سعید احمدیان/ روزنامه جوان- لباس قهرمانی را درآورده‌اند و کت و شلوار مدیریت پوشیده‌اند، مدال‌های‌شان را هم روی طاقچه گذاشته‌اند و پشت میزنشین شده‌اند تا دوران جدیدی را در زندگی ورزشی‌شان آغاز کنند. قهرمانانی که تا دیروز روی سکو‌ها با مدال‌ها و عکس‌های‌شان شکار دوربین‌ها می‌شدند، این‌بار پشت تربیون‌ها و با حکم‌هایی که امضا می‌کنند، قاب‌های جدیدشان ثبت می‌شود. قهرمانانی که برخلاف خیلی‌های دیگر ترجیح داده‌اند به جای مربیگری، مدیر شوند.
از میراسماعیلی تا سوریان
فدراسیون‌ها یکی از جذاب‌ترین بخش‌های مدیریتی برای قهرمانان محسوب می‌شوند، به‌خصوص که خاک آن رشته را خورده‌اند، با زیر و بم و مشکلات و کمبود‌های آن آشنا هستند و اگر این تجربه را چاشنی علم مدیریت هم کنند، شانس این را دارند که مانند دوران قهرمانی که توانسته‌اند نام‌شان را بالاتر از دیگران قرار دهند، در مدیریت هم بتوانند برای رشته‌ای که نام‌شان در بین قهرمانان آن است، کاری اساسی انجام دهند. مانند علی کریمی که پس از سال‌ها درخشش در لباس تیم ملی و باشگاه‌های معروف داخلی و اروپایی مانند پرسپولیس و بایرن‌مونیخ و مربیگری، دیگر نمی‌خواهد روی نیمکت بنشیند و ماه گذشته بود که کت و شلوار پوشید و به ساختمان کوچه دوم خیابان سئول جنوبی رفت و برای ریاست فدراسیون فوتبال ثبت‌نام کرد. کریمی که نامزدی‌اش با حمایت چهره‌های مشهور فوتبال مواجه شده، این هفته‌ها حسابی سرش شلوغ است و برای انتخابات ۱۰ اسفند رایزنی‌هایش را شروع کرده است.
البته به جز علی کریمی، قهرمانان دیگری پیش از او بوده‌اند که به ریاست فدراسیون رسیده‌اند، مانند رسول خادم و علیرضا دبیر، دو قهرمان برجسته کشتی که یکی رئیس قبلی فدراسیون کشتی بود و دیگری سال گذشته توانست رأی مجمع را بگیرد و رئیس فدراسیون شود. آرش میراسماعیلی، دارنده دو مدال طلای جودوی جهان در سال‌های ۲۰۰۱ و ۲۰۰۳ دیگر قهرمانی است که اسفند سال ۹۷ توانست به عنوان رئیس فدراسیون جودو به مدت چهار سال انتخاب شود.
حمید سوریان دیگر قهرمانی است که وارد فضای مدیریتی فدراسیون‌ها شده است. البته نه به عنوان نفر اول، بلکه این قهرمان که هفت مدال جهانی و المپیک را در کارنامه دارد، مرداد سال گذشته با حکم علیرضا دبیر به عنوان نایب‌رئیس فدراسیون کشتی منصوب شد تا اولین تجربه مدیریتی در کارنامه سوریان نوشته شود.
قهرمانی که مشاور رئیس شد
اگرچه در رده‌های بالای مدیریتی وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک خبری از ورزشکاران مطرح و شناخته شده نیست، اما در سال‌های اخیر در رده‌های میانی این دو دستگاه که از متولیان اصلی ورزش کشور هستند، برخی چهره‌های معروف و مطرح ورزش پست گرفته‌اند. حسن رنگرز، قهرمان کشتی فرنگی جهان در سال ۲۰۰۱ پس از پست‌های مدیریتی مانند مدیر موزه ملی ورزش در کمیته ملی المپیک و مدیرکل استعدادیابی در وزارت ورزش، شهریور امسال با حکم وزیر ورزش به عنوان مدیرکل ورزش و جوانان استان مازندران انتخاب شد.
سجاد انوشیروانی، نایب‌قهرمان وزنه‌برداری المپیک لندن دیگر مدال‌آوری است که به حوزه مدیریتی ورزش وارد شده است. قهرمان اردبیلی وزنه‌برداری که پس از خداحافظی از این رشته در المپیک ریو سرمربی تیم ملی وزنه‌برداری بود، اردیبهشت امسال با حکم وزیر ورزش به عنوان مدیرکل اداره ورزش و جوانان استان اردبیل انتخاب شد.
پیمان فخری و بهداد سلیمی دیگر چهره‌های ورزشی هستند که در یک سال گذشته وارد کار مدیریتی شده‌اند. فخری که مدال آسیایی در رشته شمشیربازی را در کارنامه دارد و به عنوان سرمربی تیم ملی سابر، ایران را به جمع چهار تیم برتر جهان رسانده است، بهمن ۹۷ با حکم رضا صالحی‌امیری به عنوان مدیر مرکز نظارت بر تیم‌های ملی انتخاب شد. بهداد سلیمی، قهرمان وزنه‌برداری جهان و المپیک هم اگرچه امسال با هدایت یک تیم باشگاهی در لیگ وزنه‌برداری نشان داد که بی‌علاقه به ورود به عرصه مربیگری نیست، اما به نظر می‌رسد او هم می‌خواهد فعالیت جدی‌تری در بخش مدیریتی ورزش داشته باشد. به خصوص که سلیمی مرداد ۹۸ به عنوان مشاور رضا صالحی‌امیری، رئیس کمیته ملی المپیک در امور المپین‌ها و قهرمانان منصوب شد.
هم مربیگری، هم مدیریت
هیئت‌های ورزشی استان‌ها یکی دیگر از بخش‌هایی است که ورزشکاران مطرح پس از اینکه از ورزش قهرمانی و حرفه‌ای خداحافظی می‌کنند، تصمیم می‌گیرند حضور در این فضا را تجربه کنند. مانند سعیدعلی حسینی که پس از دوری هشت ساله از وزنه‌برداری در مسابقات قهرمانی جهان ۲۰۱۷ و بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ عنوان نایب‌قهرمانی را به دست آورد، اما به دلیل از دست دادن مسابقات گزینشی المپیک، شانس حضور در المپیک توکیو را از دست داد و پس از آن تصمیم گرفت اعلام بازنشستگی کند. حسینی پس از به دست گرفتن سکان هدایت تیم ملی جوانان در آذرماه، روز گذشته به عنوان رئیس هیئت وزنه‌برداری استان اردبیل انتخاب شد تا همزمان با تجربه مربیگری، مدیریت را هم تجربه کند.