سعید احمدیان/ خبرگزاری ایرنا- مجوز حرفه‌ای در دو سال اخیر تبدیل به یکی از دغدغه‌های اصلی باشگاهها شده و جدیت کنفدراسیون فوتبال آسیا برای ساختارمند کردن باشگاهها در آسیا سبب شده تا رفتن به سمت ساختار یک باشگاه حرفه‌ای و قاعده‌مند تبدیل به یکی از ضروریات حضور در لیگ قهرمانان تبدیل شود.
عزم AFC برای رعایت قواعد یک باشگاه حرفه‌ای، دو سال پیش گریبانگیر باشگاه‌های ایرانی شد و کمیته مستقل کنترل AFC خرداد ۱۴۰۰ اعلام کرد که سه تیم پرسپولیس، استقلال و گل‌گهر نتوانستند معیارهای ضروری مجوز حرفه‌ای را کسب کنند و مطابق آن اجازه ورود به لیگ قهرمانان آسیا در سال ۲۰۲۲ را پیدا نکردند. با توجه به بدهی‌های داخلی و خارجی چنین تصمیمی از سوی کنفدراسیون فوتبال آسیا قابل پیش‌بینی بود و برخلاف گذشته این بار کار با ریش‌سفیدی و دیپلماسی پسته و قالیچه قابل حل نبود. علاوه بر حذف سه نماینده کشورمان، کمیته صدور مجوز حرفه‌ای فدراسیون فوتبال هم با توجه به نواقصی که در ساختار آن وجود داشت تعلیق شد.
با توجه به این تجربه تلخ، سال گذشته فدراسیون فوتبال پس از رفع تعلیق کمیته صدور مجوز حرفه‌ای، از همین شروع کار در بررسی مدارک در داخل کشور، روش سختگیرانهای را در پیش گرفت تا اتفاقات گذشته تکرار نشود. این سخت‌گیری سبب تا باشگاهها جدی‌تر از قبل پروسه کسب مجوز حرفه‌ای را دنبال کنند. با توجه به این مسئله پرسپولیس برخلاف سال ۲۰۲۲ توانست مجوز بگیرد اما استقلال برای دومین دوره متوالی به دلیل عدم کسب مجوز حرفه‌ای که مهم‌ترین دلیل آن عدم تسویه بدهی به آندره‌ا استراماچونی بود با وجود کسب سهمیه از لیگ قهرمانان کنار گذاشته شد.
در یک سال گذشته و در پروسه کسب صدور مجوز حرفه‌ای باشگاهها، نام مصطفی زارعی، رئیس کمیته صدور مجوز حرفه‌ای بیشتر از هر نام دیگری درباره این موضوع مهم سرزبان‌ها افتاد؛ مدیری که مرداد سال گذشته ۱۴۰۱ با حکم میرشاد ماجدی، سرپرست وقت فدراسیون فوتبال کارش را در این کمیته آغاز کرد تا علاوه بر رفع ایرادات کنفدراسیون فوتبال آسیا برای رفع تعلیق کمیته صدور مجوز، پروسه کسب مجوز را به شکل حرفه‌ای‌تری پیش ببرد تا باشگاهها به اهمیت این موضوع بیشتر از قبل پی ببرند.
در گفت‌وگویی تفصیلی با زارعی، پروسه کسب مجوز حرفه‌ای باشگاهها و روزهای شلوغ و پرتلاطم این کمیته در یک سال گذشته را برای کسب مجوز حرفه‌ای مرور کرده‌ایم.
یک سال از حضور شما در کمیته صدور مجوز حرفه‌ای فدراسیون فوتبال می‌گذرد. یک سال پرماجرا و پرهیاهو را پشت سرگذاشتید. کارتان را در حالی آغاز کردید که سه تیم ایرانی به دلیل عدم کسب مجوز حرفه‌ای از لیگ قهرمانان کنار گذاشته شده بودند و کمیته صدور مجوز هم تعلیق شده بود. مسیر سختی پیش رویتان بود. از روزهای ابتدایی حضور در فدراسیون صحبت می‌کنید.
