سعید احمدیان/ روزنامه جوان- ۱۲ تیر یک خبر مثل بمب در ورزش ایران صدا کرد؛ پریسا جهانفکریان پس از انصراف یکی از وزنه‌برداران کشور ساموا با اعلام فدراسیون جهانی بر اساس امتیازبندی‌های صورت گرفته، توانست سهمیه المپیک را کسب کند. یک سهمیه تاریخی و شگفت‌انگیز که کسی روی آن حساب باز نکرده بود. با این حال جهانفکریان که خودش هم تصور نمی‌کرد سهمیه بگیرد، چند روز قبل از اینکه سهمیه‌اش قطعی شود، یک عمل جراحی انجام داده بود تا رؤیای المپیک برای او خیلی زود از دست برود. در گفتگو با جوانفکریان و همچنین ژینا ویسی، سرپرست و مربی سابق تیم ملی وزنه‌برداری بانوان به این مسئله پرداخته‌ایم که چرا این فرصت تاریخی از دست رفت.
با سوءمدیریت شانس سهمیه را کم کردند
اردیبهشت ۹۸ یک ماه تاریخی برای وزنه‌برداری بانوان بود، روز‌هایی که تیم ملی بزرگسالان کشورمان برای اولین بار راهی مسابقات قهرمانی آسیا در چین شد. پریسا جهانفکریان جزو آن تیم بود، وزنه‌بردار دسته ۷۸ کیلوگرم که پس از آن در مسابقات جهانی ۲۰۱۹ و دو رقابت دیگر گزینشی المپیک شرکت کرد تا با توجه به امتیاز‌های و رکوردهایش، یکی از پرشانس‌ترین وزنه‌برداران برای حضور در المپیک باشد، شانسی که با وجود رسیدن به آن، اما اتفاقاتی دست به دست هم داد تا او به‌رغم کسب سهمیه حضور در المپیک، غایب بزرگ کاروان ایران باشد.
غیبت جهانفکریان در مسابقات وزنه‌برداری بانوان آسیا در فروردین امسال یکی از اتفاقاتی بود که سبب شد کار المپیکی شدن جهانفکریان گره بخورد. ژینا ویسی، سرپرست و مربی سابق تیم ملی وزنه‌برداری بانوان در گفتگو با «جوان» درباره چرایی این غیبت می‌گوید: «تیم ملی وزنه‌برداری بانوان در حالی فروردین‌ماه به مسابقات قهرمانی آسیا اعزام شد که سال قبل چند مرحله اردو برگزار کرده بودیم. در یکی از این اردو‌ها جهانفکریان آسیب‌دیدگی زانو پیدا کرد که از فدراسیون پزشکی ورزشی وقت گرفتیم تا برای مصدومیتش مراجعه کند، اما پریسا به دلیل کوتاهی که کرد یا هر دلیل دیگری که برای خودش داشت در زمانی که باید فیزیوتراپی می‌رفت، نرفت. در آخرین مرحله اردو، پریسا با من تماس گرفت و خواست که وقت فیزیوتراپی‌اش را دوباره بگیریم که این هماهنگی را با فدراسیون پزشکی ورزشی انجام دادیم، اما منظمی نایب‌رئیس بانوان فدراسیون وزنه‌برداری، به دلیل اینکه پریسا کوتاهی کرده و وقت اولی را که برای فیزیوتراپی تعیین شده بود، نرفته، به او اجازه حضور در اردوی نهایی جهت شرکت در قهرمانی آسیا را نداد.»
ویسی ادامه می‌دهد: «بعد از عدم اعزام پریسا به مسابقات آسیایی، یکسری امتیازبندی‌ها از سوی فدراسیون جهانی اعلام و او متوجه شد که اگر در مسابقات آسیایی شرکت می‌کرد، شانسش برای حضور در المپیک بیشتر می‌شد، به همین خاطر در اینستاگرم با نوشتن متنی اعتراض کرد که فدراسیون در آسیب‌دیدگی‌ام به من رسیدگی نکرد و فرصت نداد که فدراسیون وزنه‌برداری به همین خاطر او را به کمیته انضباطی فرامی‌خواند و به گفته خود جهانفکریان، تهدیدش می‌کنند که چرا اعتراض کرده و به او می‌گویند که محروم هستی و هیچ کمکی برای رایزنی جهت المپیکی شدنت انجام نمی‌دهیم.»
پریسا جهانفکریان هم در گفتگو با «جوان» می‌گوید اگر به مسابقات آسیایی در فروردین‌ماه اعزام می‌شد، زودتر سهمیه می‌گرفت و مانند امروز حسرت المپیک را نمی‌خورد: «اگر به مسابقات قهرمانی آسیا در فروردین اعزام می‌شدم، می‌توانستم همان موقع سهمیه المپیک را به دست آورم، اما به دلیل مصدومیتی که داشتم و دیر می‌خواستم به اردو بروم، مشاور فنی تیم ملی بانوان تشخیص داد که در قهرمانی آسیا وزنه نزنم. می‌توانستم در قهرمانی آسیا حضور داشته باشم، اما شرایطی پیش آمد و به خاطر فیزیوتراپی که داشتم به آسیایی نرسیدم.»
