سعید احمدیان/ روزنامه جوان- هفته دهم لیگ برتر، روی دیگر سکه فوتبال بود، هفته‌ای که نشان داد فحاشی‌ها و قداره‌کشی‌های تماشاگرنما‌ها تمام فوتبال نیست. روی دیگر آن هرچند کمتر در این سال‌ها به چشم آمده، اما آنقدر دوست داشتنی است که فوتبال‌زده نشویم. اگر جمعه ۱۰ آبان با اتفاقات تلخ ورزشگاه یادگار امام و آن شعار‌ها و گرداندن پرچم بیگانه به کام خیلی‌ها تلخ شد و با شعارهای تجزیه‌طلبانه گرگ‌هایی که زوزه می‌کشیدند، خیلی‌ها رگ میهن‌پرستی‌شان باد کرد، اما در هفته دهم برخی باشگاه‌ها با هوادارانشان دست به کار شدند تا فتنه تفرقه را با پر کردن استادیوم‌ها با پرچم ایران در نطفه خفه کنند.
ابتدا در جریان بازی سه‌شنبه گذشته سپاهان و تراکتور در ورزشگاه نقش‌جهان، پرچم ایران در کنار پرچم زرد سپاهان به رقص آمد تا خط باطلی روی تحرکاتی بکشد که پرچم بیگانه را در ایران بلند می‌کنند. جمعه هم از مسجدسلیمان گرفته تا مشهد ورزشگاه پر بود از پرچم ایران که در دستان هواداران نفت و شهرخودرو تکان می‌خوردند. یک هفته پس از اتفاقات تلخ ورزشگاه یادگار، این‌بار در تبریز هم پرچم ایران در ورزشگاه بنیان‌دیزل بلند شد تا خواب تفرقه‌طلبان تعبیر نشود.
حساب هواداران اصیل آذری جداست
دیدن پرچم ایران روی سکو‌های ورزشگاه بنیان‌دیزل تبریز در جریان بازی جمعه گذشته ماشین‌سازی و ذوب‌آهن از آن صحنه‌های به یادماندنی هفته بود؛ حرکتی که علی اکبرزاده، مدیر رسانه‌ای باشگاه ماشین‌سازی در گفتگو با «جوان» ماجرای آن را اینطور روایت می‌کند: «به جهت اتفاقاتی که اخیراً افتاده بود با تصمیم معاونت فرهنگی باشگاه، تعدادی پرچم ایران تهیه شد و در اختیار هواداران قرار گرفت تا نشان دهیم که اتحاد و یکپارچگی داریم و اجازه نمی‌دهیم تفرقه‌افکنان از آب گل‌آلود ماهی بگیرند. هواداران هم با استقبال از این حرکت، اتحادشان را نشان دادند و حتی بازیکن برزیلی ما هم پرچم کشورمان را به گردنش انداخت.»
مدیر رسانه‌ای ماشین‌سازی حرکت صورت گرفته در ورزشگاه یادگار را کار عده‌ای قلیل عنوان می‌کند که به دنبال گرفتن ماهی از آب گل‌آلود هستند: «این عده قلیل می‌خواهند جو را بهم بزنند، ولی هواداران اصیل آذربایجانی همواره تیم خودشان را تشویق می‌کنند و کاری به شعارهای قومیتی و تفرقه‌آمیز ندارند. رفتار این هواداران را در جریان بازی استقلال و تراکتور دیدید که نه فحاشی شد و نه درگیری و در پایان هم ورزشگاه را تمیز کردند و رفتند. حساب آن عده انگشت‌شمار را باید از هواداران اصیل فوتبال در آذربایجان جدا کرد.»
همبستگی‌مان را نشان دادیم
ورزشگاه امام رضا (ع) در جریان بازی جمعه شهرخودرو و پارس جنوبی جم هم از دیگر استادیوم‌هایی بود که هواداران مشهدی با آوردن پرچم ایران به ورزشگاه و پارچه‌نوشته‌ای با این مضمون که «چو ایران مباد، تن من مباد» اتحادشان را به رخ تفرقه‌انگیزان کشیدند. جواد طاری‌بخش، مدیر روابط عمومی و سخنگوی باشگاه شهرخودرو در گفتگو با «جوان» در این باره توضیحات بیشتری می‌دهد: «یکسری اتفاقات در هفته‌های گذشته در فوتبال ایران افتاد که نه در شأن ورزش ما بود و نه در شأن کشورمان. هواداران شهرخودرو هم از گذشته تأکید کرده‌اند که همواره دنبال همبستگی و فوتبال پاک هستند و به مسائل قومی توجهی ندارند. این حاشیه‌ها سبب شد با هماهنگی مسئولان باشگاه و نهاد‌های فرهنگی مشهد، یکسری پرچم ایران و پرچم یا بقیه‌الله را بین هواداران توزیع کنیم و عده‌ای از هواداران هم خودجوش با پرچم ایران به ورزشگاه آمده بودند.»
طاری‌بخش، حرکت تماشاگران مشهدی را پاسخی محکم به تفرقه‌افکنان می‌داند: «با این حرکت خواستیم نشان دهیم که در بحث منافع ملی و تمامیت ارضی کشورمان کوتاه نمی‌آییم و برایمان نام ایران خیلی مهم است. علاوه بر مزین شدن سکو‌ها به پرچم ایران، هواداران مشهدی نام ایران هم صدا زدند تا پاسخ محکمی به تحرکات تفرقه‌انگیز بدهند.»
خون بختیاری‌ها به جوش آمد
ورزشگاه شهید بهنام محمدی مسجدسلیمان هم جمعه شب شاهد حضور هوادارانی بود که با پرچم‌های ایران در جریان بازی نفت مسجدسلیمان و نساجی به بلند شدن پرچم کشور‌های بیگانه در ورزشگاه‌های ایران مانند تبریز و اهواز واکنش نشان دادند. مهران حسنوند، مدیر رسانه‌ای باشگاه نفت مسجدسلیمان در گفتگو با «جوان» در این باره می‌گوید: «حرکتی که در ورزشگاه یادگار امام تبریز با بالا بردن پرچم ترکیه و ورزشگاه فولاد با بالا بردن پرچم عراق رخ داد، خون مردم بختیاری را که همواره در صف دفاع از کشورمان بوده‌اند و در این راه شهیدان زیادی را تقدیم انقلاب کرده‌اند، به جوش آورد و نتوانستند آن را تحمل کنند و ۸ هزار هوادار جواب آن را با آوردن پرچم ایران در جریان بازی با نساجی دادند.»
مدیر رسانه‌ای باشگاه نفت مسجدسلیمان تأکید می‌کند که حساب تفرقه‌افکنان از هواداران واقعی فوتبال جداست: «البته مخاطب تماشاگران مسجدسلیمانی، عده کمی از هواداران فوتبال بودند و حساب اکثریت هواداران تبریزی، شهری که فرماندهان بزرگی در دفاع مقدس داشته است، از آن عده معدود جداست. در چنین شرایطی هیئت مدیره باشگاه تصمیم گرفت برای این بازی ۵ هزار پرچم ایران بین هواداران توزیع کند. جوانی بود که سنش به جنگ و انقلاب نمی‌خورد، اما وقتی آن حرکت را دیده بود، پرچم ایران را خودجوش به کمرش گره زده بود و به ورزشگاه آمده بود.»