سعید احمدیان/ روزنامه جوان- حمید سجادی، وزیر جدید ورزش در یکی از اولین دیدارهایش، دیروز میزبان جمعی از پیشکسوتان بود و صحبت‌ها و نقد‌هایی که آن‌ها به اوضاع و احوال ورزش داشتند را شنید. اینکه سجادی در همین ابتدای شروع کار در وزارت ورزش سراغ موسپیدان ورزش رفته و با آن‌ها گپ‌و‌گفتی داشته است را باید به فال نیک گرفت، به خصوص که اگر ورزش قهرمانی و حرفه‌ای‌مان امروز جایگاهی دارد، مدیون همین چهره‌هایی است که موی‌شان را در ورزش سفید کرده‌اند و مدال روی مدال و افتخار پشت افتخار آورده‌اند و به نوعی شناسنامه‌های ورزش هستند.
البته در اغلب اوقات پیش آمده نگاهی که مسئولان و تصمیم‌گیرندگان به پیشکسوتان داشته‌اند، نگاهی نمایشی و شعاری بوده و بیشتر جلساتی که از سوی متولیان ورزش چه در وزارت و چه در فدراسیون‌ها با پیشکسوتان برگزار شده، حالتی نمادین داشته است. کمتر پیش آمده که چنین جلساتی آورده خاصی برای ورزش داشته باشد و مهم‌ترین خروجی آن، اما عکسی است که به یادگار گرفته می‌شود و پس از پایان جلسه همه نکته‌ها و گفته‌هایی که در چنین جلساتی مطرح می‌شود به فراموشی سپرده می‌شود و کمتر توجهی به دغدغه‌هایی می‌شود که از سوی دلسوزان ورزش مطرح شده است. آخرین آن هم گلایه‌های مرتضی ذوالقدر، مدیر فنی و سرمربی سابق تیم ملی تکواندو بود که عنوان کرده بود در بیانیه‌ای که فدراسیون تکواندو پس از جلسه کمیته فنی درباره بررسی دلایل ناکامی این رشته رزمی در المپیک منتشر کرده است، حداقل به رسم امانت هم بخشی از صحبت‌های او در جلسه کارشناسی لحاظ نشده است!
این در شرایطی است که اگر قرار است جلسه‌ای گذاشته شود و استخوان خردکرده‌های ورزش بیایند و درباره دلایل ناکامی‌ها صحبت کنند، مهم‌ترین خروجی این جلسات باید استفاده از تلنگر‌های اهالی ورزش باشد که با توجه به تجربه‌ای که در گذر سال‌ها حضور در سطح اول ورزش حرفه‌ای و قهرمانی آموخته‌اند، می‌تواند در جهت توسعه آینده ورزش بسیار راهگشا و مؤثر باشد.
با وجود چنین اهمیتی، اما تجربیات پیشکسوتان کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد و نسبت به استفاده از آن اقدام می‌شود. البته در مواقعی اندک شاهد بوده‌ایم که استفاده از تجربه موسپیدان ورزش در دستور کار قرار گرفته است، اما در مجموع در آسیب‌شناسی‌های صورت گرفته پس از ناکامی‌ها، همواره نگاه تزئینی به نظرات پیشکسوتان در دستور کار قرار می‌گیرد و عملاً مسئولان فدراسیون‌ها با وجود انتقاداتی که ممکن است از سوی قاطبه موسفید کرده‌های ورزش به گوش آن‌ها رسیده باشد راه خودشان را رفته‌اند و وقعی به نظراتی که پیشکسوتان داشته‌اند، ننهاده‌اند.
به همین خاطر تغییر نگاه متولیان ورزش به پیشکسوتان ضرورت پیدا کرده است، نمی‌شود از یک‌سو از تکریم پیشکسوت سخت گفت و از سوی دیگر آن‌ها را پشت در اتاق به انتظار نگه داشت. البته در سال‌های اخیر و با آمدن رضا صالحی‌امیری به کمیته ملی المپیک سعی شده با احداث موزه ملی ورزش و همچنین رونمایی از تندیس قهرمانان یاد خیلی از چهره‌های قدیمی ورزش گرامی داشته شود. زنده نگاه داشتن نام قهرمانان درگذشته و در قید حیات اگر چه نقش زیادی در بالا بردن روحیه و همچنین دادن انگیزه به آن‌ها برای رهایی از گوشه‌گیری دارد، با این حال مسئله مهم‌تر، استفاده از تجربه پیشکسوتان برای ساختن آینده ورزش است.
این مسئله یکی از مشکلات مغفول مانده ورزش است و سبب می‌شود مهم‌ترین فاکتوری که می‌توان از پیشکسوتان استفاده کرد روی زمین بماند، به همین خاطر بدیهی است در دیدار‌هایی که مسئولان با قدیمی‌های ورزش دارند باید به انتقادات و دغدغه‌ها و البته راهکار‌هایی که برای توسعه ورزش و برون‌رفت از شرایط فعلی دارند، احترام گذاشته شود و مورد توجه قرار گیرد. اتفاقی که امیدواریم در دیدار دیروز وزیر ورزش با جمعی از پیشکسوتان رخ داده باشد و حالت نمادین نداشته باشد. چنین جلسانی می‌تواند یک فتح باب برای تکریم بیشتر پیشکسوتان باشد که استفاده از تجربه‌شان می‌تواند چراغ راه آینده ورزش باشد.