودشان را برای سخت‌ترین روز‌های مدیریتی‌شان آماده کنند.
حکایت باشگاه استقلال و پرسپولیس هم دست‌کمی از فدراسیون فوتبال ندارد. دو باشگاهی که مدیران دولتی آن مانند مسئولان فدراسیون فوتبال تا جایی که توانسته‌اند بدهی و تخلف از خود به جا گذاشته‌اند و ثبت کرده‌اند، طوری که ردپای مدیران متخلف این دو باشگاه در کنار مدیران فدراسیون فوتبال را می‌توان در پرونده فساد در فوتبال که در مجلس تهیه شده، پررنگ دید.
دو باشگاهی که گفته می‌شود ماه‌های آخری است که دولتی هستند و خصوصی‌سازی‌شان در مراحل آخر است. آن‌طور که وزارت ورزش وعده داده و مسعود سلطانی‌فر هم ۱۰ دی بر آن تأکید کرده، قرار است این دو باشگاه دولتی به بخش خصوصی واگذار شوند. سرخابی‌ها در شرایطی قرار است از زیر سایه حمایت‌های دولت پس از چند دهه که وعده آن داده می‌شود جدا شوند که ماجرای توقیف ساختمان‌های‌شان به دلیل طلب شستا از فدراسیون فوتبال، وضعیت آشفته این دو باشگاه دولتی را نمایان می‌سازد. این دو تیم با وجود اینکه جزو دو باشگاه بزرگ ایران هستند، اما ساختمانی به نام خود ندارند تا یاد دهه ۷۰ بیفتیم که علی پروین مدعی بود که تمام باشگاه پرسپولیس در صندوق عقب ماشین او جمع می‌شود!
بیش از سه دهه از آن روز‌ها می‌گذرد و استقلال و پرسپولیس به عنوان دو باشگاه دولتی همچنان آواره هستند و ماجرای بدهی فدراسیون فوتبال به شستا نشان داد ساختمان‌هایی که در آن مستقرند هم متعلق به خودشان نیست. وقتی یک باشگاه از داشتن امکانات اولیه محروم است و فکری به حال آن نشده و در بخش زیرساخت‌ها و امکانات اولیه درجا زده است و تنها چیزی که رشد خیره‌کننده‌ای در آن داشته، رقم قرارداد‌های بازیکنان بوده که ده‌ها برابر شده است- تصمیمی که البته بی‌ارتباط با درصد‌های رد و بدل و تقسیم شده بین مدیران و مربیان در کنار بازیکنان و دلالان نیست- چنین مدیریتی این دو تیم را هم مانند فدراسیون فوتبال میراث‌دار بدهی‌های هنگفتی کرده که سبب شده هم استقلال و هم پرسپولیس صف طلبکاران‌شان هر سال طولانی‌تر شود.
حال در این شرایط، استقلال و پرسپولیس هم مانند فدراسیون فوتبال به نظر می‌رسد باید برای تغییرات اساسی و بیرون آمدن از این وضعیت تا مشخص شدن مالکان جدید و نهایی شدن پروسه خصوصی‌سازی‌شان منتظر بمانند تا مدیران جدید این تیم‌ها بتوانند کاری را که وزارت ورزش و دولت در انجام آن ناکام بودند به سرانجام برسانند، همان کاری که مدیران جدید فدراسیون فوتبال که ۱۹ اسفند انتخاب می‌شوند باید پی بگیرند تا مانند امروز فوتبال گرفتار مدیرانی نباشد که با سوءمدیریت‌های‌شان، ساختمان‌های فوتبال را برای پرداخت بدهی‌ها به حراج گذاشته و مدیران آن خانه به دوش می شوند.
لینک پی دی اف یادداشت در روزنامه جوان