سعید احمدیان/ خبرگزاری ایرنا- «محبوب بی‌وفا» شاید بهترین توصیف برای فرهاد مجیدی است. چهره‌ای که استقلالی‌ها روزهای تلخ و شیرین زیادی را با او به خاطر می‌آورند، سال ۱۴۰۱ هم یکی از این سال‌ها بود، سالی که برای هواداران آبی‌ها و مجیدی یک سال به یادماندنی بود. سالی که سرانجام پس از نزدیک به یک دهه جام قهرمانی را بالای سر بردند.
داستان نیمکت استقلال و مجیدی خرداد ۹۹ و پس از حضور موقت این مربی در بازی های پایانی لیگ نوزدهم آغاز شد و البته خیلی زود به پایان رسید، این داستان اما در اسفند همان سال و پس از برکناری محمود فکری دوباره از سر گرفته شد تا شماره ۷ محبوب سکوهای آبی دوباره برگردد و پس از سومی با استقلال در لیگ بیستم، برای بیست و یکمین دوره لیگ خواب‌های زیادی را ببیند.
در آن فصل استقلالی‌ها به دنبال به پایان رساندن حسرت قهرمانی بودند و ۵ قهرمانی متوالی رقیب دیرینه‌شان پرسپولیس هم آنها را مصمم‌تر کرده بود. استقلال هم با مجیدی از همان ابتدای شروع لیگ بیست و یکم در قامت یک مدعی نشان داد، با یک روند رو به جلو و صعودی که سبب شد آبی پوشان با این مربی جوان مدعی شماره یک قهرمانی باشند.
روند فوق العاده استقلال در لیگ بیست و یکم سبب شد تا سال ۱۴۰۱ برای آبی‌ها پایان انتظارشان برای قهرمانی باشد و مجیدی توانست پس از امیر قلعه‌نویی که سال ۹۲ آخرین جام را برای استقلال آورده بود، بار دیگر آبی پوشان را به قهرمانی برساند،آن هم با یک آمار فوق‌العاده و قهرمانی‌ای که سه هفته قبل از پایان لیگ قطعی شد.
۲۴ اردیبهشت سال گذشته بود که در هفته بیست و هفتم لیگ برتر، استقلال دو بر یک فولاد را شکست داد و با توجه به شکست پرسپولیس برابر سپاهان، آبی ها چهارمین قهرمانی‌شان را در تاریخ لیگ برتر ثبت کردند، جامی که نام مجیدی را هم در کنار قلعه نویی قرار داد که توانسته است آبی پوشان را به قهرمانی در لیگ برتر برساند.
مجیدی یک هفته بعد و پس از تساوی آبی پوشان برابر آلومینیوم در هفته بیست و هشتم به شکل عجیبی به قهرمانی استقلال واکنش نشان داد و گفت:«رمز موفقیت من این بود که به "خیلی‌ها" توجه نکردم.»
مجیدی با این حال توانست استقلال را با یک رکورد فوق‌العاده به قهرمانی برساند، با ۱۹ برد، ۱۱ مساوی و بدون حتی یک باخت، استقلال با ۳۹ گل زده سومین تیم برتر هجومی لیگ شد و با ۱۰ گل خورده بهترین خط دفاعی لیگ را به خود اختصاص داد تا قهرمانی استقلالی ها با مجیدی پررنگ‌تر شود.
با این حال در شرایطی که یک سال از قرارداد مجیدی باقی مانده بود، او پس از قهرمانی استقلال با یک تصمیم ناگهانی از جمع آبی‌ها جدا شد تا به هواداران استقلال ثابت کند که ترک عادت نکرده است! «روی من حساب نکنید.» این جمله حکایت فرهاد مجیدی در ۲ دهه اخیر است، چه روزهایی که بازی می‌کرد و چه این سال‌ها که روی نیمکت می‌نشیند، به طوری که کمتر مربی و مدیر فوتبالی می‌تواند تا آخر خط روی او حساب کند و او را باید در صدر فوتبالی‌هایی نشاند که با تصمیم‌های ناگهانی‌شان به یک باره تیم را رها می‌کنند و پشت سرشان را هم نگاه نمی‌کنند. مانند سال گذشته که پس از قهرمانی استقلال در لیگ برتر، چمدان‌هایش را بست.
