سعید احمدیان- ماموریت تیم ملی فوتبال در مرحله دوم انتخابی جام‌جهانی ۲۰۲۳، سه‌شنبه‌شب تمام شد و امیر قلعه‌نویی و شاگردانش با تساوی برابر ازبکستان، توانستند به عنوان سرگروه راهی مرحله سوم شوند. فارغ از کیفیت فنی مورد انتقاد تیم ملی در بازی برابر ازبکستان که انتظارات را برآورده نکرد، علیرضا جهانبخش و امیر قلعه‌نویی در نشست خبری پیش و پس از مسابقه و سعی سعی کردند با بهانه‌هایی که در دو دهه گذشته بارها تکرار شده است، بازی ضعیف تیم ملی را برابر ازبک‌ها توجیه کنند.
علیرضا جهانبخش، هافبک تیم ملی فوتبال پس از پشت‌سرگذاشتن یک فصل ضعیف در فاینورد که بیشتر با نیمکت‌نشینی او همراه بود، در نشست خبری پیش از بازی با ازبکستان مدعی شد که تیم ملی تنها مانده است و کسی از آنها حمایت نمی‌کند. البته هواداران فوتبال با چنین ادبیاتی از نسل فعلی تیم ملی که سال‌های پایانی حضورشان را در تیم ملی می‌گذراند، غریبه نیستند و بازیکنانی مانند جهانبخش در نزدیک به یک دهه‌ای که حضور ثابتی در تیم ملی دارند، با وجود تهی و خالی بودن ویترین افتخاراتشان، اما در بهانه‌گیری و زیاده‌خواهی سرآمد بوده‌اند. آن هم بدون اینکه حتی یک افتخار کوچک برای ایران در نزدیک به ۱۰ سال گذشته به دست بیاورند. با این حال نسل بازیکنانی مانند جهانبخش با وجود حمایت‌های صدرصدی و خارج از عرفی که صدای قهرمانان و مدال‌آوران رشته‌های دیگر را درآورده است، همواه نگاهی طلبکارانه نسبت به کم نگذاشتن مسئولان برای این تیم داشته‌اند.
صحبت‌های هافبک باتجربه تیم ملی فوتبال را بخوانید تا دستتان بیاید که این نسل رو به پایان در تیم ملی، با وجود فرش قرمز پهن کردن مسئولان، باز طلب امکانات بیشتری کرده‌اند، آن هم در شرایطی که دست‌هایشان همواره مقابل هواداران فوتبال خالی بوده است.
جهانبخش قبل از بازی با ازبکستان، با انتقاد تند از فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش و حتی دولت، با لحنی طلبکارانه گلایه کرده است که چرا با پرواز اختصاصی راهی هنگ‌کنگ نشده‌اند و مسیر پروازی که برای آنها در نظر گرفته شده، آنها را خسته کرده است. او گفت:« این موضوع بالاتر از فدراسیون و وزارت ورزش است. باید امکانات و شرایط بهتری فراهم شود. واقعا خنده‌دار است، همه تیم‌ها پرواز شخصی دارند اما ما ۲۳ ساعت در راه بودیم. این فوتبال می‌تواند روی شراط معیشتی و مسائل دیگر جامعه تاثیرگذار باشد.»
گلایه‌های و بهانه‌های تکراری کاپیتان دوم تیم ملی فوتبال در شرایطی است که تیم ملی فوتبال در یک دهه گذشته همواره فرزند نازپرورده دولت و وزارت ورزش بوده و رانت‌های زیادی را با وجود کسب نکردن هیچ‌گونه افتخاری از کنار تیم ملی دریافت کرده و حمایت کامل و صدرصدی از تیم ملی فوتبال چه از بعد فراهم کردن بهترین امکانات و اردوها و چه از نظر پاداش‌های چند ده هزار دلاری، صدای اعتراض رشته‌های مدال‌آور منهای فوتبالی را درآورده بود.
با این حال کاپیتان دوم تیم ملی با فراموشی چنین رسیدگی‌هایی که روز به روز بیشتر می‌شود، پیش از بازی با ازبکستان تنها به دلیل اینکه یک سفر طولانی برای مسابقه داشته‌اند، با ادعایی مضحک، شرایط را خنده‌دار عنوان کرد. این در حالی است که اگر شرایط تیم ملی فوتبال با این همه حمایت، خنده‌دار است، شرایط آن کشتی‌گیر و قهرمان منهای فوتبال دیگری که در سخت‌ترین شرایط و با کمترین امکانات پرچم ایران را در میادین جهانی و المپیک بالا می‌برند، را چطور باید توصیف کرد.
به نظر می‌رسد حمایت‌های افراطی از تیم ملی فوتبال در یک دهه گذشته باعث شد که این وهم بازیکنان را بردارد که باید همه امکانات کشور تنها برای آنها بسیج شود. نکته قابل تامل‌تر، در صحبت‌های جهانبخش، استفاده از یک حربه نخ‌نما شده و تکراری برای گرفتن امکانات بیشتر است. او مدعی شده است که فوتبال در شرایط معیشتی مردم تاثیر دارد، ادعایی مضحکی که نشان می‌دهد ملی‌پوشان نسل فعلی تیم ملی فوتبال برای رسیدن به زیاده‌خواهی‌هایشان، مردم را پیش می‌کشند، مردم و هوادارانی که با حضور اندک‌شان در جریان بازی سه‌شنبه با ازبکستان نشان دادند که برخلاف سه دهه گذشته، کمتر میانه‌ای با این تیم و با این بازیکنان دارند وموفقیت‌های تیم ملی هم تاثیری در معیشت‌شان نداشته است، چه برسد که ناکامیهای این نسل تیم ملی بخواهد تاثیری در سفره آنها داشته باشد.
البته جهانبخش توضیح نداده است او که اینقدر برای معیشت مردم نگران است، چرا یک بار هم حاضر نیست سختی یک سفر با یک پرواز غیرچارتر را به خاطر همین مردم تحمل کند!