سعيد احمديان/ روزنامه جوان- توجه به رده‌هاي پايه در فوتبال کشورمان محلي از اعراب ندارد. در حالي قرار است دو روز ديگر رقابت‌هاي قهرماني جوانان آسيا قرعه‌کشي شود که تيم جوانان در فاصله چهار ماه تا شروع مسابقات، نه مربي دارد و نه تمرينات و اردوهايش آغاز شده است. وضعيت تيم ملي فوتبال جوانان آينه تمام‌نمايي از وضعيت رده‌هاي پايه در فوتبال کشورمان است که تيم‌هاي رده‌هاي سني به حال خود رها شده‌اند و شرايط نابساماني دارند. چنين نوع نگاهي سبب مي‌شود کمتر مربي رغبت کند با وجود کارنامه موفق پاي قرارداد با تيم‌های ملي در رده‌هاي پايه را امضا کند، حتي وقتي مربي مانند پورموسوي با آن کارنامه قابل قبول در ليگ، پاي کار مي‌آيد، آنقدر بي‌مهري و بي‌توجهي مي‌بيند که وقتي کارد به استخوانش می‌رسد، يک خط در صفحه شخصي‌اش در اينستاگرام مي‌نويسد و به شاگردانش مي‌گويد خدا نگهدار و از سرمربيگري تيم ملي کنار مي‌رود، آن هم بدون اينکه در 14 ماهي که از انتخابش مي‌گذرد قراردادي امضا کرده باشد يا حتي مبلغي به عنوان حقوق دريافت کند.
بي‌تفاوتي نسبت به رده‌هاي پايه به حدي است که تا امروز و پس از چهار ماه از کناره‌گيري پورموسوي و در شرايطي که پنج‌شنبه جوانان ايران حريفان‌شان را مي‌شناسند و از 23 مهر نیز بايد به مصاف رقباي‌شان بروند، تيم جوانان همچنان بدون مربي است و فدراسيون فوتبال با بي‌توجهي محض تيمي را که قرار است چند ماه ديگر در يک ميدان مهم به ميدان برود به حال خود رها کرده است، آن هم تيمي که بايد از دل آن تيم اميد بيرون بيايد و سه سال ديگر براي صعود به المپيک تلاش کند. با اين حال وقتي برنامه و نقشه راهي براي تيم‌هاي ملي رده‌هاي سني از نوجوانان و جوانان گرفته تا اميد نباشد و مديران فدراسيون فوتبال دغدغه‌اي در اين خصوص نداشته باشند هم زمان براي ساختن يک تيم قدرتمند و مدعي از بين مي‌رود و هم سرمايه‌سوزي مي‌کنيم.
سال‌هاست که فوتبالمان گرفتار چنين نگاهي است، نگاهي که مديران آن چه در فدراسيون فوتبال و چه باشگاه‌ها فقط نوک بيني‌شان و امروز را مي‌بينند و خبري از يک برنامه جامع و بلندمدت نيست. همين سبب مي‌شود همه بودجه‌ها و توجه‌ها به سمت تيم بزرگسالان جلب شود و تيم‌هاي ملي در رده‌هاي پايين‌تر در حاشيه قرار بگيرند. البته بديهي است که تيم فوتبال بزرگسالان در همه کشورها در کانون توجهات است، اما چنين اهميتي سبب نشده که رده‌هاي پايه که نقش پشتوانه‌سازي براي آينده فوتبال ملي يک کشور را برعهده دارند، فاقد برنامه‌ريزي باشند و تنها چند ماه مانده به مسابقات مربي‌شان مشخص و اردوهاي‌شان آغاز شود.
تدوين يک برنامه بلندمدت و چندين ساله که گاهاً تا چند دهه نیز طول مي‌کشد، يکي از مهم‌ترين فاکتورهاي توجه به رده‌هاي پايه در فوتبال دنياست که علاوه بر فدراسيون فوتبال در رده باشگاهي هم مورد توجه قرار مي‌گيرد تا آينده فوتبال ملي يک کشور تضمين شود و استعدادهايي که کشف شده‌اند رده به رده در تيم‌هاي ملي بالا بيايند تا سرانجام در رده بزرگسالان پيراهن تيم ملي را برتن کنند. اين رويکرد سبب مي‌شود در يک کشور با خداحافظي ملي‌پوشان و تغيير نسل، کمتر نگراني درباره بازيکناني که قرار است جاي فوتباليست‌هاي بازنشسته را بگيرند وجود داشته باشد.
در فوتبال کشورمان و در فدراسيوني که عنوان پوشالي پنج ستاره را به خودش چسبانده، برنامه مدوني براي حمايت از تيم‌هاي ملي رده‌هاي پايه ديده نمي‌شود و هميشه کمترين توجه و بودجه‌ها سهم اين تيم‌ها بوده است. رويکردي که باعث شده امروز تيم جوانان کشورمان در فاصله چند ماه تا شروع بازي‌هاي مهمي مانند قهرماني آسيا مربي نداشته باشد و حسرت رفتن تيم اميد به المپيک هم 44 ساله شود.