سعید احمدیان/ روزنامه جوان- هفته گذشته بود که جابر صادق‌زاده برای هفتمین بار پهلوان کشور شد. یک رکورد فوق‌العاده برای کشتی‌گیر قائمشهری که نام او را در تاریخ ورزش پهلوانی ثبت کرد. کشتی‌گیری که سال ۹۰ طلای کشتی آزاد جوانان جهان را کسب کرد، اما پس از آن به کشتی پهلوانی رو آورد تا در یک دهه گذشته نامش بیشتر از هر کشتی‌گیر دیگری در این بخش سر زبان‌ها بیفتد. صادق‌زاده یک‌شنبه گذشته در فینال رشته سنگین‌وزن مسابقات پهلوانی کشور امیر محمدی را ضربه فنی کرد تا ابراهیم رئیسی، رئیس‌جمهوری بازوبند پهلوان سال ۱۴۰۰ را در سالن ۱۲ هزار نفری آزادی به بازویش ببندد. با صادق‌زاده به بهانه انتخابش به عنوان پهلوان کشور گفتگو کرده‌ایم.
عطشم با کسب بازوبند پهلوانی رفع شد
صادق‌زاده در ابتدای گفتگو با «جوان» درباره مسابقات کشتی پهلوانی کشور که هفتمین بازوبند را برایش به همراه داشت، صحبت می‌کند و از احساسش پس از قهرمانی می‌گوید: «مسابقات کشتی پهلوانی امسال پرقدرت‌تر از همیشه برگزار شد. قادر به بیان حس درونی‌ام در کلام نیستم، خیلی خوشحالم. در دوران همه‌گیری ویروس کرونا مسابقات برگزار نشد و حفظ آمادگی بدنی در این دوره آسان نبود، همه علاقه‌مندان منتظر این مسابقات بودند و من هم آماده شده بودم. پس از این مسابقات، یک حسی مثل حس رفع عطش طولانی دارم.»
پهلوان سال ۱۴۰۰ ایران با وجود کسب هفت بازوبند پهلوانی که او را بی‌رقیب نشان می‌دهد، معتقد است که بی‌رقیب نیست، اما با حفظ آمادگی‌اش توانسته به این موفقیت برسد: «در کشور بدون رقیب نیستم، تمام ورزشکارانی که در کشور به رده‌بندی می‌رسند یا در انتخابی تیم ملی برای شرکت در مسابقات انتخاب هم نمی‌شوند از بهترین‌های دنیا و رقیبم هستند. سال‌ها تلاش کردم و هیچ وقت رقبای خودم را دست‌کم نگرفتم. می‌دانم که هر کدام از رقیبانم کشتی‌گیران قوی هستند. لطف خداوند بود که من آمادگی جسمانی‌ام را در تمام طول این سال‌ها حفظ کردم، تمرین مداوم و پشتکار بالایی داشتم و فکر می‌کنم این امر موجب تکرار این قهرمانی‌ها و دریافت پیاپی این بازوبند ارزشمند طی این سال‌ها شد.»
صادق‌زاده در ادامه به تفاوت‌هایی که کشتی پهلوانی با کشتی آزاد و فرنگی دارد، اشاره می‌کند: «کشتی پهلوانی تلفیقی از چند رشته مختلف است و فقط در کشتی آزاد خلاصه نمی‌شود و ترکیبی از کشتی آزاد، کشتی ساحلی، کشتی آلیش یا جودو و تلفیقی از تمام کشتی‌های سنتی است. پوشیدن شلوارک هم دست کشتی‌گیر را باز می‌گذارد برای اینکه در هر رشته‌ای که تخصص دارد از فنون همان رشته در مسابقه استفاده کند.»
۶ بازوبند مرحوم سلیمانی انگیزه‌ام را بیشتر کرد
قهرمان سابق کشتی آزاد جوانان جهان که امسال با کسب هفتمین بازوبند پهلوانی کشور بالاتر از مرحوم علیرضا سلیمانی که شش بازوبند را کسب کرده است و بیشترین عنوان پهلوانی کشور را به نام خودش به ثبت رسانده، معتقد است که نباید مقایسه‌ای بین پهلوان‌ها صورت گیرد: «مقایسه بین پهلوان‌ها معنا ندارد، به این علت که هر ورزشکار در شرایط و عصر خودش زندگی و در آن شرایط سعی کرده که افتخار کسب کند. پهلوانان بزرگی همچون پهلوان پوریای ولی، پهلوان تختی و پهلوان علیرضا سلیمانی همه از بزرگان ورزش پهلوانی بودند. من هم از اینکه توانستم رکورد جدیدی را در این ورزش برای خودم ثبت کنم بسیار خرسند و خوشحالم.»
صادق‌زاده ادامه می‌دهد: «ورزش هم مثل هر علمی به مرور زمان و طی سال‌ها به وسیله هر ورزشکاری که به این عرصه ورود می‌کند و با افتخاراتی که به دست می‌آورد، ارتقا پیدا می‌کند و راه را برای بقیه هموارتر می‌کند. اگر روزی پهلوان علیرضا سلیمانی شش بار این بازوبند را کسب نمی‌کرد شاید من هم در خودم این جسارت را نمی‌دیدم که بخواهم هفت مرتبه یا بیشتر به این مقام دست پیدا کنم.»
شیرین‌ترین بازوبند پهلوانی را در مشهد گرفتم
پهلوان قائمشهری کشورمان در ادامه به منش‌های پهلوانی و خصوصیاتی که مردم از یک پهلوان انتظار دارند، اشاره می‌کند: «مرام و منش پهلوانی بی‌شباهت به رفتار مولایمان امیرالمؤمنین نیست، خیلی خوب است که نیکی در خفا باشد و تظاهر و خودنمایی به خوبی و خیر در مرام پهلوانی جایی ندارد. جایگاه پهلوانی می‌طلبد علاوه بر مراقبت از رفتار اجتماعی مناسب، وجدان فردی، خوش‌خلقی و شکیبایی که نماد ظاهری رفتار پهلوانی است، کمک به همنوعان و فقرا هم در خفا انجام شود.»
البته صادق‌زاده تعریف خاص خودش را از پهلوان دارد: «هر فردی که دل مردم را شاد می‌کند و پرچم کشور را با افتخار برافراشته و دلیرانه و با شجاعت ورزش می‌کند شایسته عنوان پهلوانی است. مردم در جریان مسابقه فقط چند دقیقه از زندگی یک ورزشکار را تماشا می‌کنند، اما در پس پرده آن سال‌ها تمرین و ممارست و از خودگذشتگی همراه با پشتیبانی‌های فداکارانه خانواده، مربیان و از همه مهم‌تر مردم وجود دارد که یک قهرمان را می‌سازد.»
صادق‌زاده در پایان هم جالب‌ترین خاطره‌اش از هفت دوره‌ای که پهلوان کشور شده را اینطور روایت می‌کند: «یکی از دوره‌های مسابقات در مشهد برگزار شد، نیت کرده بودم که بازوبند را بگیریم، تقدیم آستان قدس کنم. وقتی وزن‌کشی کردیم و قرعه را برداشتم، قرعه من عدد ۸ بود که با خودم گفتم این حتماً یک نشانه است و بعد از فینال و قهرمانی به رسم همیشگی، دو رکعت نماز شکر خواندم که هنگام نماز سرود امام رضا (ع) پخش شد و دست خودم نبود و وسط نماز بغضم شکست و گریه کردم که لحظات به یادماندنی برایم بود.»