همان طور که اشاره کردید سال گذشته وقتی کار را شروع کردیم کمیته صدور مجوز فدراسیون فوتبال تعلیق بود و قاعدتا اولین هدفمان رفع تعلیق بود. با همکاری‌هایی که همه همکاران در فدراسیون فوتبال انجام دادند، فعالیت خیلی فشرده‌ای انجام شد؛ مدارک مورد نیاز تهیه شد؛ جلسات فشرده‌ای با کنفدراسیون فوتبال آسیا داشتیم و موفق شدیم تعلیق برداشته شد.
هیچ وقت دلیل تعلیق به صورت واضح اعلام نشد اما حرفوحدیثهای زیادی بود که کمیته صدور مجوز به دلیل تائید مدارک جعلی و سندسازی باشگاهها تعلیق شده است.
ممکن است در بک‌گراند این مسئله این نکته باشد اما در موضوعی که در ظاهر AFC به ما اعلام کرد تعلیق به خاطر عدم رعایت استانداردهایی بود که باید دپارتمان صدور مجوز داشته باشد اما نداشت. این استانداردها در جنبه‌های گوناگون بود. به عنوان مثال یکی از ایرادات، مربوط به اعضای کمیته بدوی و استنیناف صدور مجوز حرفه‌ای بود که نمایندگان مالی و حقوقی معیارهای مدنظر کنفدراسیون فوتبال را نداشتند. همچنین حفط محرمانگی و پروتکل‌هایی که باید رعایت می‌شد اتفاق نیفتاده بود. موارد، خیلی زیاد بود و ما بالغ بر هزار صفحه سند آماده کرده بودیم و برای کنفدراسیون فوتبال آسیا ارسال کردیم. تعهدهایی به AFC دادیم. چارچوب و چارت سازمانی را درست کردیم، الگوهای محرمانگی را تدوین کردیم. پس از این فعالیت‌ها و اصلاحات ساختاری بود که تعلیق برداشته شد.
با شکل‌گیری این ساختار پس راه کسب مجوز با سندسازی بسته شد؟
قاعدتا وقتی این چارت و چارجوب درست باشد، اطلاعات غلط هم به سیستم داده نمی‌شود. وقتی استقلالِ کمیته صدور مجوز حرفه‌ای رعایت شود و کسی در کار اعضای کمیته بدوی و استیناف دخالتی نکند، همه چیز درست پیش می‌رود.
با رفع تعلیق کمیته صدور مجوز قدم اول را برداشتید. حالا باید پروسه آموزش باشگاهها و جمع‌آوری مدارک موردنیاز کسب مجوز آغاز می‌شد. این روند را چطور پیش بردید که حجت بر باشگاهها تمام شود که مجوز حرفه‌ای یک فاکتور الزامی برای حضور در لیگ قهرمانان آسیا است؟
بعد از رفع تعلیق، فرایند صدور مجوز را شروع کردیم. یکی از مهم‌ترین مشکلات ما از دست دادن یک زمان زیاد به دلیل تعلیق بود و به همین دلیل باید به صورت فشرده جلو می‌رفتیم. این موضوع برای باشگاهها که باید مدارک و اسناد مورد نیاز را آماده می‌کردند، خیلی سختتر بود. خوشبختانه با تعاملی که با باشگاهها صورت گرفت باعث شد چالش زمان حل شود.
