سعید احمدیان/ روزنامه جوان- خبر‌های خوبی از تیم فوتبال امید به گوش نمی‌رسد و شرایط این تیم با استعفای فرهاد مجیدی ناامیدکننده‌تر از هر زمانی شده است، حالا با تیمی روبه‌رو هستیم که در فاصله سه ماه تا مسابقات نهایی انتخابی المپیک سرمربی ندارد و هیچ چشم‌انداز روشنی را پیش‌رویمان نمی‌گذارد. آن‌هم تیمی که قرار است دی‌ماه امسال با سه حریف قدرتمند در تایلند روبه‌رو شود و برای المپیکی شدن بجنگد، اما سرمربی‌اش در فضای مجازی استعفا داده و نیمکتش خالی است!
گروهی فرهاد مجیدی را مقصر این وضعیت می‌دانند و به او می‌تازند که چهار ماه پیش بلندپروازی کرد و به پیشنهاد مهدی تاج بله گفت و امروز وقتی دیده که شرایط بغرنج است و کاری از دستش برنمی‌آید، اختلاف با حمید استیلی را پیش کشیده و راهش را گرفته و رفته است. برخی هم تقصیر‌ها را گردن حمید استیلی می‌اندازند که با دخالت‌های بی‌جایش نگذاشته مجیدی کار کند.البته هم مجیدی مقصر است و هم استیلی و به هر دوی آن‌ها این ایراد وارد است که چرا به حوزه‌ای که تخصص کافی نداشته‌اند، وارد شده‌اند که حالا این شرایط به وجود بیاید، به‌خصوص که نه مجیدی تجربه کافی برای نشستن روی نیمکت تیم امید را داشت و نه استیلی تجربه یک روز مدیریت که حالا بیاید مدیر تیم امید شود و بتواند به اوضاع سروسامان بدهد.
با این حال اگر می‌خواهیم چنین تجربه‌های تلخی تکرار نشود، باید به دنبال مقصر اصلی بگردیم تا هر دوره، چهار سال به حسرتمان برای رفتن به المپیک اضافه نشود. باید به دنبال ریشه چنین سوءمدیریت‌هایی رفت، مقصرانی که برای مجیدی بی‌تجربه که حتی مدرک مربیگری هم ندارد، حکم سرمربیگری تیم امید را زده‌اند و برای استیلی بی‌تجربه در عرصه مدیریتی، حکم مدیریت تیم امید را امضا کرده‌اند.
مقصر اصلی را باید در فدراسیون فوتبال جست‌وجو کرد و وضعیت قرمز تیم فوتبال امید خروجی مستقیم مدیران فدراسیون فوتبال است، مجموعه‌ای پر از سوءمدیریت و مدیران اشتباهی که با تصمیمات خلق‌الساعه فوتبال را به چنین جایگاهی رسانده‌اند که امروز امید‌ها کمترین شانس را برای به رسیدن به المپیک دارند. بدون شک در این بین انگشت اصلی اتهام به سوی مهدی تاج است که با امضای حکم مجیدی و استیلی، آن‌ها را بالای سر تیمی قرار داد که می‌خواست به حسرت رفتن به المپیک پایان دهد. البته از کمیته فنی فدراسیون فوتبال هم نباید گذشت، کمیته‌ای که به نظر می‌رسد با فراموشی وظیفه اصلی، تنها برای خوشامد رئیس فدراسیون، تصمیمات مهدی تاج را بدون هیچ‌گونه بحثی تأیید می‌کند تا امروز تیم امید ناامیدتر از همیشه در راه المپیک باشد.
چنین رویکردی که فوتبال ایران را سال‌هاست به قهقهرا می‌برد، سبب شده حسرت رسیدن به المپیک هم هر دوره که می‌گذرد، طولانی‌تر شود. در حالی تیم فوتبال امید در فاصله سه ماه مانده تا آغاز مرحله نهایی انتخابی المپیک، مربی ندارد که سال‌هاست عنوان می‌شود که برای پایان حسرت حضور فوتبال در المپیک یک برنامه چهار ساله لازم است، برنامه‌ای که از پایان المپیک قبلی باید برای المپیک آینده آغاز شود. با این حال هر دوره که می‌گذرد چنین شعار‌هایی داده شود، اما باز اتفاقات دوره‌های گذشته تکرار می‌شود، طوری که این‌بار امید‌ها حتی در فاصله سه ماه به مسابقات انتخابی المپیک سرمربی هم ندارند!
در چنین شرایطی باید از مهدی تاج و اعضای کمیته فنی فدراسیون فوتبال بابت تیم فوتبال امید توضیح خواسته شود، افرادی که با تصمیم‌های غیرکارشناسی‌شان، تیم امید را در وضعیت بغرنجی قرار داده‌اند و رؤیای المپیک بر باد رفته است. با این حال تاج این روز‌ها سکوت کرده و از پاسخگویی فراری است. جایی، اما باید جلوی چنین سوءمدیریت‌هایی گرفته شود تا این‌چنین مدیران اشتباهی فوتبال با تصمیم‌های اشتباهی‌شان، رؤیای فوتبال را برای رسیدن به المپیک بر باد ندهند.