سعید احمدیان/ خبرگزاری ایرنا- فصل جدید لیگ برتر فوتبال آن طور که مسئولان سازمان لیگ وعده داده‌اند از ۲۲ مرداد آغاز می‌شود تا در سالی که جام جهانی را پیش رو داریم، تنور فوتبال داغ شود. ۱۶ تیم لیگ برتری این هفته‌ها، آخرین تمرینات و اردوهای آماده‌سازی‌شان را برای حضور در لیگ بیست و دوم پشت سرمی‌گذارند. یکی از برنامه‌های مشترک برخی باشگاه‌های لیگ برتری برپایی اردوی خارجی است و معمولا ترکیه و دبی، دو مقصد پرطرفدار تیم‌های لیگ برتری برای اردوی‌های پیش فصل و نیم فصل است.
در این بین مشکلات مالی و اقتصادی باشگاه‌ها هم گویا کمترین تاثیر را در برپایی اردوها در خارج از کشور دارد و حتی تیم‌هایی که با بی‌پولی دست و پنجه نرم می‌کنند هم با فراموشی لیست بلند طلبکارانشان، با رزرو کمپ‌های خارجی، سعی می کنند از رسم نانوشته‌ای که بین لیگ برتری‌ها وجود دارد، پیروی کنند و عقب نمانند.
موضوع ارز در چند سال اخیر هم ترمز اردوهای تیم‌های لیگ برتر در خارج از کشور را نکشیده و همچنان با وجود چند برابر شدن هزینه‌ها، باشگاه‌ها با زدن از دیگر هزینه‌های ضروری‌شان، ترک عادت نکرده‌اند و سعی در برگزاری اردوی خارجی دارند.
پیش از شروع فصل جدید هم برخی تیم‌های لیگ برتری برای برپایی اردو عازم خارج از کشور شده‌اند و مانند سال‌های پیش، ترکیه محبوب‌ترین مقصد اردو در تعطیلات پیش فصل لیگ است. استقلال، سپاهان، تراکتور، هودار و فولاد، ۵ تیم لیگ برتری هستند که در ترکیه اردو زده‌اند، یعنی نزدیک به یک سوم تیم‌های لیگ برتر در اردوی خارج از کشور به سر می‌برند. البته برخی تیم‌های دیگر مانند پرسپولیس هم برای اردو در ترکیه برنامه‌ریزی کرده بودند که اردویشان در دقیقه ۹۰ لغو شد.
در حالی بیش از ۳۰ درصد باشگاه های لیگ برتر در ترکیه اردو زده‌اند که یک سوال پیش می‌آید، چرا با وجود گذشت ۲۲ سال از حرفه‌ای شدن لیگ ایران، همچنان کشورمان از داشتن کمپ‌های تمرینی تابستانی استاندارد بی‌بهره است؟ کمبودی که سبب شده تیم‌های ایرانی چمدان‌هایشان را حتی در سخت ترین شرایط مالی هم ببندند و راهی اردوی خارجی شوند. این در شرایطی است که با توجه به چهار فصل بودن کشورمان، تیم‌های لیگ برتری مشکلی برای تمرین در یک آب و هوای خوب در هر فصلی را ندارند اما بی توجهی به ساخت کمپ‌های تمرینی مجهز سبب شده فوتبال از داشتن چنین امکاناتی محروم باشد.
تا چند سال پیش که علی دایی در لیگ برتری مربیگری می کرد، چه زمانی که در پرسپولیس بود و چه زمانی که روی نیمکت راه آهن می‌نشست، اردوی آماده‌سازی پیش از شروع فصل این دوتیم با تصمیم او در سرعین اردبیل برگزار می‌شد، البته مناطق دیگری در غرب کشور هم با توجه به آب و هوای معتدل‌شان در تابستان، گزینه‌های مناسبی برای برپایی اردوهای آماده‌سازی تیم‌ها هستند.
