سعيد احمديان/ روزنامه جوان- پوپک بسامی، ملی‌پوش وزنه‌برداری کشورمان یکی از هزاران پرستاری است که این روزها در خط مقدم مبارزه با کرونا در بیمارستان‌ها به‌عنوان مدافعان سلامت در حال خدمت است. بسامی که سال گذشته با وزنه زدن در مسابقات وزنه‌برداری قهرمانی جهان تاریخ‌ساز شد، این روزها با درآوردن لباس وزنه‌برداری و پوشیدن روپوش سفید پرستاری در بیمارستان برای درمان بیماران کرونایی فعالیت می‌کند. وی در گفتگو با «جوان» از این روزها صحبت کرده است.
به‌عنوان یک ورزشکار و پرستار، این روزها در خط مقدم مبارزه با کرونا هستید، از خودتان بگویید.
نزدیک به سه سال و نیم است که وزنه‌برداری کار می‌کنم و یک سال و نیم است که عضو تیم ملی وزنه‌برداری بانوان هستم و در یک مسابقه آسیایی و یک مسابقه جهانی شرکت کرده‌ام. البته در حوزه فعالیت شغلی، کارشناسی پرستاری دارم و سال‌هاست که به عنوان پرستار فعالیت می‌کنم. از یک سال قبل از عضویت در تیم ملی وزنه‌برداری، به‌عنوان پرستار در فدراسیون پزشکی ورزشی کار و به ورزشکاران و همکاران ورزشی خدمات‌رسانی می‌کنم.
مسئولیت سنگین و سختی را شما به‌عنوان مدافعان سلامت در کنار سایر اعضای کادر درمانی کشورمان بر عهده دارید، درباره این مسئولیت صحبت می‌کنید.
من و بقیه کادر درمان به‌عنوان یک مجموعه کنار هم در این روز‌های کرونایی فعالیت می‌کنیم و همه زحمت می‌کشند، البته کار ما نسبت به قبل سنگین‌تر و حساس‌تر شده است، اما خدا را شکر در فدراسیون پزشکی ورزشی توانسته‌ایم موضوع کرونا تا حدود زیادی کنترل کنیم.
برگردیم به روز‌های اول شروع کارتان، چه شد که پرستاری را انتخاب کردید؟ در‌این‌باره صحبت می‌کنید؟
در دبیرستان رشته علوم تجربی درس خواندم و کنکور که دادم، در رشته پرستاری مجاز شدم. این رشته را از قبل دوست داشتم و از این انتخاب پشیمان نیستم و به شغلی که انتخاب کرده‌ام خیلی علاقه دارم.
۳۰ بهمن امسال کرونا در ایران همه را غافلگیر کرد، با توجه به خبر‌هایی که درباره خطرناک بودن ویروس منتشر شد، احساس نگرانی نکردید؟ از روز اول فعالیت در بخش کرونا بگویید.
من هم مثل همه همکارانم و مردم درباره این ویروس نگرانی‌هایی داشتم. در روز‌های اول یکسری کار‌ها به سرعت در فدراسیون پزشکی ورزشی صورت گرفت و اتاق قرنطینه و ایزوله در مجموعه راه‌اندازی شد. معتقدم که اقدامات خیلی خوبی در مجموعه فدراسیون پزشکی ورزشی برای مقابله با کرونا انجام شد تا آمادگی‌های لازم به وجود بیاید.
از خودگذشتی شما و سایر اعضای کادر درمانی کشورمان با هیچ چیزی قابل جبران نیست، سختی این روزها را با چه انگیزه‌ای پشت سر می‌گذارید؟
پرستاری شغلی است که ما انتخاب کرده‌ایم، از اول پرستاری سخت بود، اما الان خب شرایط کارمان سخت‌تر شده است و ما این روز‌های سخت را به امید اینکه هرچه زودتر این بیماری از بین برود و مردم به کار و زندگی روزانه‌شان و ورزشکاران به فعالیت، تمرینات و اردوهایشان برگردند، پشت‌سر می‌گذاریم. شخص خودم که به‌عنوان ورزشکار در رشته وزنه‌برداری فعالیت می‌کنم، به این امید، این روز‌های سخت را سپری می‌کنم که بتوانم دوباره تمریناتم را در اردوی تیم ملی آغاز کنم.
