سعيد احمديان/ روزنامه جوان- فوتبال ملی و باشگاهی ایران از نداشتن کرسی‌های بین‌المللی در نهاد‌هایی مانند کنفدراسیون فوتبال آسیا و فیفا کم ضربه نخورده است. آخرین آن هم اواخر سال گذشته بود که AFC در تصمیمی سیاسی، میزبانی متمرکز بازی‌های باقیمانده دور برگشت مرحله اول انتخابی جام جهانی را به بحرین داد و دست ایران را با وجود اینکه در سه بازی از چهار بازی باقیمانده میزبان بود، خالی گذاشت. در سه هفته گذشته از این تصمیم ناعادلانه، فدراسیون فوتبال با شکایت از AFC به دادگاه بین‌المللی ورزش خواهان لغو میزبانی بحرین شده است. البته آنطور که اتفاقات گذشته نشان داده دور از ذهن است که دادگاه عالی ورزش به نفع ایران حکم بدهد و به نظر می‌رسد که اسکوچیچ باید شاگردانش را برای بیرون کشیدن مجوز صعود به مرحله بعد انتخابی از دل جهنم منامه که بحرینی‌ها قطعاً برای تیم ملی برنامه‌های زیادی خواهند داشت، آماده کند.
حقوق دلاری را بچسب، منافع ملی را بی‌خیال
با توجه به چنین ناعدالتی‌هایی در مراکز تصمیم‌گیری فوتبال، داشتن پست‌های بین‌المللی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. به همین خاطر در این مواقع همه نگاه‌ها متوجه مدیرانی می‌شود که به واسطه پست‌شان در فدراسیون فوتبال ایران برای خودشان در AFC نیز پستی کسب کرده‌اند و باید در این صندلی از حق فوتبال ملی و باشگاهی ایران دفاع کنند و تا جایی که می‌توانند اجازه ندهند نگاه‌های سیاسی و جبهه‌ای که کشور‌های عربی به سردمداری عربستان علیه کشورمان در AFC تشکیل داده‌اند به اهداف و اغراض‌شان برسند.
یکی از پست‌های دهان پرکنی که یک ایرانی در کنفدراسیون فوتبال آسیا دارد، پست نایب‌رئیسی است، پستی که چهار سال علی کفاشیان در اختیار داشت و از فروردین ۹۸ هم مهدی تاج این کرسی را به دست آورده است. نکته قابل تأمل که البته تعجب کمتر کسی را برانگیخت، اهمال و بی‌تفاوتی مهدی تاج، نایب‌رئیس ایرانی کنفدراسیون فوتبال آسیا نسبت به آخرین تصمیم ضدایرانی AFC بود، مدیری که کوچک‌ترین انتظاری که از او با توجه به جایگاهش در AFC می‌رفت، لابی و تکاپو برای گرفتن حق میزبانی تیم ملی بود. تاج، اما واکنشی خنثی نسبت به این موضوع داشت و بدون اینکه نگاه سیاسی کنفدراسیون فوتبال آسیا را محکوم کند از خودش رفع اتهام کرد و گفت: «تصمیم‌هایی که درباره انتخاب میزبانی رقابت‌ها گرفته می‌شود با هیئت رئیسه AFC در میان گذاشته نمی‌شود.»
البته این اولین بار نیست که مدیران ایرانی که کرسی بین‌المللی در فوتبال آسیا دارند اینچنین بی‌تفاوت از کنار دفاع از منافع ملی می‌گذرند. در دوران حضور چهار ساله علی کفاشیان به عنوان نایب‌رئیس AFC هم همین رویه را شاهد بودیم و نه دیروز کفاشیان و نه امروز تاج تلاشی در جهت دفاع از منافع ملی ایران مقابل لابی‌های عربی نداشته‌اند و منفعت‌های شخصی مانند حقوق ۱۵ هزار دلاری ماهانه و سفر‌های بیزینس کلاس برای‌شان همواره ارجحیت داشته است!
در بوق و کرنا کردن اعتراض نکرده!
البته حامیان رسانه‌ای رئیس پیشین فدراسیون فوتبال سعی کردند با توجه به هجمه‌ای که علیه مهدی تاج شکل گرفته با خبرسازی، مانع افزایش این انتقادات شوند. برگزاری جلسه هیئت رئیسه کنفدراسیون فوتبال آسیا در منامه بحرین که هفته گذشته با حضور تاج برگزار شد، بهانه‌ای شد تا یک خبر جعلی منتشر شود، خبری با این مضمون که «رئیس پیشین فدراسیون فوتبال و نایب‌رئیس AFC در این نشست به دلایل انتخاب میزبانی بحرین و عدم میزبانی کشورمان به مسئولان AFC اعتراض کرده و خواستار ارائه توضیحات در خصوص آخرین تصمیم آن‌ها شده است. او در این جلسه اعتراض کرده که چرا چنین تصمیمی در کمیته اجرایی مطرح نشده است. بعد از اعتراض تاج، ویندزور جان، دبیرکل AFC توضیحاتی را در خصوص میزبانی بحرین در گروه C مسابقات ارائه کرده و دلایلی را پیرامون ایرادات ساختاری و حقوقی بابت کشور‌هایی که میزبانی به آن‌ها تعلق نگرفته مطرح کرده است.»
بعد از دو روز، دیروز غلامرضا رفیعی، مشاور حقوقی رئیس فدراسیون فوتبال ادعای تاج درباره اینکه به میزبانی بحرین اعتراض کرده است را تکذیب کرد: «برخلاف آنچه در برخی از رسانه‌ها مطرح شده است، طبق اعلام رسمی صبح امروز کنفدراسیون فوتبال آسیا، موضوع اعتراض ایران به میزبانی بحرین در مسابقات باقیمانده گروه C مقدماتی جام جهانی قطر اصلاً در دستور کار هیئت رئیسه نبوده است. زمانی که موضوعی در دستور کار جلسه نباشد، طرح برخی از موارد با توجه به اعلام رسمی AFC، ادعایی خلاف واقع و فریب افکار عمومی است. اعتراض نماینده ایرانی عضو هیئت رئیسه AFC آن هم زمانی که موضوع در دستور جلسه نبود، بسیار دیرهنگام است و نمی‌دانم چه نتیجه‌ای داشته است.»
خانه‌تکانی در پست‌های بین‌المللی فوتبال
بی‌تأثیری پست‌های بین‌المللی فوتبال و حضور مدیرانی که به جای منافع ملی به فکر منفعت‌های شخصی‌شان در این پست‌ها هستند از جمله چالش‌های مهم فوتبال ایران است. مسئله‌ای که شهاب‌الدین عزیزی‌خادم، رئیس جدید فدراسیون فوتبال نیز روز جمعه در یک برنامه تلویزیونی به آن اعتراف کرد: «کرسی‌های بین‌المللی ما خنثی و بی‌مصرف بودند، به همین دلیل در مدتی که آمدیم به اندازه یک سال نامه‌نگاری و مذاکره کردیم تا حق فوتبال ملی زنده شود. این اتفاق یکی از میراثی است که به ما داده‌اند.»
در این شرایط باید یک تجدیدنظر کلی درباره نامزد‌هایی که برای پست‌های مختلف در فوتبال آسیا از سوی ایران معرفی می‌شوند صورت گیرد و افراد متعهد به منافع ملی جایگزین کسانی شوند که نگاه کاسبکارانه‌ای به کرسی‌های بین‌المللی فوتبال دارند.