چوبی که فوتبال از مدیران اشتباهی‌اش می‌خورد!

سعید احمدیان/ روزنامه جوان- تورنمنت جام شهدا نمونه عینی از سیستم مدیریتی حاکم بر فوتبال ایران است، یک تورنمنت بی‌کیفیت و پرحاشیه که گویا تنها برای خالی نبودن عریضه برگزار شد و خروجی آن تنها توهین به مقام شهدا بود. انگشت اتهام را باید به سوی فدراسیون فوتبال، اتحادیه فوتبال و بنیاد شهید گرفت که چرا و چگونه به خودشان اجازه داده‌اند تا با خرج کردن از نام کسانی که امنیت‌مان را مدیونشان هستیم، بیایند و مسابقاتی را برگزار کنند که شأن شهدا را زیر سؤال ببرد و به هیچ عنوان در حد و اندازه‌های مقام شامخ قهرمانان وطن نباشد. گویا تنها قرار بود این تورنمنت برگزار شود، آن‌هم به هر قیمتی، تورنمنتی که تماشاگران پشت در‌های بسته استادیوم‌ها ماندند و فدراسیون فوتبال در اقدامی عجیب حتی به داورانش هم اجازه قضاوت در تورنمنتی را که به نام شهدا برگزار شد، نداد!
نکته قابل تأمل صحبت‌های عزیزمحمدی، مدیر اتحادیه فوتبال است، رئیس سابق سازمان لیگ که گویا هوس بازگشت دوباره به فوتبال دارد و مسئول اصلی برگزاری شوی پرحاشیه جام شهدا بود. عزیزمحمدی که یک روز پیش از مسابقات مدعی دستور تاج برای برگزار باشکوه جام شهدا شده بود و همه چیز را خوب عنوان کرده بود به یک‌باره پس از پایان تورنمنت پرحرف و حدیث شهدا همه تقصیر‌ها را گردن فدراسیون فوتبال انداخته است تا به نوعی از زیر بار مسئولیت برگزاری چنین مسابقه‌ای شانه خالی کند، توجیهاتی که کمتر خریداری دارد و نمی‌توان از مدیریت ضعیف این تورنمنت که بر عهده اتحادیه فوتبال است، گذشت و عزیزمحمدی و همکارانش باید پاسخگو باشند که چرا تن به برگزاری مسابقاتی داده‌اند که مدعی‌اند فدراسیون فوتبال حتی از دادن داور هم برای قضاوت رقابت‌های آن خودداری کرده است.
با این حال بدیهی است که این‌بار هم مانند تمام اتفاقات حاشیه‌ای و جنجالی فوتبال ایران، چنین سوءمدیریت‌هایی که به مقام شهدا ضربه زده است، فراموش خواهد شد، همان‌طور که با مسببان اتفاقات تلخ‌تر و فاجعه‌بارتری مانند فینال فصل گذشته جام حذفی و بازی‌های پرسپولیس و سپاهان در نیمه‌نهایی جام حذفی که حتی کشته و نابینا هم داشت، برخورد نشد. همین عدم نظارت و برخورد نکردن با سوءمدیریت‌های موجود در فوتبال سبب می‌شود این سوء‌مدیریت‌ها هرچند وقت از جایی در این فوتبال بیرون بزند، یک‌بار در تهران که به مرگ و نابینا شدن چند تماشاگر منتهی می‌شود، یک‌بار هم در تورنمنت جام شهدا که غربت شهدا بود. در چنین شرایطی بدیهی است که کسی مسئولان برگزار‌کننده تورنمنت شهدا را بازخواست نخواهد کرد که چرا چنین تورنمنت بی‌کیفیت و پرحاشیه‌ای را برگزار کرده‌اند که حتی در استادیوم و بنرهایش و مراسم اهدای جام هیچ نشانی از شهدای نبود!
البته از فوتبالی که هنوز لنگ شماره‌گذاری صندلی‌های استادیومش است و باشگاه‌ها را بلاتکلیف گذاشته، انتظار بیشتری هم نمی‌رود. فوتبالی که هنوز برنامه یک هفته آینده‌اش را نمی‌داند و مسابقات لیگ برترش به تأخیر افتاده تا ایرادات ۱۷ ساله‌اش را چند هفته‌ای حل کند، چه انتظاری می‌رود که بیاید و یک تورنمنت شکیل و در حد تیم رنکینگ اول فوتبال آسیا برگزار کند. در فوتبالی که تازه پس از نزدیک به دو دهه مسئولان آن به یاد ایمن‌سازی ورزشگاه‌ها افتاده‌اند، چه انتظاری می‌رود که مسئولان برگزار‌کننده آن از پیدا کردن حتی یک داور برای قضاوت مسابقات عاجز نباشند. در فوتبالی که مدیران آن شعار غیردولتی بودن سر می‌دهند، اما چشم‌شان همواره به جیب دولت است چه انتظاری می‌رود که بیایند و تورنمنتی برگزار کنند که درآمدزا باشد.
در چنین شرایطی نباید از برگزاری تورنمنت پرحاشیه‌ای مانند جام شهدا تعجب کرد، تورنمنتی که خروجی تصمیم‌گیری مدیرانی است که حتی با اصول اولیه برگزاری یک تورنمنت هم بیگانه‌اند، با چنین مدیرانی نباید تعجب کرد که کاپ اهدا شده به تیم قهرمان این مسابقات با کاپی که پیش از رقابت‌ها رونمایی شده، متفاوت باشد! تورنمنت جام شهدا آینه تمام‌نمای فوتبال ایران بود، فوتبالی که هرچه پیش می‌رود بیشتر چوب مدیران کارنابلد و اشتباهی‌اش را می‌خورد.