سعید احمدیان/ روزنامه جوان- گرگان از دیروز میزبان مسابقات کشتی آزاد قهرمانی کشور است، رقابت‌هایی که مرحله اول انتخابی تیم ملی است تا برخلاف دوره‌های گذشته حساسیت‌های آن بیشتر شود. به جز شش مدال‌آور جهانی اسلو، بقیه ملی‌پوشان هم در کنار سایر رقبای داخلی‌شان در گرگان روی تشک می‌روند، از حضور ملی‌پوشان جوانی مانند رحمان عموزاد و عرفان الهی که در جهانی نروژ هم حاضر بودند تا باتجربه‌هایی مانند مرتضی غیاثی و رضا اطری. پژمان درستکار، سرمربی تیم ملی کشتی آزاد و محسن کاوه، مدیر تیم‌های کشتی آزاد هم در سالن امام خمینی مجموعه ورزشی آزادی گرگان حاضر شدند تا در کنار اعضای کمیته فنی مسابقات، عملکرد مدعیان رسیدن به دوبنده تیم ملی را زیر نظر بگیرند. در چند پرده به حاشیه‌نویسی مسابقات پرداخته‌ایم.
چرخه‌ای برای بازگشت امید به گمنام‌ها
«قهرمانی کشور دیگر از حالت نمادین و فرمالیته خارج شده است و انتخابی تیم ملی باعث شده همه کشتی‌گیران با‌انگیزه‌تر از همیشه وارد مسابقات شوند.» یکی از اهالی کشتی این را می‌گوید و به چهره‌های مصممی که از استان‌های مختلف می‌خواهند روی تشک خودی نشان دهند تا خودشان را به پژمان درستکار نشان دهند، اشاره می‌کند.
انگیزه و حساسیتی که خروجی الزامی شدن انتخاب ملی‌پوشان بر اساس چرخه انتخابی تیم‌های ملی است تا به گفته علیرضا دبیر، رئیس فدراسیون کشتی عدالت رعایت شود: «اجازه نمی‌دهیم کشتی‌گیرسالاری در تیم ملی باب شود و هیچ کشتی‌گیری سوگلی و تافته جدا بافته نیست و اگر به کشتی‌گیری بها داده شده، مزد عملکرد خودش را گرفته و اگر کشتی‌گیری از چرخه حذف شده، به‌خاطر قبول شکست در میادین مختلف بوده است.» حالا کشتی‌گیران حاضر در قهرمانی کشور، پس از عبور از مرحله استانی، خودشان را به گرگان رسانده‌اند و قرار است جمعه شب از نفرات برتر رونمایی شود.
حکمرانی توپ و تور‌ها
در حالی گرگانی‌ها میزبان مسابقات قهرمانی کشور شده‌اند که برخلاف همسایه غربی‌شان، یعنی مازندران، امروز چندان اسم و رسم زیادی در کشتی ندارند. هر چقدر مازندران از جویبار گرفته تا آمل، یک‌جین‌دو‌جین کشتی‌گیر و مدال‌آور در تیم ملی دارند، اما در گلستان، کشتی کمتر مشتاق و البته هوادار دارد، آن هم در شرایطی که گرگانی‌ها تنها نزدیک به ۱۵۰ کیلومتر با جویبار که به پایتخت کشتی ایران شهرت پیدا کرده و از حسن یزدانی تا کامران قاسم‌پور ستاره را رو کرده است، فاصله دارند. گرگان را، اما سال‌هاست به رشته‌های توپی و البته کبدی می‌شناسند.
پارچه‌نوشته بزرگی که در سالن امام خمینی این شهر به چشم می‌خورد، نشان‌دهنده همه چیز است، پارچه‌ای با این نوشته «گرگان پایتخت هواداران بسکتبال»، این رشته توپ و تور آنقدر در این شهر هواخواه دارد که به گفته یکی از عکاسان خبری اهل این شهر، از نیم ساعت قبل از شروع بازی‌های تیم شهرداری گرگان، سالن کیپ تا کیپ پر می‌شود و نصف همین جمعیت هم پشت در می‌مانند. البته در دو سال گذشته سالن امام خمینی گرگان به واسطه کرونا روز‌های سوت و کوری را ثبت کرده، اما قبل از محدودیت‌های همه‌گیری ویروس کووید ۱۹، گرگان را به تماشاگران و علاقه‌مندان به بسکتبالش می‌شناسند. علاقه‌ای که باعث شده در سطح شهر زمین‌های متعدد بسکتبال خیابانی هم به چشم بخورد.