هواداران استقلال اما با خداحافظی‌های ناگهانی مجیدی بیگانه نیستند، مانند لیگ یازدهم و در روزهایی که هنوز بازی می‌کرد اما آبی پوشان را در نیم فصل و در حالی که استقلال در صدر جدول و کورس قهرمانی بود، تنها گذاشت و به بهانه فرزندانش راهی امارات شد، تصمیمی که استقلال را وارد بحران کرد و آنها لیگ را به جای قهرمانی با سومی به پایان رساندند.
چه خرداد ۹۸ که پس از رساندن استقلال به فینال جام حذفی به یکباره اختلاف با مدیریت باشگاه را بهانه کرد و بار دیگر این بار از روی نیمکت نامه خداحافظی نوشت. اتقافی که به فاصله چند ماه بعد در همان سال ۹۸ تکرار شد و مجیدی تنها سه ماه پس از آنکه حکم سرمربیگری تیم امید را گرفت، از این تیم جدا شد و به مسابقات نرسیده تیم را رها کرد.
خرداد ۱۴۰۱، قسمت دیگری از سریال جدایی های شوکه کننده مجیدی را هواداران فوتبال شاهد بودند و او در حالی که یک سال دیگر از قراردادش با استقلال باقی مانده بود، پس از قهرمان کردن استقلال در لیگ برتر در یک اقدام عجیب نامه خداحافظی نوشت تا با توجه به پیشنهاد اتحاد کلباء چالش جدیدی را در مربیگری این بار در لیگ امارات تجربه کند.
در بخشی از بیانیه مجیدی که ۱۲ خرداد سال گذشته منتشر شد، آمده است: «به وقتِ جدایی، آنچه بیشتر از جام قهرمانی و رکوردهای طلایی به آینده‌ی استقلال امیدوارم می‌کند، ساختن تیمی است که رویای ساختنش همیشه با من بوده. این یادگار کوچک را برای جبران گوشه‌ای از دینِ بزرگی که استقلال بر گردن من دارد، تقدیم هواداران می‌کنم... مربیگری در امارات تجربه تازه‌ای برای مربی ایرانی است و از این منظر پیشنهاد کار جدیدم را دریافت کردم و طی نامه‌ای درخواست جدایی خود را تقدیم مدیریت کردم. از باشگاه می‌خواهم که با موافقت خود، من را در مسیر آینده‌ام حمایت کند....روزهایی خوب و پرامید برای استقلال آرزو می‌کنم و همین که شما را لحظه‌ای از موفقیت اخیر استقلال شاد دیده‌ام، بزرگ‌ترین دستآورد و پاداش برای من است. خداحافظی بخشی از چالش شغل ماست. من را در کار تازه‌ام همچنان همدل با خود بدانید. گوشه‌ی قلب‌تان اگر جایی دارم، آن بزرگ‌ترین جایگاهی است که در عمر ورزشی‌ام به دست آورده‌ام. شک ندارم روزی خواهد رسید که با تجربه بیشتر و پخته‌تر استقلال را به قهرمانی آسیا می‌رسانم. »
مجیدی خرداد گذشته به گفته خودش « تیمی است که رویای ساختنش» همیشه با او بوده است را ترک کرد وعده داد که روزی با «با تجربه بیشتر و پخته تر استقلال را به قهرمانی آسیا» برساند.
او چند ماه بعد در مصاحبه با یک شبکه اماراتی، دلایل تصمیمش برای جدایی از استقلال اینطور توضیح داد:«واقعیت این است که جدا شدن از باشگاه استقلال برایم خیلی سخت بود. من شب‌ها به این مسئله فکر کردم و هواداران باشگاه استقلال را در ذهنم داشتم. چون می‌دانستم با جدایی من ممکن است دلخور شوند ولی فوتبال حرفه ای این را می‌طلبد دوره‌های دیگری را ببینید و فضاهای دیگر را تجربه کنید. وقتی که باشگاه اتحاد کلباء با من صحبت کرد، روی این پیشنهاد فکر کردم و به این نتیجه رسیدم که می‌توانم مربیگری ام را در کشور دیگری ادامه دهم. این دریچه جدیدی به روی مربیگری من بود.»
تصمیمی که سبب شد مجیدی که سال ۱۴۰۱ را روی نیمکت استقلال آغاز کرده بود، با نشستن روی نیمکت اتحاد کلباء به پایان برساند و سال گذشته را در تقویم کاری او به عنوان یک سال خبرساز ثبت شود.