با این حال نداشتن آینده‌نگری و برنامه‌ریزی جهت ساخت کمپ‌های تمرینی در نقاط مختلف کشور سبب شده امروز به جز چند کمپ تمرینی محدود در کشورمان، دست فوتبال ایران در این زمینه خالی باشد و باشگاه‌ها برپایی اردوی خارجی را ترجیح بدهند، به خصوص که علاوه بر نداشتن کمپ‌های مناسب، با توجه گرانی‌ها به گفته یکی از مربیان لیگ برتری که تیمش را برای اردو به ترکیه برده است، هزینه اردو زدن در خارج از کشور نسبت به ایران ارزان‌تر در بیاید.
با این حال به‌نظر می‌رسد فارغ از هزینه‌های بالای کمپ‌های تمرینی در ایران که به دلیل محدود بودن آنهاست، بی‌تفاوتی نسبت به توسعه زیرساخت‌های فوتبال حرفه‌ای یکی از مهمترین مشکلاتی است که سبب شده امروز تیم‌های ایرانی به جای برپایی اردوی داخلی، راهی خارج از کشور شوند.
به‌نظر می‌رسد پول و امکانات مالی کمترین تاثیر را در غفلت از توسعه زیرساخت‌های حرفه‌ای داشته است، به خصوص که گردش مالی چند هزار میلیاردی سالانه فوتبال که عموما از بودجه دولتی کشور است، نشان می‌دهد فوتبالی‌ها کم و کاستی مالی ندارند.
مشکل را باید در اولویت بندی‌های آماتوری مدیران و تصمیم گیرندگان فوتبال جستجو کرد، جایی که باشگاه‌ها به جای سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها و داشتن یک کمپ تمرینی استاندارد، ۹۰ درصد بودجه‌شان را صرف قراردادهای بازیکنان و مربیان می کنند، قراردادهایی که فصل به فصل بدون هیچ گونه ضابطه‌ای و بدون توجه به مشکلات اقتصادی کشور، چندین برابر می شود! چنین ریخت و پاشی در قراردادها سبب می‌شود تا حتی بزرگترین باشگاه‌های پایتخت، یک زمین تمرین اختصاصی مناسب هم نداشته باشند و هفته به هفته آواره این زمین و آن زمین در سطح تهران شوند.
علاوه بر این عدم تشویق بخش خصوصی و ارائه مشوق به آنها برای سرمایه‌گذاری در ساخت کمپ‌های تمرینی در نقاط مختلف کشور هم از دیگر مسائلی است که سبب شده دست فوتبال ایران، امروز از داشتن چند کمپ مجهز خالی باشد.
فوتبال ایران برای خروج از این وضعیت، به تغییر اولویت‌ها احتیاج دارد، به تغییر نگاه مدیرانش که برخلاف حرفه‌ای شدن اسمی فوتبال، رفتاری آماتورگونه دارند. گشاده دستی و ریخت و پاش‌های باشگاه‌هایی که حتی یک زمین تمرین هم ندارند در بستن قرارداد با بازیکنان را باید در همین قالب دید. مدیرانی که آینده‌نگر نیستند و به جای سرمایه‌گذاری برای فردا، فقط امروز را می‌ببینند. آنهم در شرایطی که با مدیریت پول کلانی که در فوتبال هزینه می‌شود، می‌توان به توسعه زیرساخت‌ها پرداخت. یک نمونه آن همین احداث کمپ‌های تمرینی مجهز در مناطق مختلف کشور است، اقدامی که سبب خواهد شد تا اردوهای خارجی تیم ها کم و کمتر شود و استفاده از امکانات داخلی در اولویت قرار بگیرد.
یک بازی دو سر برد برای فوتبال ایران، هم هزینه‌های اردویی تیم‌ها کاهش پیدا می کند و هم فوتبال با داشتن کمپ‌های تمرینی در مناطق مختلف، دارای زیرساخت‌هایی می شود که دهه‌ها می توان با آن درآمدزایی کرد.