البته دیگر رشته توپ و توری، یعنی والیبال هم در گلستان هواداران زیادی دارد و حضور دو تیم از گنبد و گرگان در لیگ والیبال به خوبی گویای آن است، استانی که در حال حاضر ستاره‌ای مانند صابر کاظمی را در ترکیب تیم ملی والیبال دارد تا پس از پایان دوران ملی فرهاد قائمی، آن‌ها همچنان حرف برای گفتن در تیم ملی داشته باشند. کبدی هم یکی از مهدهایش گرگان است، رشته‌ای که هنوز عکس جنجالی سرمربی مرد تیم ملی بانوان تایلند که برای ورود به سالن مسابقات قهرمانی کبدی آسیا در گرگان روسری به سر کرده بود، فراموش نشده است!
چرا کشتی به حاشیه رفت؟
اما چرا گرگان و گلستان در کشتی برخلاف همسایه غربی‌شان در دهه‌های اخیر نتوانسته‌اند کشتی‌گیر مطرح و نشان‌داری رو کنند؛ گرگان برخلاف دست خالی امروز، در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ یکی از قطب‌های کشتی بود. رضا سوخته‌سرایی که با مرحوم علیرضا سلیمانی در سنگین‌وزن تیم ملی رقابتی سخت و البته دوستانه داشت، یکی از مطرح‌ترین کشتی‌گیران گرگانی است، قهرمانی که این روز‌ها گاهی در تهران و گاهی در گرگان روزگار را سپری می‌کند، اما مسئولان خبری از او نمی‌گیرند و فراموشش کرده‌اند. قهرمانی که دو نقره جهان و سه طلای بازی‌های آسیایی را در کارنامه دارد.
البته کم نیستند قهرمانانی مانند سوخته‌سرایی که روزگاری پرچم کشتی گرگان را بالا می‌بردند و این روز‌ها با بی‌توجهی مسئولان خانه‌نشین شده‌اند. دیاری که قهرمانانی مانند رمضا خدر، اویس ملاح و داوود قنبری داشته و تیم‌شان در دهه ۷۰ قهرمان کشتی استان مازندران بوده، امروز، اما کشتی در این شهر به حاشیه رفته است.
بهنام نیک‌پیام یکی از روزنامه‌نگاران گرگانی معتقد است عدم حمایت و بی‌توجهی از سرمایه‌های کشتی، این شهر را به این جایگاه رسانده است: «داوود قنبری قهرمان ارتش‌ها و دانشجویان جهان بود، قهرمانی که حتی رسول خادم را هم شکست داد و فن پلنگ‌شکن او در یکی از رقابت‌های بین‌المللی در مسکو، مدت‌ها در دانشگاه‌های روسیه تدریس می‌شد، این قهرمان الان کجاست؟ قنبری پس از بازنشستگی یک باشگاه مجهز راه‌اندازی کرد که محسن کاوه، سرمربی وقت تیم ملی وقتی آن را دید، گفت چنین سالنی حتی در مازندران هم وجود ندارد. بعد از آن با او چه کردند؟ آنقدر بی‌توجهی کردند و خبری از حمایت مسئولان نشد که او باشگاه را تعطیل کرد و الان با اجاره وسایل شهربازی در گرگان روزگارش را می‌گذراند، آن هم قهرمانی که باید روی تشک عرق بریزد و کشتی‌گیر تربیت کند.»
ورود ورزش‌های لوکس مانند بسکتبال و والیبال هم از دیگر دلایلی است که گرگانی‌ها می‌گویند سبب شده کشتی در این شهر به حاشیه برود و دیگر قهرمانانی مانند سوخته‌سرایی رو نشوند. میزبانی مسابقات کشتی آزاد قهرمانی کشور، اما گویا برای گرگانی‌ها بهانه‌ای شده تا دوباره برای بازگشت به روز‌های اوج این رشته در این شهر، آستین‌های‌شان را بالا بزنند، به خصوص که ستاره‌های کشتی مانند حسن یزدانی به گفته یکی از راننده‌های تاکسی اینترنتی گرگان در این شهر طرفداران زیادی دارد. شاید او و دیگر جوانان این شهر آرزو می‌کنند که دوباره نسل سوخته‌سرایی‌ها و قنبری‌ها در گرگان تربیت شوند و کشتی در این شهر دوباره ورزش اول شود تا آن‌ها برخلاف امروز از همشهری‌شان به عنوان ستاره محبوب‌شان در کشتی نام ببرند، آرزویی که البته رسیدن به آن برای جوانان گرگانی سخت‌تر از هر زمان دیگری شده است.