سعید احمدیان/ روزنامه جوان- چند سالی هست که پیشکسوتان پس از سال‌ها بی‌توجهی‌هایی که در حق‌شان می‌شد، دوباره به صدر جلسات ورزش برگشته‌اند و کمیته ملی المپیک در سه سال اخیر با افتتاح موزه ملی ورزش و ساخت تندیس قهرمانان و مدال‌آوران برجسته کشور در جهت تکریم موسپیدان ورزش حرکت می‌کند. در این راستا دیروز کمیته ملی المپیک میزبان جمعی از پیشکسوتان ورزش بود، بهانه این دورهمی هم رونمایی از تندیس پنج قهرمان و مدال‌آور بود که نام‌شان در تاریخ ورزش کشورمان ثبت شده است، قهرمانانی که برخی از آن‌ها مانند پهلوان شهید ابراهیم هادی و سیامند رحمان دیگر امروز در جمع ما نیستند و علی‌اکبر حیدری، رحیم علی‌آبادی و ابراهیم جوادی هم امروز روزگار پیری را پشت سر می‌گذارند.
پلاکش مدالش شد
نام شهید ابراهیم هادی را شاید امروز دیگر کمتر کسی باشد که در ورزش نشنیده باشد. شهید ورزشکاری که پهلوانی و جوانمردی‌هایش در کتاب «سلام بر هادی» را خیلی‌ها خوانده‌اند، شهید کشتی‌گیری که نام خانه کشتی مجموعه ورزشی آزادی مزین به نامش است و دیروز از تندیس او رونمایی شد. شهید هادی از بنیانگذاران گروه چریکی شهید اندرزگودر جبهه گیلانغرب و ستاره ورزش کشتی کشورمان بود که در عملیات والفجر مقدماتی، پنج روز به همراه بچه‌های گردان کمیل و حنظله در کانال‌های فکه مقاومت کرد، اما تسلیم نشد و در ۲۲ بهمن سال ۶۱ بعد از فرستادن بچه‌های باقی مانده به عقب، دیگر کسی او را ندید و مفقودالاثر شد.
غلامرضا هادی، برادر شهید هادی در گفتگو با «جوان» درباره این شهید می‌گوید: «شهید هادی هم قهرمان کشتی و هم باستانی‌کار بود. پیش از انقلاب در مسابقات انتخابی تیم ملی با اختلاف یک خاک مقابل محسن کاوه که قدیمی‌تر بودند، بازنده شدند. پس از آن انقلاب و بعد جنگ پیش آمد و شهید هادی راهی جبهه‌ها شدند و ورزش قهرمانی را کنار گذاشتند. ابراهیم دوست داشت مفقودالاثر بماند، اما چاپ کتاب سلام بر هادی سبب شد شهید هادی شناخته شود.»
در یکی از بخش‌های قابل تقدیر مراسم دیروز محمود خسروی‌وفا، رئیس کمیته ملی پارالمپیک در یک حرکت نمادین، نشان Ipc را که به عنوان یکی از چهره‌های تأثیرگذار ۴۰ سال اخیر در جنبش پارالمپیک دریافت کرده بود بر گردن سردیس شهید ابراهیم هادی آویخت. خسروی‌وفا آبان‌ماه سال گذشته پس از دریافت این نشان، این مدال را به شهید ابراهیم هادی تقدیم و از همه دعوت کرد با زندگی این شهید بزرگوار آشنا شوند.
یادی از پهلوان خندان
مرحوم سیامند رحمان، دیگر تندیسی بود که رونمایی شد. قوی‌ترین معلول جهان و قهرمان بلامنازع وزنه‌برداری جهان و پارالمپیک که ۱۱ اسفند گذشته در ۲۹ سالگی درگذشت و نه تنها ورزش ایران، بلکه ورزش دنیا را شوکه کرد. قهرمان خندان و دوست‌داشتنی ورزش کشورمان که دو مدال طلای پارالمپیک لندن و ریو و سه طلای قهرمانی جهان در سال‌های ۲۰۱۴، ۲۰۱۷ و ۲۰۱۹ و سه طلای بازی‌های پاراآسیایی ۲۰۱۰، ۲۰۱۴ و ۲۰۱۸ را در کارنامه پرافتخارش دارد، در حالی خیلی زود چهره در نقاب خاک کشید که همه خودشان را برای شکستن رکوردی که در اختیار خودش بود در مسابقات وزنه‌برداری پارالمپیک توکیو آماده کرده بودند.
