سعید احمدیان/ روزنامه جوان- باخت پشت باخت تیم ملی فوتبال حالا حتی صعود به جام جهانی را با تردید جدی روبه‌رو کرده‌است. یک ماه پس از باخت به بحرین، پنج‌شنبه تیم ملی در ورزشگاه بین‌المللی امان اردن به عراق هم ۲ بر یک باخت تا فوتبال ملی ایران دشوارترین شرایط را در یک دهه اخیر تجربه کند. در صورت ادامه این نتایج ضعیف در همین قدم اول برای صعود به جام جهانی کار به، اما و اگر کشیده می‌شود و این یعنی شاید به گفته حمیدرضا صدر، کارشناس فوتبال که در صفحه شخصی‌اش در اینستاگرام نوشت: «آرام آرام باور کرده‌ایم شاید تابستان ۲۰۲۲ را با تماشای بازی‌های دیگران سپری کنیم.»
تقریباَ هیچ
باخت به بحرین اگر یک شوک و غیر منتظره بود، اما حالا با شکست به عراق دیگر همه مطمئن شده‌اند که تیم ملی فوتبال از روز‌های آقایی در آسیا فاصله گرفته‌است و دیگر آسیایی‌ها زنگ تفریح فوتبال ایران نیستند و می‌توانند یقه‌مان را بگیرند و دیگر خیالمان راحت نیست که پس از سوت پایان بازی با برد به رختکن می‌رویم. این در حالی است که در هشت سال گذشته با حضور کی‌روش، پیروزی مقابل ایران برای تیم‌های آسیایی، تبدیل به یک هدف سخت شده‌بود، اما تیمی که این روز‌ها ویلموتس آماده رقابت کرده، تنها سایه‌ای از آن تیم ترسناک گذشته است.
تیم ملی با ویلموتس در شش ماهی که از حضورش در ایران می‌گذرد، دو چهره متفاوت داشته است، از تیمی که در سئول باز هم رکورد شکست‌ناپذیری را مقابل کره جنوبی حفظ کرد تا تیمی که پس از شکست مقابل عراق در امان، بازیکنانش توان بلند شدن برای رفتن به رختکن را نداشتند. باخت مقابل عراق پایان ترکیدن رؤیا‌هایی بود که هواداران فوتبال با ویلموتس به دنبال آن بودند، به خصوص که شکست مقابل بحرین را خیلی‌ها چندان به پای ویلموتس ننوشتند، اما بازی با عراق شاید آینه تمام‌نمای کارنامه مربی‌ای بود که به نظر می‌رسد درباره موفقیتش روی نیمکت ایران، تردید‌های جدی به وجود آمده‌است.
البته بحرین و عراق در سال‌های گذشته همواره لقمه‌های گلوگیری برای فوتبال ایران بوده‌اند، طوری که سال‌هاست بحرین را در خاکش نتوانسته‌ایم ببریم و مقابل عراق نیز هشت سال است رنگ برد را ندیده‌ایم. با این حال نوع نمایش تیم ملی کشورمان برابر این تیم‌ها به خصوص در بازی پنج‌شنبه شب مقابل عراق، ناامید‌کننده بود. تیم ملی کشورمان یک تیم دست و پا بسته مقابل شاگردان کاتانچ بود؛ تیمی که از خط دروازه تا خط حمله ضعف‌های زیادی داشت و نتیجه آن هم ارائه یک بازی بدون برنامه و باری به هر جهت بود، به خصوص که با نمایش فوق‌العاده هافبک‌های عراقی، عملاً میانه میدان در اختیار حریف سبز‌پوش بود و تک گل احمد نوراللهی را باید به حساب تنها یک جرقه گذاشت؛ جرقه‌ای که تکرار نشد تا دروازه‌بان عراق کمتر از بیرانوند به دردسر بیفتد.
بازی با عراق نشان داد ویلموتس هنوز گویا در مرحله آزمون و خطا در تیم ملی است و هنوز نتوانسته با گذشت شش ماه از حضورش در ایران به ترکیب ایده‌آلش برسد، این آشفتگی ذهنی را می‌توان در ترکیب ۱۱ نفره بازی با عراق به وضوح دید. حضور مسعود شجاعی در ترکیب ثابت برابر عراق یکی از سورپرایز‌های مربی بلژیکی بود، او امیدوار بود که کاپیتانی که سال‌هاست افت کرده با استفاده از تجربه‌اش عصای دست تیم ملی مقابل عراق باشد. با این حال معادلات سرمربی بلژیکی خیلی زود اشتباه از درآمد و شماره ۷ ایران با عملکردش ثابت کرد که چرا دنیزلی او را نیمکت‌نشین کرده و به میدان نمی‌فرستد!
هزینه‌های بی‌اعصابی
تیم ملی همچنان عصبی است و واکنش خشمگینانه مقابل سوت‌های داوری هم ادامه دارد، نکته قابل‌تأمل اینکه بیشترین ضربه را از بازیکنان باتجربه کشورمان می‌خوریم، بازیکنانی که طبیعی است با توجه به بازی‌های ملی دو رقمی‌شان باید سعه‌صدر بیشتری نشان دهند و سعی در حاکم‌کردن آرامش در جریان بازی داشته باشند. مانند بازی با ژاپن در جام ملت‌های ۲۰۱۹ که با اعتراض بدموقع و رها کردن توپ، رویای فینال بر دلمان ماند، ۱۰ ماه بعد همچنان انگار قرار است چوب خطا‌ها و اعتراض‌های بیجا را بخوریم، مانند بازی با عراق و اخراج مسعود شجاعی، آن هم با خطایی که لزومی نداشت و سبب شد تا عراق با بیشتر کردن فشار در دقایق آخر به گل دوم برسد و این اخراج شاید هزینه آن خداحافظی زودهنگام با جام جهانی شود!
در چنین شرایطی به نظر می‌رسد باید علاوه بر بعد تاکتیکی، به مسائل روحی و روانی تیم ملی هم توجه جدی شود تا اینگونه یک حرکت، همه رشته‌ها را پنبه نکند، به خصوص که در چهار بازی باقیمانده تیم ملی باید برای زنده نگهداشتن رؤیای سومین صعود متوالی به جام جهانی، حداکثر امتیاز را بگیرد.
جایی برای اشتباه دیگر نیست
البته تساوی غیرمنتظره بحرین مقابل هنگ‌کنگ، نگذاشت تا باخت به عراق برایمان خیلی گران‌تر از چیزی که الان است، تمام شود. در پایان بازی گروه C، عراق با این برد ۱۰ امتیازی است و مدعی اول صعود، بحرین با هشت امتیاز تیم دوم است و تیم کشورمان هم با شش امتیاز تیم سوم است و باید برای صعود به مرحله دوم انتخابی جام جهانی، از چهار بازی دور برگشت که سه تای آن در تهران برگزار می‌شود، ۱۲ امتیاز ممکن را بگیرد تا همچنان شانس حضور در جام جهانی ۲۰۲۲ برای فوتبال ایران زنده بماند و این یعنی دیگر ویلموتس و شاگردانش جایی برای اشتباه ندارند.