سعید احمدیان/ روزنامه جوان-المپیک توکیو در شرایطی امروز به روز آخر می رسد که پرونده رقابت‌های کشتی عصر جمعه بسته شد و حالا همه نگاه‌ها به حمیده عباسعلی و سجاد گنج‌زاده در کاراته است که از بامداد امروز روی تاتامی رفته‌اند.
امان از ثانیه‌های پایانی
امان از ثانیه‌های پایانی، یک‌بار مثل ریو می‌شود زمان خوشبختی و شادی یک ملت و مشت‌هایی که به هوا پرتاب می‌شود، بار دیگر هم مثل توکیو می‌شود زمان تلخکامی و غم یک ملت و مشت‌هایی که حواله تشک می‌شود. امان از ثانیه‌های پایانی، یک‌بار مثل ریو، در حالی که ۴ بر ۶ از انورگوددیف روس عقب است با یک خاک در ۱۰ ثانیه پایانی ورق را برمی‌گرداند و بر طلای المپیک بوسه می‌زند، یک‌بار مثل توکیو، در حالی که ۴ بر ۳ از دیوید تیلور امریکایی پیش است با یک خاک در ۱۷ ثانیه پایانی ورق برمی‌گردد و طلای المپیک از دست می‌رود.
این‌ها دو حکایت متفاوت از حسن یزدانی بود، قهرمان نامدارمان که خیلی‌ها قبل از المپیک می‌گفتند اگر قرار است کاروان ایران تنها یک طلا بیاورد، آن را یزدانی می‌گیرد. عصر پنج‌شنبه هم خیلی‌ها گیرنده تلویزیونی‌شان را روی شبکه ۳ سیما تنظیم کرده بودند و به انتظار فینال رؤیایی وزن ۸۶ کیلوی کشتی آزاد المپیک در سال ماکوهاری مسه شهر توکیو بودند، جایی که حسن یزدانی و دیوید تیلور روی تشک رفتند تا فینالی که مهم‌ترین مبارزه کشتی المپیک از دید خیلی‌ها، حتی فدراسیون جهانی کشتی بود، آغاز شود. همه چیز تا ۲۰ ثانیه پایانی برایمان خوش پیش رفته بود، ۳ بر ۲ یزدانی پیش بود و یک ایران آماده شده بود تا تعطیلات آخر هفته را با یک جشن آغاز کند، اما یک زیر و یک خاک از سوی تیلور همه چیز را خراب کرد و نتیجه شد ۴ بر ۳ به سود تیلور تا دنیا روی سرمان خراب شود. اشک‌های یزدانی و مشت‌هایی که بر تشک می‌زد، حال همه آن‌هایی بود که از پشت گیرنده‌های‌شان و از هزاران کیلومتر دورتر از سالن موهاکاری مسه توکیو، مبارزه فینال ۸۶ کیلو را تماشا می‌کردند.
چند ساعت بعد از آن زجه‌های جانگداز روی تشک، قهرمان کشتی‌مان در پیامی که برای مردم نوشت، وعده داد جبران خواهد کرد: «آرزو داشتم با تکرار طلای المپیک بار دیگر سهم کوچکی در شادی دل شما عزیزان داشته باشم، اما شرمنده‌ام که تقدیر اینگونه نشد. در تمام این سال‌ها همیشه دعای خیر و انبوه محبت‌های شما، موجب انگیزه و دلگرمی من روی تشک بوده و این‌بار هم دلیلی است برای اینکه باز با تمام توان بجنگم و در میدان‌های پیش‌رو دلتان را شاد کنم.»