این در شرایطی است که به گفته ویسی، فدراسیون می‌توانست به جهانفکریان فرصت جبران بدهد: «می‌توانستند به پریسا ۱۰ روز فرجه بدهند تا دیرتر به اردو اضافه شود و اگر آمادگی داشت به مسابقات آسیایی اعزام شود که اگر اعزام می‌شد شانس بیشتری برای کسب سهمیه المپیک داشت. شاید پریسا کوتاهی کرد و دیر رفت، اما می‌شد به او فرصت داد.»
غیبت در قهرمانی آسیا و سپس محرومیت سبب می‌شود جهانفکریان کلاً پرونده المپیکی شدن خود را ببندد و کتف مصدومش را جراحی کند: «پرونده المپیک را برای خودم بسته بودم، به همین خاطر تصمیم گرفتم به دلیل آسیب‌دیدگی که از شش ماه قبل داشتم جراحی کنم.»
ناراحتم، اما دلسرد نشده‌ام
۱۲ تیر و تنها چند روز پس از عمل جراحی، انصراف یکی از ورزشکاران کشور ساموا در رشته وزنه‌برداری بانوان سبب می‌شود تا جهانفکریان با توجه به امتیازاتی که کسب کرده بود به عنوان نفر جایگزین سهمیه المپیک بگیرد، آن هم در شرایطی که کار دیگر از کار گذشته بود و جراحی او شانس حضورش در المپیک را به صفر رسانده بود.
جهانفکریان می‌گوید: «هیچ کس اطلاعی نداشت و پیش‌بینی نمی‌کرد که یک نفر در فاصله سه هفته تا المپیک انصراف بدهد و من به عنوان جایگزین سهمیه بگیرم. پزشک تشخیص داده که حضور در المپیک برای سلامتی‌ام خطر دارد و این به خاطر عملی است که انجام داده‌ام و دوران نقاهت آن نیز دو ماه است و منطقی هم هست. به هر حال من یک ورزشکار حرفه‌ای هستم و پس از رفع مصدومیتم می‌خواهم ادامه دهم و پزشکان تشخیص دادند که شرکت در المپیک می‌تواند آسیب‌دیدگی‌ام را بدتر کند.»
جهانفکریان هرچند می‌گوید نارحت است، اما دلسرد نشده و حضور در المپیک پاریس را هدف گرفته است: «ناراحتم، به هر حال المپیک هر چهار سال یک‌بار برگزار می‌شود و ورزشکاران محدودی می‌توانند در این رقابت‌ها شرکت کنند. دلسرد نشده‌ام، به هر حال ورزشکار حرفه‌ای هستم و می‌دانستم که عمل کنم، دو ماه زمان نقاهت آن است. همچنان مصمم هستم، به خصوص که سال آینده مسابقات آسیایی، بعد جهانی و سه سال دیگر المپیک ۲۰۲۴ برگزار می‌شود و حضور در پاریس از اهدافم است. روز اولی که وزنه‌برداری را شروع کرد، هدفم المپیک بود و پس از این هم هدفم المپیک است. ورزشکار حرفه‌ای هستم، شغل و حرفه‌ام این است و تلاش می‌کنم تا به رؤیای حضور در المپیک برسم.»
پای نایب‌رئیس بانوان در میان است
سرپرست و مربی سابق تیم ملی وزنه‌برداری ریشه عدم حضور جهانفکریان در المپیک را اختلافات شخصی و سوءمدیریت می‌داند، اختلافاتی که با توجه به دلخوری نایب‌رئیس بانوان فدراسیون وزنه‌برداری از جهانفکریان سبب شده مریم منظمی تلاشی برای المپیکی شدن جهانفکریان انجام ندهد.
ویسی می‌گوید: «خانم منظمی نایب‌رئیس بانوان فدراسیون در اولین اردوی تیم ملی بانوان که حضور پیدا می‌کند با بچه‌ها صحبت می‌کند و آشنا می‌شود. در این جلسه پریسا بدون اینکه بی‌ادبی و بی‌احترامی کند، خواسته‌ای را که حق بچه‌ها بود مطرح کرد. سال ۹۶ تعدادی تشک و تخت برای خوابگاه بانوان تهیه شد که تشک‌ها تا یک سال جواب داد و بیشتر بچه‌ها به خاطر کمردرد روی زمین می‌خوابیدند. به همین خاطر پریسا از خانم منظمی می‌خواهد که تشک‌های فعلی خوابگاه عوض شود، البته نه ۳۰ تا، بلکه ۱۰ تا تشک جدید تهیه شود تا ملی‌پوشان طراز اول تیم ملی شرایط بهتری داشته باشند. همچنین درخواست داشت که مکمل‌هایی که فدراسیون تهیه می‌کند، همیشگی باشد. پس از این جریان خانم منظمی به من گفت که من از این خانم خوشم نیامد، چرا او اینگونه است یا زمان اردوی تیم ملی برای آسیایی خانم منظمی گفت که پریسا ازدواج کرده و دیگر به تیم ملی برنمی‌گردد. حرفم این است چرا نایب‌رئیس جدید که می‌آید، تلاش‌های مدیران قبلی را به باد می‌دهد و زحماتی که همه بچه‌ها برای رسیدن به المپیک و افتخارات دیگر انجام می‌دهند از بین می‌رود!»