چه چیزی در دو ماه گذشته بیشتر نظرتان را جلب کرده است، خاطره قابل‌توجهی درباره این روزها دارید؟
کرونا خاطره جذابی ندارد، ولی برای من به‌عنوان یک ورزشکار در روز‌های ابتدایی که کرونا در ایران شیوع پیدا کرده بود، دیدم که با تصمیم فدراسیون پزشکی ورزشی که در آن مشغول کار هستم، خیلی زود سالن‌ها و اردو‌های تیم ملی وزنه‌برداری تعطیل شد و این برای من سخت بود و خیلی ناراحت شدم و کارشان را اصلاً قبول نداشتم. شوکه شدم از اینکه چرا اینقدر باید سریع واکنش نشان بدهند و این‌ها زورشان به ورزشکاران می‌رسد و متوجه این نیستند که تمرینات یک ورزشکار چقدر حساس و مهم است. یک ذره که جلوتر رفتیم فهمیدم که چه کار درست و به موقعی انجام دادند، وقتی به واسطه شغلم از نزدیک کرونا و خطر این ویروس را لمس کردم، فهمیدم که چقدر اقداماتی که برای تعطیلی فعالیت‌های ورزشی صورت گرفت، سریع و به موقع بود و اگر این اتفاق نمی‌افتاد معلوم نبود که چه فاجعه‌ای می‌توانست برای ورزشکاران که سرمایه‌های جامعه هستند، رخ بدهد.
نمونه‌ای از فداکاری‌های کادر درمانی در بیمارستان‌ها را در روز‌های کرونا بیان می‌کنید؟
در دو ماه اخیر همه مردم در رسانه‌ها دیده‌اند که کادر پزشکی و درمان با چه از خودگذشتگی در حال انجام خدمت و مبارزه با کرونا هستند، در این بین چند نفر از کادر درمان هم جانشان را از دست داده‌اند و به نظر من فداکاری بالاتر از این نداریم که یک شخص جانش را در این راه از دست بدهد.
با توجه به حضورتان در خط مقدم مبارزه با کرونا، به عنوان یک پرستار چه صحبت و توصیه‌ای به مردم دارید؟
متأسفانه یا خوشبختانه صحبت‌های من همان توصیه‌های تکراری است که در تلویزیون، فضای مجازی و سطح شهر می‌بینیم. توصیه می‌کنم که مردم برای کار‌های غیر‌ضروری اصلاً از خانه بیرون بیرون نیایند و رعایت کنند تا زنجیره شیوع کرونا قطع شود.
برویم سمت وزنه‌برداری، چه شد وزنه‌برداری را انتخاب کردید؟ از چه زمانی فعالیت‌تان را در این رشته آغاز کرده‌اید؟
من قبل از وزنه‌برداری به مدت ۱۵ سال بسکتبال کار می‌کردم و به مدت هفت سال هم در باشگاه‌های سوپر لیگ بسکتبال بانوان بازی می‌کردم. چند سال پیش از طریق یکی از دوستانم متوجه شدم که قرار است وزنه‌برداری بانوان راه‌اندازی شود و به من توصیه کرد که در این رشته خودم را محک بزنم. پس از آن وارد وزنه‌برداری و کم‌کم به این رشته علاقه‌مند شدم و به تیم ملی هم رسیدم و در آسیایی و جهانی برای ایران وزنه زدم.
می‌شود گفت موفق‌ترین بانوی ایرانی وزنه‌بردار هستید و سال گذشته سال شلوغی را داشتید، در قهرمانی آسیا چهارم شدید و به‌عنوان اولین وزنه‌بردار زن ایرانی در قهرمانی جهان هم وزنه زدید، درباره این تجربیاتتان صحبت می‌کنید؟
نه‌تنها برای من، بلکه برای تیم وزنه‌برداری بانوان سال ۹۸ اتفاق‌های خوبی رقم خورد. سال ۹۸ برای من بهترین سال ورزشی‌ام بود و خیلی اتفاقات خوبی برای من افتاد. به فاصله شش ماه در رقابت‌های قهرمانی آسیا و جهانی شرکت کردم. در مسابقات کشوری هم اول شدم و رکورد‌های خوبی را ثبت کردم. تجربه خوبی در سال گذشته داشتم و امیدوارم هرچه زودتر به تمرینات برگردم و به اردوی تیم ملی بروم و رکوردهایم را بالاتر ببرم تا به مدال برسم.
سقف آرزو‌های پوپک بسامی در وزنه‌برداری کجاست؟
آروز‌های من در وزنه‌برداری سقفی ندارد و می‌خواهم تا جایی که بتوانم تمرین کنم و وزنه بزنم، هر چند در این مسیر اهدافی برای خودم دارم، اما برای آرزوهایم سقفی تعیین نمی‌کنم.
به‌عنوان یک بانوی ورزشکار چه انتظاری از مسئولان دارید؟
هیچ انتظاری از هیچ مسئولی در ورزش ندارم، در وزنه‌برداری هم تا جایی که می‌شد مسئولان حمایت کردند و امیدوارم این حمایت‌ها ادامه‌دار باشد. از رئیس فدراسیون وزنه‌برداری که خیلی دلسوزانه و پدرانه دختران این رشته را حمایت کردند تا با تمام سختی‌ها تیم بانوان در مسابقات بین‌المللی شرکت کند، تشکر می‌کنم. در بخش پرستاری هم از آقای دکتر خلیلیان، رئیس فدراسیون پزشکی ورزشی هم که با تصمیم‌های به موقع برای سلامتی جامعه ورزش تلاش می‌کنند، تشکر می‌کنم.