سعید احمدیان/ روزنامه جوان- مأموریت فوتبال برای المپیک از روز‌های نخست سال جدید آغاز می‌شود و قدم اول شاگردان کرانچار در راه رسیدن به توکیو و شکستن طلسم ۴۴ساله رویارویی با یمن، ترکمنستان و عراق است. در گفت‌وگو با حمید استیلی، مدیر تیم امید آخرین وضعیت این تیم را بررسی کردیم.
آقای استیلی فرصت زیادی تا اولین مسابقه تیم امید در مرحله اول انتخابی المپیک نمانده است، اما به نظر می‌رسد همه چیز روبه‌راه نیست و هنوز تمریناتتان با وجود زمان کم تا مسابقات با افراد کامل برگزار نمی‌شود. این نگران‌کننده نیست؟
ما تا قبل از اردوی پایانی سعی کردیم طبق برنامه آقای کرانچار جلو برویم، اما در چند اردوی آخر با توجه به فشردگی لیگ و اینکه تیم‌ها به بازیکنانشان احتیاج دارند، تیم امید به صورت کامل نتوانست تمرین کند. در فاصله ۱۰تا ۱۲روز دیگر تا شروع بازی‌های تیم امید، متأسفانه تمام بازیکنانمان را در اختیار نداریم و خیلی مهم بود که مسابقات لیگ برای بازی‌های تیم امید تعطیل می‌شد و صحبتی که با آقای فتاحی مسئول کمیته مسابقات لیگ داشتیم، قرار بود بعد از مسابقات هفته بیست‌ویکم لیگ تعطیل شود و ملی‌پوشان باشگاه‌ها به تمرینات تیم امید ملحق شوند. متأسفانه بازی‌های لیگ تعطیل نشد و ملی‌پوشان تیم سایپا به اردو نیامدند و با توجه به اینکه تیمشان در لیگ بازی دارد، در تمرینات باشگاهی ماندند. البته آن‌ها هم مقصر نیستند و لیگ باید تعطیل می‌شد، اما بازی‌های لیگ به دلیل تیم امید به تعویق نیفتاد و ما چنین مشکلاتی در فاصله کمی که تا شروع مسابقات مانده داریم و نمی‌توانیم با تیم کامل تمرین کنیم.
به نظر می‌رسد آن حمایت همه‌جانبه انگار از سوی فدراسیون برای تیم امید دیده نمی‌شود، آن هم در شرایطی که توقعات از تیم امید بالاست!
کار، کار سختی است و توقعات هم از تیم امید بالاست و برآورده کردن این انتظارات مستلزم این است که همه کمک کنند. وقت که گذشته و بر نمی‌گردد و باید از زمان کوتاهی که باقی مانده است به نحو احسن استفاده کنیم. بحث تیم امید یک موضوع ملی است و باید نگاه المپیکی باشد. برای تیم بزرگسالان، لیگ به مدت ۴۰الی ۴۵روز تعطیل شد و تمام بازیکنانشان در تیم‌های باشگاهی‌شان بازی می‌کردند. تفاوت تیم بزرگسالان با تیم امید در این است که بازیکنان امید مانند بزرگسالان در تیم‌های باشگاهی خود بازی نمی‌کنند تا در صورتی که اردو هم نداشته باشیم، در شرایط مسابقه باشند.
یکی از دلایلی که انتظارمان برای رفتن به المپیک به بیش از چهار دهه می‌رسد همین نوع نگاه به تیم امید است. نگاهی که توجه لازم و المپیکی در آن دیده نمی‌شود.
این بار البته نسبت به دفعه‌های قبل آینده نگری‌ای صورت گرفت و تیمی در بازی‌های آسیایی شرکت کرد که همه بازیکنان آن می‌توانستند در انتخابی المپیک بازی کنند و دنبال نتیجه نبودیم و آینده نگری مدنظرمان بود. هفت، هشت بازی تدارکاتی داشتیم که نسبت به دوره‌های گذشته بهتر بود ولی برای آخرین اردو پیش از مسابقات که این روز‌ها در جریان است، آن توجه کافی به تیم امید صورت نگرفت.
با تمام این تفاسیر تیم امید مرحله اول انتخابی المپیک توکیو را پیش‌رو دارد. مصاف با تیم‌های یمن، ترکمنستان و البته رقیب قدرتمندی به نام عراق. از هر گروه هم یک تیم به مرحله نهایی صعود می‌کند و شرایط سختی است.
علاوه بر عراق، حتی ترکمنستان را هم نباید دست‌کم گرفت. بازی‌های تیم بزرگسالان این کشور را در جام‌ملت‌ها دیدید که چه فوتبالی بازی کردند و تیمی هستند که قدرت بدنی خوبی دارند. متأسفانه ما هیچ تحلیل و آنالیزی نسبت به یمن و ترکمنستان نداریم و تلاشمان برای پیدا کردن فیلم بازی‌هایشان بی‌فایده بود و بدون هیچ شناختی مقابلشان قرار می‌گیریم. البته بازی با یمن دومین مسابقه است و می‌شود از اولین بازی این تیم به شناختی رسید، اما مقابل ترکمنستان که اولین مسابقه‌مان است باید حتماً با یک آنالیز دقیق از حریفمان به میدان برویم ولی هنوز نتوانستیم اطلاعاتی از این تیم کسب کنیم.