با توجه به آسیب‌شناسی که انجام شد متوجه این موضوع شدیم باشگاهها به دلیل عدم اطلاع و نداشتن آگاهی، درگیر مشکلاتی هستند که روی صدور مجوز حرفه‌ای‌شان تاثیر می‌گذارد. به همین دلیل بحث آموزش را در اولویت قرار دادیم و ۵ سمینار و کارگاه آموزشی برای افسران مجوز برگزار کردیم. برای مدیران عامل باشگاه هم دو سمینار برگزار کردیم. همچنین من و همکاران به تک تک باشگاهها مراجعه کردیم و با مدیرعامل و رئیس هئیت مدیره برای اینکه اهمیت موضوع را درک کنند، صحبت کردیم و این کار ما را خیلی ساده‌تر کرد.البته با اتفاق‌هایی مانند حذف از آسیا که قبلا افتاده بود همه باشگاهها روی موضوع مجوز حرفه‌ای حساسیت‌های لازم را داشتند.
در مرحله بعد دریافت مدارک را بر اساس زمان‌بندی آغاز کردیم، ابتدا مدارک پرسنلی، در ادامه مدارک ورزشی و بعد مدارک زیرساخت و در نهایت مدارک مالی و حقوقی را که عمده مشکلات باشگاهها در این دو بخش بود، دریافت کردیم.
با دریافت مدارک، از اواسط فروردین بررسی اطلاعات باشگاهها را آغاز کردید و جلسات مهم و حیاتی برای کسب صدور مجوز داشتید. با فشار و توصیه‌ها از بیرون و داخل فدراسیون فوتبال چطور روبرو شدید؟
اصلا و به هیچ عنوان توصیه‌ای نشد. هم مهدی تاج و هم سایر همکاران در فدراسیون فوتبال به اهمیت و حساسیت موضوع اشراف داشتند. تا جایی که من اطلاع دارم توصیه‌ای مطلقا نبود و اگر توصیه‌ای بوده من خبر ندارم. اعضا کاملا متعهدانه و مستقلانه تصمیم گرفتند و هیچ فردی نه از بدنه فدراسیون فوتبال و نه از بیرون، به من یا هیچ یک اعضای هیئت بدوی و استیناف توصیه‌ای نکرد. جلسات تصمیم‌گیری آغاز شد و هیئت بدوی ۷ جلسه و هیئت استیناف ۴ جلسه طولانی در این رابطه برگزار کرد.
البته به نظر می‌رسد تهدید AFC که تکرار اتفاقات سال ۱۴۰۰ و حذف سه نماینده کشورمان، می‌تواند به گفته تاج، کل فوتبال ایران را تعلیق کند هم در سخت‌گیری فدراسیون بی‌تاثیر نبود.
خطر انضباطی وجود داشت. کما اینکه آن سال هم جریمه مالی سنگینی شدیم و همچنین تعلیق کمیته صدور مجوز حرفه‌ای هم یک تصمیم انضباطی بود. این تعلیق در هیئت ژوری کنفدراسیون فوتبال آسیا که بالاترین رکن تصمیم‌گیری این نهاد است مصوب شد. شاید یکی از دلایلی که توصیه و ملاحظه‌ای صورت نگرفت، این حساسیت و خطر بود و تصمیم‌ها در کمیته صدو مجوز آزادانه و مستقلانه گرفته شد.
با توجه به حذف سه نماینده ایران، در بررسی‌ها و برخوردهایی که با باشگاهها داشتید، این مسئله برایشان درس عبرت شده بود که دوران سندسازی به پایان رسیده است؟
قطعا تاثیر داشت و در همه باشگاهها، بالاترین رکن مدیریتی یعنی مدیرعامل پیگیر ماجرای اخذ مجوز بود. اکثر باشگاهها کارگروه‌هایی را شکل داده بودند که مدیرعامل پیگیری کار را انجام می‌داد و همه اهمیت کار را درک کرده بودند و درگیر بودند. یکی از دلایل این حساسیت باشگاهها هم می‌توانست اتفاق تلخ حذف تیم‌های ایرانی به دلیل عدم صدور مجوز حرفه‌ای بود. البته جلساتی که ما در کمیته صدور مجوز با باشگاهها داشتیم خیلی تاثیرگذار بود. عدم آگاهی هم همان طور که اشاره کردم زمینه‌ساز خیلی از مشکلات شده بود و وقتی آگاهی و اطلاعات بالاتر برود، حساسیت‌ها هم بیشتر می‌شود. به همین خاطر باشگاهها همکاری خیلی خوبی داشتند.
