سعید احمدیان/ روزنامه جوان- قهرمانی آسیا با یک تیم جوان و مربی ایرانی، بهترین بازگشت ممکن برای والیبال به روزهای خوب بود. روزهایی که والیبال چند سالی بود از آن فاصله گرفته بود و عملکرد ضعیف در لیگ ملتهای ۲۰۲۱ و المپیک توکیو که حتی شاگردان آلکنو مانند المپیک قبلی در ریو از مرحله گروهی هم صعود نکردند، حاکی از سقوط آزاد رشتهای بود که در ۱۰ سال اخیر یک پای غرور ما ایرانیها در سطح جهان بوده است.
قهرمانی والیبالیستها در آسیا، آن هم با انتقام گرفتن از ژاپن که در سه سال گذشته همواره مقابل آنها شکست خورده بودیم، مسیر بازگشت به روزهایی را که تیمهای همیشه مدعی جهان هم از شکست مقابل تیممان در امان نبودند، هموارتر از همیشه کرده است، به خصوص که والیبال اگرچه به جز ژاپنیها، حریف سرسختی در آسیا نداشت، اما عملکرد خیرهکننده و نمایش فوقالعاده تیمی که پوست انداخته و با تغییر ۷۰ درصدی نسبت به المپیک به قهرمانی آسیا رفته بود، آینده پیشروی والیبال را روشن جلوه میدهد.
در چنین شرایطی تنها موضوعی که باید مورد توجه قرار بگیرد، حمایت از کادر ایرانی و تیمی است که امیدها را به والیبال دوباره زنده کرده است، حمایتی که به طور قطع در برنامههای فدراسیون والیبال قرار دارد و سبب میشود بهروز عطایی و شاگردانش که نشان دادند پتانسیل ادامه راه نسل طلایی والیبال را دارند تا با حمایتهای لجستیکی و تدارکاتی که از آنها میشود با قدرت بیشتری برای ادامه روندی که آغاز کردهاند، تمرین کنند و در رقابتهایی که پیشرو دارند قدرتمند به میدان بروند.
در این اوضاع و احوال که والیبال با یک نتیجه قابل توجه آن هم پس از یک دوره افت و نتایج نزولی که اوج آن لیگ ملتهای ۲۰۲۱ و المپیک توکیو بود، در حال برگشتن به جایگاه واقعیاش در آسیا و جهان است، موضوع مهم پرهیز از حاشیهسازی و فراهم کردن یک فضای آرام برای تیمی است که حالا یک مربی ایرانی را بالای سر خود میببیند و ستارههای جوانی دارد که نگرانیمان را از خداحافظی نسل طلایی کمتر کرده است تا با چنین پشتوانههایی پس از درخشش در آسیا، چشمانتظار ادامه این روند فوقالعاده در لیگ ملتها و قهرمانی جهان در سال آینده باشیم.
در این شرایط در حالی فدراسیون والیبال و در رأس آن محمدرضا داورزنی به عنوان رئیس فدراسیون مهمترین و اصلیترین وظیفه را در حمایت از این تیم و همچنین جلوگیری از حاشیهسازی دارند که صحبتهای داورزنی پس از قهرمانی ایران در آسیا به نظر میرسد نوعی تسویهحساب با منتقدانی است که اکثرشان با دلسوزی پس از کارنامه ضعیف والیبال در لیگ ملتها و المپیک زنگ خطر را برای این رشته که در ۱۰ سال گذشته یکی از موفقترین رشتههای ورزشیمان بوده به صدا درآورده بودند. رئیس فدراسیون والیبال تنها دقایقی پس از قهرمانی ایران در مصاحبهای که با خبرگزاری مهر انجام داده به منتقدان تاخته و گفته است: «کسانی که در دو ماه گذشته هرگونه که خواستند علیه تیم تاختند باید امروز به احترام این بازیکنان بایستند.»
حمله رئیس فدراسیون والیبال به منتقدان بدون شک حلاوت قهرمانی در آسیا و انتقام گرفتن از ژاپن را کمتر میکند. داورزنی در حالی به منتقدان دلسوز و منصف والیبال پس از المپیک و لیگ ملتها حمله کرده که رئیس فدراسیون دو چیز بیربط را به هم ربط داده است؛ نه تیمی که به قهرمانی آسیا رفت، آن تیم لیگ ملتها و المپیک است و نه کادر فنی آن مشترک است که بشود نتایجش را با هم مقایسه کرد.
بدون شک هیچ دلسوز و کارشناسی نیست که از عملکردی که والیبال با آلکنو در لیگ ملتها و در ادامه در المپیک داشت دفاع کند. کارنامه ضعیف والیبال با باخت به ژاپن و صعود نکردن از گروه و پسرفت نسبت به المپیک ریو، آن هم با حواشی خودساخته و ویرانگری که قبل از رفتن تیم به توکیو از داخل فدراسیون بر سر ماجرای دعوت از فرهاد قائمی رقم خورد، جای نقد و انتقاد داشت و رئیس فدراسیون والیبال نباید انتظار داشته باشد که پس از ناکامی، صدایی از جامعه والیبال بلند نشود.
به طور قطع همانطور که ناکامی در المپیک توکیو به پای فدراسیون والیبال نوشته میشود، داورزنی و همکارانش در موفقیت و درخشش بهروز عطایی و شاگردانش هم سهم و نقش دارند، به خصوص که تصمیم استفاده از یک مربی ایرانی برای قهرمانی آسیا و فرستادن یک تیم جوان شده، تصمیمی شجاعانه و قابل تقدیر است که نتیجه آن را هم عصر یکشنبه در سالن پورت آرهنای شهر چیپا با جام قهرمانی که روی دستان میلاد عبادیپور بالا رفت به خوبی دیدیم.
حال در وضعیتی که والیبال با قهرمانی در آسیا در حال رسیدن به آرامش و به گفته داورزنی بازگشت به قلب مردم است، بهتر است مسئولان فدراسیون والیبال هم به جای چماق کردن این قهرمانی برای حمله به منتقدان دلسوز، تمرکزشان را به صورت کامل روی هموار کردن مسیر موفقیت شاگردان بهروز عطایی قرار دهند تا درخششی که از چیبا آغاز شده در لیگ ملتها آینده و قهرمانی جهان ۲۰۲۲ در روسیه هم ادامه داشته باشد.