این نداشتن شناخت می‌تواند غافلگیرمان کند!
قطعاً کارمان را خیلی سخت‌تر می‌کند. ما این تجربه را در بازی‌های آسیایی جاکارتا داشتیم و در بازی‌مان مقابل عربستان، بازیکنی از این تیم در ترکیب قرار گرفت که اصلاً در آنالیزمان ندیده بودیم و همین بازیکن در ۱۰دقیقه اول دوبار با دروازه ما تک به تک شد. خوشبختانه گل نخوردیم و بعد از ۱۵دقیقه با آنالیز آقای کرانچار توانستیم این بازیکن را مهار کنیم. در بازی تدارکاتی فرصت آزمون و خطا داریم، اما در بازی‌های رسمی حق اشتباه نداریم و این هم مستلزم این است که ما تحلیل و آنالیز کافی نسبت به حریفانمان داشته باشیم و چشم بسته مقابلشان قرار نگیریم، آن هم به خاطر اینکه ما در چنین مسابقاتی باید از هر دقیقه و لحظه برای پیروزی استفاده کنیم.
با وجود همه مشکلات این تیم مانند برگزاری ناقص اردو‌ها و شناخت کافی نداشتن از حریفان، مردم انتظار دارند تیم امید از مرحله اول بالا بیاید و کار اصلی‌مان برای صعود به المپیک در مرحله نهایی است.
همه توقع دارند و توقعات بحق است، اما شما ببینید پنج بازیکن تیم امید عراق در تیم ملی بزرگسالانشان بازی می‌کنند، اما در ایران یک بازیکن هم از تیم امید حتی به تیم بزرگسالان دعوت نشد. این فاصله از نظر تجربه را چطور ما می‌توانیم پر کنیم؟ البته از این مرحله بگذریم، برای مرحله نهایی که دی ماه برگزار می‌شود، زمان کافی داریم که یکسری بازیکن نخبه را به تیم اضافه کنیم و برنامه‌ریزان سازمان لیگ، تیم امید را یادشان نمی‌رود و در برنامه‌ریزی‌ها، اردو‌ها و مسابقات امید‌ها را هم می‌بینند. مرحله بعدی سخت‌تر و حریفان قدرتمندتری داریم، اما با برنامه‌ریزی و توجه بیشتر می‌توانیم کارمان را بهتر جلو ببریم.
با توجه به شناخت‌تان از تیم و پتانسیلی که از تیم امید می‌بینید می‌توانیم امیدوار باشیم که بعد از چهار دهه طلسم رفتن به المپیک شکسته شود و فوتبال ایران در توکیو حاضر باشد؟
بازیکنان فوق‌العاده خوبی داریم؛ ملی‌پوشانی که در باشگاه‌هایشان بازی می‌کنند و در شرایط مسابقه هستند، خیلی عالی‌اند. ملی‌پوشانی هم که بازی نمی‌کنند برای رسیدن آن‌ها به شرایط مسابقه کار سختی در پیش داریم. به عنوان نمونه یکی از ملی‌پوشان امید تا پیش از تعویض مربی‌شان در تیم باشگاهی بازی می‌کرد، اما با آمدن مربی جدید بازی به او نمی‌رسد. این بازیکن حالا که به تمرین تیم امید آمده است، با توجه به اینکه در باشگاه بازی نمی‌کند، شرایط بدنی‌اش ۳۰تا ۴۰درصد کمتر از اردو‌های قبلی است که در ترکیب تیمش بازی می‌کرد. این کارمان را سخت‌تر می‌کند. با این حال بچه‌ها مصمم هستند، اما فوتبال خُم رنگرزی نیست و برای به شرایط مطلوب رساندن بازیکنان نیاز به زمان داریم و این زمان را ما از دست دادیم.
شرایط به وجود آمده به این بر می‌گردد که ما برای المپیک توکیو باید پس از پایان بازی‌های ریو استارت می‌زدیم، اما باز هم نزدیک به دو سال را از دست دادیم و دو سال مانده به المپیک توکیو کار جدی‌مان را آغاز کردیم.
نسبت به دوره‌های قبلی، این بار زودتر شروع کردیم هم در انتخاب مربی و هم تعداد بازی‌های تدارکاتی که داشتیم، اما باز هم دیر بود. شما توجه کنید که اگر ما این تیم را از دو سال پیش در اختیار داشتیم، شرایطمان خیلی بهتر بود، مانند کاری که تیم‌هایی مانند ژاپن و عربستان انجام دادند و تیم امیدشان زمان کافی برای آماده ساختن یک تیم آماده و باتجربه داشت.