با توجه به سخت‌گیری‌های کمیته صدور مجوز و واقعیتی که در بازدید از باشگاهها و بررسی مدارک ارسالی باشگاهها مشاهده کردید، انتظار داشتید چند تیم مجوز بگیرند؟
۶ باشگاه در لیگ برتر مجوز حرفه‌ای و دو باشگاه در لیگ یک مجوز ملی و دو باشگاه بانوان هم مجوز حرفه‌ای کنفدراسیون فوتبال آسیا را گرفتند. انتظار داشتیم باشگاه‌های بیشتری مجوز دریافت کنند اما باید قبول کنیم که مشکلات نرم‌افزاری و سخت‌افزاری داریم که کار را برای ما سخت می‌کند. با این حال ما در نامه‌ای به باشگاهها تک تک مشکلاتی که برای کسب صدور دارند، را به صورت محرمانه برای مدیرعامل ارسال کردیم.کار کارشناسی بسیار دقیقی انجام دادیم و گزارش باشگاهها ۴ مرحله توسط کارشناسان مالی و حقوقی بررسی شد. مرحله به مرحله هم یک باشگاه درباره مدارکی که ارسال کرده بود مورد ارزیابی قرار گرفت و یک الگوی خوب برای باشگاهها مشخص شد. اگر باشگاهی می‌خواهد یک ساختار استاندارد داشته باشد می‌توان از بازخوردهایی که به آنها دادیم، کاملا می‌توانیم استفاده کنیم.
تیمی بود که لب مرزی مجوز بگیرد ؟
از نظر من گفتن این مسئله صحیح نیست اما باشگاه‌هایی که مجوز گرفتند شرایط کسب آن را داشتند.
با وجود این هشدارها اما استقلال باز هم نتوانست مجوز بگیرد.
فدراسیون فوتبال هم به اندازه هواداران استقلال از حذف این تیم ناراحت شد. با توجه به اینکه پیش‌بینی وضعیت دشوار استقلال را داشتیم به همین دلیل من بعد از آنکه حکم مدیر کمیته صدور مجوز حرفه‌ای را گرفتم با مدیرعامل وقت استقلال جلسه‌ای برگزار کردم. صورتجلسه‌ای با توجه آسیب‌شناسی دلایل حذف استقلال نوشته شد و بر اساس این صورتجلسه قرار شد باشگاه استقلال برنامه‌ریزی و مرحله به مرحله مشکلات را برطرف کند.
در همان جلسه با آجورلو و همچنین جلسه‌ای که با فتح‌الله‌زاده داشتم در حالی که هنوز سهمیه‌ها مشخص نشده بود اشاره کردم که استقلال قطعا فارغ از نتیجه‌ای که در این فصل به دست بیاورد، با توجه به قهرمانی در فصل پیش نماینده ایران در لیگ قهرمانان است. به همین خاطر به مدیران استقلال تاکید کردم شما به جای اینکه تمرکزتان را روی قهرمانی بگذارید، مشکلات باشگاه را حل کنید تا بتوانید سال بعد هم در لیگ قهرمانان شرکت کنید. البته بعد هم حضور استقلال در لیگ قهرمانان مصوب شد.
با این حال پرسپولیسی‌ها پس از اینکه این صحبت من رسانه‌‍ای شد، خیلی ناراحت شدند که چرا من پیشاپیش اعلام کرده‌ام استقلال سهمیه گرفته است. من به دلیل اینکه مدیران استقلال اهمیت قضیه را احساس کنند این حرف را زدم.
