سعید احمدیان/ روزنامه جوان- در فاصله ۹ ماه تا روشن شدن مشعل بازی‌های آسیایی ۲۰۲۲ در هانگژوی چین، دیروز اسامی نهایی رشته‌های اعزامی به این رقابت‌ها اعلام شد تا برنامه‌ریزی برای حضور هرچه قدرتمندتر کاروان ایران در فدراسیون‌ها آغاز شود. طبق تصمیم گرفته شده در ستاد عالی بازی‌های آسیایی؛ دوومیدانی، بسکتبال، بوکس، شمشیربازی، والیبال، تیراندازی، قایقرانی، وزنه‌برداری، کشتی، تکواندو، کاراته، کوراش، ووشو، ورزش‌های صعودی، کبدی، اسکیت، تیراندازی باکمان، فوتبال، هندبال، شنا، شیرجه، واترپلو، ژیمناستیک، دوچرخه‌سواری، شطرنج، بازی‌های الکترونیک، سپک‌تاکرا و تنیس روی میز، ۲۶ رشته‌ای هستند که برای اعزام به بازی‌های آسیایی هانگژو ۲۰۲۲ نهایی شده‌اند. رضا صالحی‌امیری رئیس کمیته ملی المپیک و پیمان فخری رئیس کاروان ایران در بازی‌های آسیایی در نشستی که هفته گذشته با خبرنگاران داشتند، درباره آخرین وضعیت کاروان ایران توضیحاتی را ارائه دادند.
سیاست‌های پنج‌گانه در هانگژو
رضا صالحی امیری، رئیس کمیته ملی المپیک در ابتدای این نشست، به پنج سیاست تدوین شده برای کاروان بازی‌های آسیایی اشاره می‌کند: «پنج سیاسیت برای کاروان ایران در بازی‌های آسیایی هانگژو تدوین شد؛ اولین محور اعزام کاروان کیفی بر اساس سیاست ابلاغی مقام معظم رهبری است. سیاست دوم، توجه ویژه به حوزه بانوان است. ما باور داریم که حضور فعال‌تر و اعزام دختران ما به هانگژو می‌تواند علاوه بر رفتن روی سکو و کسب مدال به ارتقای پرستیژ کشور هم کمک کند. در جاکارتا حدود ۱۰۰ نفر بانو اعزام داشتیم و در این دوره سعی می‌کنیم نفرات بیشتری را اعزام کنیم. سیاست سوم، مجموعه‌ای از فعالیت‌های فرهنگی در کنار فعالیت‌های قهرمانی است که در حال برنامه‌ریزی است. مهم‌تر از همه این‌ها تلاش می‌کنیم در هانگژو تصویر ایران زیبا و فرهنگ و تمدین ایرانی را همه ورزشکاران و شرکت‌کنندگان به نمایش بگذارند تا در کنار دستاورد‌های ورزشی، دستاورد‌های فرهنگی هم داشته باشیم. سیاست چهارم استفاده از ظرفیت‌های داخلی در زمینه پرواز، تجهیزات و البسه است. سیاست پنجم هم ارتقای یک پله‌ای ایران در هانگژو و رسیدن از رتبه ششم به پنجم است.»
۵ میلیارد را به خاطر ۵۰۰ میلیون دور نریزیم
در حالی دیروز اعلام شد اعزام ۲۶ رشته به بازی‌های آسیایی نهایی شده است که پیمان فخری، رئیس کاروان ایران معتقد است باید به رشته‌هایی که شانس مدال ندارند هم شانس حضور داده شود: «رشته‌هایی مانند والیبال بانوان، هندبال بانوان و بسکتبال سه نفره بانوان، رشته‌هایی هستند که شانس کسب مدال ندارند، اما رشته‌های کیفی هستند که امروز شاهدیم که با حضور در رقابت‌های بین‌المللی باعث شادی و شعف در بین مردم شده‌اند و جایگاه خوبی را پیدا کرده‌اند. با وجود اینکه هر کدام ۴۰ سال است که به مسابقات اعزام نشده بودند، ولی با چهار، پنج سال فعالیت توانستند جایگاه خوبی پیدا کنند یا رشته‌ای مانند بدمینتون که ثریا آقایی توانست سهمیه المپیک را کسب کند و همچنین رشته‌ای مثل اسکواش که در چند سال گذشته توانسته در جمع شش کشور برتر آسیا قرار بگیرد.»
فخری برای اعزام این رشته‌ها دلایل قابل تأملی دارد: «از من پرسیدند شما می‌دانید که برخی رشته‌ها مدال نمی‌آورند، پس چرا با اعزام آنها، پول کشور را هدر می‌دهید. من در پاسخ گفتم که تک‌تک این رشته‌ها فدراسیون دارند و میلیارد‌ها تومان خرج آنها شده است. فرض کنید ۵ میلیارد برای این رشته‌ها خرج می‌شود، اما تنها برای ۵۰۰ میلیون که هزینه اعزام‌شان است، آنها را به مسابقات نفرستیم، درست است که این ۵۰۰ میلیون اضافه هزینه می‌شود، اما باعث ارزش‌افزوده ۵ میلیارد تومانی خواهد شد. اگر در این مرحله ۵۰۰ میلیون را خرج نکنید آن ۵ میلیارد را دور ریخته‌اید و تمام فرایندی که طی کرده‌ایم تا این تیم به این مرحله برسد، بی نتیجه می‌شود. خیلی راحت می‌توانیم این هفت رشته را که شانس مدال ندارند کنار بگذاریم، اما بازی‌های آسیایی جایی است که شما می‌توانید یک رشته را از یک مرحله به مرحله دیگری برسانید. رشته‌ای مثل هندبال بانوان با کوچک‌ترین کار در رده چهارم آسیا قرار گرفت و اگر یک پله دیگر به این تیم کمک کنیم، می‌تواند به مدارج بالاتری برسد.»
رئیس کاروان ایران، اعزام چنین رشته‌هایی را سبب بالاتر رفتن جایگاه‌شان در مسابقات بعدی می‌داند: «بازی‌های آسیایی با توجه به اهمیتی که برای فدراسیون‌ها و کمیته ملی المپیک دارد، نظام برای این بازی‌ها و المپیک پول و بودجه کنار می‌گذارد. پس بهترین فرصت است که هندبال بانوان یا والیبال بانوان را با اعزام به بازی‌های آسیایی یک پله از جایگاهی که هستند بالاتر ببریم. والیبال بانوان به مقام هشتم رسیده، واترپلوی ما دو دوره به بازی‌های آسیایی اعزام نشده، اما زمانی که اعزام شد برنز گرفت. اگر همان دو دوره که اعزام نکردیم تیم به مسابقات می‌رفت شاید فینالیست می‌شد یا همین برنز را می‌گرفت.»