برنزی که تازه شروع راه است
نام امین‌حسین زارع را گوشه‌ای یادداشت کنید، قهرمانی که در جهانی‌ها و المپیک‌های بعدی بیشتر از او خواهید شنید. کشتی‌گیر آملی سنگین ورزش کشورمان که اگر کمی باتجربه‌تر بود، شاید الان با مدال خوش‌رنگ‌تری از برنز از توکیو به تهران برمی‌گشت. زارع، اما پس از برد کشتی‌گیر اواکراینی و کوزوویی در نیمه‌نهایی به سد محکم گنو پتریاشویلی، قهرمان گرجستانی جهان برخورد کرد، دارنده سه طلای جهان و یک برنز المپیک. البته شویلی نام ناآشنایی برای زارع جوان نبود، پاییز سال ۹۸ و در روز‌هایی که هنوز پاندمی کرونا جهان را به‌هم نریخته بود، زارع و شویلی در دیدار دو تیم بازار بزرگ و اترک در لیگ برتر کشتی آزاد، شانه به شانه شده بودند، آن روز زارع که قهرمان امید‌های جهان بود با یک کامبک، کشتی ۲ بر ۱۱ باخته را ۱۵ بر ۱۱ به نفع خودش تمام کرد مقابل قهرمان سه دوره جهان تیتر یک رسانه‌ها شد.
دو سال بعد از آن مبارزه در لیگ برتر کشتی آزاد، این‌بار زارع و شویلی در نیمه‌نهایی المپیک به هم رسیده بودند، یک طرف جوان تازه اسم و رسم درکرده ایرانی و آن‌سو قهرمان باتجربه گرجی، اگر دو سال پیش در لیگ کشتی ایران، زارع کامبک زد و دستش به نشانه پیروزی بالا رفت، این‌بار در توکیو این شویلی بود که کشتی ۳ بر صفر باخته در وقت اول را با یک کامبک با نتیجه ۶ بر ۳ به نفع خودش تمام کرد تا راهی فینال شود و زارع به رده‌بندی برود. کامبکی که تجربه شویلی حرف اول را در آن می‌زد که بر جوانی و کم‌تجربگی زارع چربید.
برتری ۵ بر صفر زارع در مبارزه رده‌بندی وزن ۱۲۵ کیلوگرم برابر ژی وی دنگ دارنده مدال‌های نقره و برنز جهان از چین نشان داد که از کشتی‌گیر جوان ایران در آینده بیشتر خواهیم شنید و توکیو تنها آغاز راه جوان آملی کشتی آزاد است. جوانی که در همین سن پایین، نامش در کنار علیرضا رضایی و کمیل قاسمی دیگر کشتی‌گیران سنگین وزن کشورمان در رده آزاد قرار گرفت که مدال المپیک را کسب کرده‌اند.
حسرت و حسرت
نشد که بشود، جوان بابلی کشتی آزاد در یک قدمی مدال بود، اما در مبارزه رده‌بندی برابر گیلمن امریکایی، آن کشتی‌گیر همیشگی نبود تا ۹ بر یک بازنده شود و دستش به مدال نرسد. شکستی که آنقدر برایش سخت بود که گریه‌هایش در سالن موهاکاری مسه توکیو را نمی‌توان از یاد برد: «برای المپیک و اینکه بتوانم مدال بگیرم، گوشت بدنم را آب کردم، اما هرچه تلاش کردم، نشد.»
برخلاف یزدانی، زارع و اطری، سه آزادکار دیگر کشورمان نمایش ضعیفی داشتند و حتی کارشان به نیمه‌نهایی و رده‌بندی هم نرسید. مرتضی قیاسی در ۶۵ فقط یک برد مقابل تونس به دست آورد و با باخت به کشتی‌گیر هندی در دور دوم اوت شد. مصطفی حسین‌خانی در ۷۴ و محمدحسین محمدیان در وزن ۹۷ کیلوگرم هم با باخت در همان دور نخست مقابل کشتی‌گیران امریکا و گرجستان خیلی زود از دور رقابت‌ها کنار رفتند. با توجه به این نتایج، کشتی آزاد با یک نقره و یک برنز به کارش در توکیو پایان داد. فرنگی هم یک طلا و یک برنز کسب کرد تا سهم کشتی از شش مدالی که تا امروز کاروان ایران گرفته، چهار مدال باشد.