چند نامه هشدارآمیز به باشگاه استقلال ارسال کردید؟
پس از رفتن آجورلو، با فتح‌الله‌زاده و کارشناسان باشگاه استقلال چندین جلسه برگزار کردیم. بیش از ده نامه هشدار در زمان‌های گوناگون برای استقلال ارسال کردیم. بارها با وزیر ورزش وقت، رئیس وقت سازمان خصوصی‌سازی، مدیران مالی و با هر کسی که می‌توانست به استقلال کمک کند جلسه گذاشتیم و خطرات را گوشزد کردیم. فدارسیون فوتبال در قضیه استقلال هیچ‌گونه کم‌کاری نکرد و هر کاری از دستمان بر می‌آمد چه در دوران آجورلو و چه زمان فتح‌الله‌زاده همکاری‌های زیادی را با استقلال انجام دادیم اما این باشگاه متاسفانه به هر دلیلی نتوانست مجوز بگیرد.
این دلایل چه بود؟ یعنی در حالی سال پیش به دلیل کسب نکردن مجوز حرفه‌ای حذف شده بودند هم نتوانسته بود مسئولان استقلال را به اهمیت قضیه واقف کند؟
مسئولان استقلال هم دوست داشتند این کار را انجام بدهند اما این شاید این کار از توان دوستان در باشگاه استقلال خارج بود اما واقعا این باشگاه می‌توانست مجوز بگیرد.
می‌شود گفت کوتاهی و کم‌کاری از سوی مسئولان استقلال انجام شد؟
وقتی باشگاهی موفق به کسب مجوز نمی‌شود قطعا کوتاهی صورت گرفته است.
آخرین هشدار که به باشگاه استقلال دادید چه زمانی بود؟ هشداری که با آنها اتمام حجت کنید که اگر تا این تاریخ، مشکل را برطرف نکند و بدهی سرمربی ایتالیایی را ندهند، باید دوباره با آسیا خداحافظی کنند.
آخرین هشدار ما به باشگاه استقلال ۲۰ اسفند بود. مکاتبه‌ای با مدیرعامل وقت باشگاه انجام دادم و آخرین هشدار را دادم. با توجه به تعطیلات سال نو و اینکه ۱۱ فروردین آخرین فرصت تسویه بدهی‌ها بود و در تعطیلات نوروز بانک‌ها تعطیل هستند و ممکن است مشکلاتی برای انتقال پول به وجود بیاید، از مسئولان استقلال خواهش کردیم هر کاری می‌خواهند قبل از نوروز انجام بدهند و اگر این اتفاق نیفتد استقلال نمی‌تواند مجوز بگیرد.
این هشدار هم جدی گرفته نشد و استقلال برای دومین بار حذف شد. با وجود قطعیت حذف استقلال از آسیا در ۱۱ فروردین، اما پس از آن مسئولان باشگاه و وزارت ورزش این قضیه را تکذیب می‌کردند و به هواداران امید می‌دادند.
در بحث مجوز ۳۵ معیار داریم که الزامی هستند و اگر یک باشگاه حتی یک معیار را هم نتواند بگذراند، حذف می‌شود.یک معیار هم بحث نداشتن بدهی است و قاعدتا وقتی یک باشگاه یک معیار را نمی‌تواند بگذراند، با وجود اینکه ۳۴ معیار دیگر را پاس کرده باشد، شانسی برای کسب مجوز ندارد. البته تصمیم نهایی در این رابطه با هیئت بدوی و استیناف صدور مجوز حرفه‌ای بود که ۱۰ خرداد اعلام شد.
اما مشخص بود استقلال با توجه پرداخت نکردن بدهی استراماچونی راهی برای بازگشت به آسیا ندارد.
بله. با توجه به اینکه یک معیار را در زمان در نظر گرفته شده رعایت نکرده بودند، نمی‌توانستند مجوز بگیرند. اما خب ۱۰ خرداد به صورت رسمی اعلام شد.
البته علی فتح‌الله‌زاده مدیرعامل وقت استقلال پس از حذف این تیم، در یک برنامه تلویزیونی مدعی شد که از کنفدراسیون فوتبال آسیا مهلت گرفته و قرار است برای حل این مشکل به کولالامپور برود.