روحیه می‌گیریم
سیدعلی‌اکبر حیدری، برنده مدال برنز المپیک ۱۹۶۴ توکیو و یک مدال نقره آسیایی در دسته ۵۲ کیلو دیگر پیشکسوتی بود که از تندیس او رونمایی شد. حیدری در این مراسم به تمجید از برگزاری چنین مراسم‌هایی پرداخت: «در دوران قهرمانی روز‌های تلخ و شیرینی در اردو‌های کشتی و مسابقات مختلف کنار هم داشتیم و با برد یکدیگر خوشحال و در شکست‌ها غمگین می‌شدیم. بعد از پایان عمر قهرمانی‌مان رفتیم و سال‌های سال دیگر همدیگر را ندیدیم. نه خبری از هم داشتیم و نه همدیگر را می‌دیدم. این بی‌خبری ادامه داشت تا زمانی که دکتر صالحی‌امیری به کمیته ملی المپیک آمدند و حرکت زیبایی انجام دادند و از قدیمی‌ها و پیشکسوتان دعوت به عمل آوردند و در یک نشستی از آن‌ها تجلیل کردند. در آن مراسم دوباره بعد از سال‌ها پیشکسوتان دور هم جمع شدند؛ یک سری عصا به دست، یک سری با ویلچر و یک سری هم با مو‌های سپید که همدیگر را نمی‌شناختیم و باید یکدیگر را به هم معرفی و اشاره می‌کردیم که یک زمانی در اردو‌ها با هم بودیم.» حیدری معتقد است تجلیل از پیشکسوتان به آن‌ها روحیه می‌دهد: «اینکه از تندیس پیشکسوتان و قهرمانان در حرکتی که تا پیش از این در ورزش سابقه‌ای نداشته، رونمایی می‌شود، کار قشنگی است و به من و بقیه موسپیدان ورزش روحیه می‌دهد و ما از چنین حرکت‌هایی لذت می‌بریم.
تداوم داشته باشد
همچنین در این مراسم از تندیس رحیم علی‌آبادی، دارنده مدال نقره بازی‌های المپیک ۱۹۷۲ در کشتی فرنگی هم رونمایی شد. علی‌آبادی در گفتگو با «جوان» امیدوار است این حرکت‌ها تداوم داشته باشد: «رونمایی از تندیس‌ها کار قشنگی است که امیدواریم تداوم داشته باشد. گذشته‌ها که گذشته، اما پس از این پیشکسوتان را که قابل احترام هستند دیگر فرامونش نکنند. بیشتر قهرمانان پیشکسوت احتیاجی به حمایت‌های مالی ندارند، همین به یاد آن‌ها بودن و احوال‌شان را پرسیدن، خوشحال‌شان می‌کند.»
ورزشکاران جوان انگیزه می‌گیرند
از دیگر تندیسی که رونمایی شد، تندیس ابراهیم جوادی، دارنده چهار مدال طلای کشتی جهان در سال‌های ۱۹۶۹، ۱۹۷۰، ۱۹۷۱ و ۱۹۷۳ و برنز المپیک ۱۹۷۲ مونیخ بود. جوادی در گفتگو با «جوان» تقدیر از پیشکسوتان را سبب انگیزه گرفتن ورزشکاران جوان برای حضور در ورزش قهرمانی عنوان می‌کند: «تجلیل از پیشکسوتان و رونمایی از تندیس‌شان که توسط کمیته ملی المپیک صورت می‌گیرد، خدمت بزرگ به استخوان خرد‌کرده‌های ورزش است که روزگاری مدال‌های با ارزشی را برای ایران کسب کرده‌اند. ورزشکاران جوان و نوجوان هم وقتی این تندیس و این تقدیر‌ها را می‌بینند، انگیزه پیدا می‌کنند و تلاش‌شان برای قهرمانی بیشتر می‌شود.»
جوادی معتقد است جای چنین حرکت‌هایی در گذشته خالی بود: «خیلی سال‌ها پیش به این فکر می‌کردم که بالاخره یک روز یک قهرمان که باعث شده افتخاری نصیب کشور شود، فوت می‌کند، چه چیزی از او باقی می‌ماند و نسل جدید درباره این قهرمان چه می‌داند. این دغدغه همیشه با من بود تا زمانی که آقای صالحی‌امیری به عنوان رئیس کمیته ملی المپیک انتخاب شدند، برخلاف گذشته به پیشکسوتان اهمیت داده شد و آن‌ها با دعوت کمیته دور هم جمع شدند. در این دورهمی‌ها به گذشته‌ها و روز‌های جوانی برگشتیم و برایمان تجدید خاطره‌ای شد.»