من در جریان این مسئله نیستم، از طریق ما و فدراسیون فوتبال کاری انجام نشده بود. با توجه به اینکه استقلالی‌ها اشاره می‌کردند که رای آندره استراماچونی قطعی نیست و آنها برای پرداخت تا قطعی شدن رای فرصت دارند، روز نهم یا دهم فروردین، تنها مکاتبه درباره این رای از کنفدراسیون فوتبال انجام دادیم که این نهاد، قطعی بودن رای را تائید کرد
شنیده می‌شود اگر استقلال بدهی استراماچونی را هم می داد مجوز نمی‌گرفت. این مسئله صحت دارد؟
ما بر اساس اسنادی که باشگاهها ارسال می‌کنند تصمیم می‌گیریم، اگر استقلال، بدهی استراماچونی را پرداخت می‌کرد و بقیه اسناد هم به درستی بارگذاری می‌شد و ممیزی‌های ما هم صحت آن را تائید می‌کرد می‌توانستند مجوز بگیرند.
یعنی تنها مشکل بدهی استراماچونی نبود؟
محرمانه است.
حرف‌وحدیث‌هایی هم درباره انحلال باشگاهها پس از اینکه سه بار مجوز نگیرند، مطرح شد.
موضوع انحلال باشگاهها به قانون تجارت مربوط می‌شود. اگر باشگاهی مجوز نگیرد منحل نمی‌شود اما ممکن است شایستگی‌هایی که داشته است را از دست بدهد.
از ماجرای استقلال خارج شویم. در حالی این تیم مجوز نگرفت که شنیده می‌شد پرسپولیس هم احتمالا مجوز نمی‌گیرد. آیا پرسپولیس هم در خطر حذف از آسیا بود؟
پرسپولیس هم مانند تیم‌های دیگر مدارکش را بارگذاری کرد و مثل تیم‌های دیگر بود. البته اتفاقاتی افتاد که اما عادی بود!
با توجه به اتفاقات این دو سال، به نظر می‌رسد برخلاف دهه ۷۰ و اوایل دهه ۸۰ دوران دیپلماسی قالیچه و پسته برای گرفتن مجوز کنفدراسیون فوتبال آسیا گذشته است و این بار به قول معروف ماجرا فرق می‌کند! آن سال‌ها روابط خوب داریوش مصطفوی با پیتر ولاپان دبیرکل فقید کنفدراسیون فوتبال آسیا و هدایایی که رد و بدل می‌شد، مشکل‌گشا بود!
قطعا دوران قالیچه و پسته دادن و مجوز گرفتن گذشته و اگر قرار بود آن مسائل جواب بدهد، سه نماینده ایران سال گذشته حذف نمی‌شدند.این نشان می‌دهد کاملا روند کنفدراسیون فوتبال آسیا تغییر کرده و در این مسئله جدی هستند. با همان جدیت و رویکرد، سه نماینده ایران حذف شد و امسال این تیم‌ها مجوز گرفتند. این بار فرقش این بود که خود فدراسیون فوتبال این بار مدارک را با دقت بالا بررسی کرده و نگذاشت که کنفدراسیون فوتبال آسیا ایراد بگیرد. امسال خودمان همان سخت‌گیری‌های AFC را انجام دادیم و وقتی مدارک مجدد در کنفدراسیون فوتبال آسیا بررسی شد با توجه به اینکه ما در ایران سخت‌گیری کرده بودیم، هیچ ایرادی گرفته نشد.
در دوره‌های قبل این سخت‌گیری اعمال می‌شد، باشگاهها زودتر به اهمیت قضیه پی نمی‌بردند و این به نفع ما بود اما این کار صورت نگرفت!
راجب به قبل نمی‌توانم نظر بدهم اما آن چیزی که به ما مربوط بود، کاملا بر اساس استانداردهای مدنظر AFC عمل کردیم. با توجه به اینکه مماشات و رابطه‌ای در کار نبود، به خودمان اطمینان داشتیم که کار را درست انجام می‌دهیم و تا زمانی که من در خدمت فدراسیون فوتبال هستم همین رویه را ادامه می‌دهیم.
بخواهیم یک آسیب‌شناسی داشته باشیم و جزئی‌تر در این باره پیش برویم. می‌خواهیم بپرسیم در بازدیدهایی که از باشگاهها داشتید و امکانات‌شان را زیر و رو کردید. جایی بود که متعجب شوید و با خودتان بگویید مگر می‌شود چنین مسئله ابتدایی و پیش‌افتاده را رعایت نکرده باشند؟!
باشگاه‌های ما دو دسته هستند، یک سری باشگاهها که ساختار وزیرساخت کاملا حرفه‌ای دارند و الگو و بنای درستی دارند و یک سری باشگاهها اما نقطه مقابل هستند و شرایط خوبی ندارند.به عنوان یک باشگاه صنعتی که بودجه زیادی هم داشت اما ابتدایی‌ترین و بدیهی‌ترین امکانات را هم نداشتند. به عنوان مثال شما در هر صنفی میخواهید فعالیت کنید، اولین کاری که انجام می‌دهید می‌روید مجوز آن را می‌گیرید. در ورزش هم مجوز کمیسیون ماده ۵ وزارت ورزش، بدیهی‌ترین مجوزی است که یک باشگاه خانگی هم برای فعالیت باید آن را بگیرد.اما چند باشگاه لیگ برتری هم این مجوز را نداشتند، در لیگ دسته اول اوضاع بدتر و در لیگ دسته دوم شرایط خیلی در این رابطه بدتر بود.
شما تصور کنید باشگاهی با گردش مالی ۶۰۰،۷۰۰ میلیارد در سال، حسابرسی انجام نداده بود و صورت مالی نداشت. اینها خیلی به دور از حرفه‌ای‌گری است و علت اصلی آن هم عدم اطلاع کافی و آموزش است. با این حال خوشبختانه باشگاهها به تدریج برای ایجاد یک ساختار درست، کار را شروع کرده‌اند و وضعیت حقوقی‌شان را درست می‌کنند.هشدارها به همه باشگاه‌هایی که این کمبودها و نقص‌ها را داشتند داده شده است و نقایص به آنها گفته شده و خیلی امیدواریم که امسال وضعیت‌مان در این معیارها امسال بهتر شود.
با توجه به این تجربه سخت و مهم در یک سال گذشته، از چند ماه آینده پروسه کسب مجوز حرفه‌ای بار دیگر آغاز می‌شود. به عنوان حرف پایانی چه توصیه‌ای به باشگاهها دارید؟
از باشگاهها خواهش می‌کنم بازخوردهایی که ما در کمیته صدور مجوز حرفه‌ای درباره نقایص‌شان به آنها داده‌ایم را کاملا مطالعه کنند و جدی بگیرند.به خصوص که با توجه به مصوبه هیئت رئیسه فدارسیون فوتبال و سازمان لیگ، باشگاهی که مجوز ملی مربوطه که آیتم‌های آن نسبت به مجوز حرفه‌ای AFC راحت‌تر است را اگر نگیرد حق شرکت در لیگ را ندارد. امیدواریم این مصوبه اجرا شود.بسیار امیدواریم که این موضوع باشگاهها را به سمت استاندارد شدن پیش ببرد. اگر این اتفاق بیفتد قطعا باعث رشد و توسعه فوتبال ما می‌شود. به هر حال باشگاه حرفه‌ای باشگاهی است که به اندازه تیم بزرگسالان به آکادمی‌ها هم توجه می‌کند. اوضاع فوتبال ما اما الان اینگونه نیست . امیدواریم اتفاقی که از سال گذشته آغاز شد امتداد پیدا کند و باشگاهها همان جدیت سال گذشته را پی بگیرند و فوتبال ما در معیارهای حرفه‌ای ارتقا پیدا کند.