سعید احمدیان/ روزنامه جوان- رویه ناصواب دست‌درازی فوتبالی‌ها به بیت‌المال و جیب مردم گویا قرار است همچنان ادامه پیدا کند و تغییر دولت هم سبب نشده هزینه ریخت و پاش و زیاده‌خواهی‌های فوتبالی‌ها از بودجه عمومی کشور پرداخت نشود. اگر یک روز بدهی یک باشگاه دولتی به یک مربی خارجی از تسهیلات اشتغالزایی محرومان پرداخت شد، حالا خبر می‌رسد دولت دست در جیب کرده و قرار است جور فدراسیون فوتبال را بکشد و پاداش‌های معوقه و همچنین هزینه‌های جشن صعود به جام جهانی را پرداخت کند، آن هم در شرایطی که پرداخت پاداش بردهای بازی‌های تیم ملی در انتخابی جام جهانی یا جام ملت‌ها، وظیفه فدراسیون فوتبال است و هیچگاه در بودجه عمومی کشور و همچنین بودجه‌ای که فدراسیون از دولت دریافت می‌کند، بندی با عنوان پرداخت پاداش گنجانده نشده است.
طبق قانون، دولت‌ها تنها پس از پایان کار تیم‌های ملی در رشته‌های مختلف در مسابقات جهانی و المپیک، پاداش ویژه‌ای را هر سال به مدال‌آوران اعطا می‌کنند. همانطور که در رشته‌های دیگر دولت وظیفه‌ای برای پرداخت پاداش پیروز‌های ملی‌پوشان حین برگزاری مسابقات ندارد، فوتبال نیز از این قاعده مستثنی نیست و دولت با توجه به قانون پاداش مدال‌آوران وظیفه دارد در پایان هر سال با برگزاری مراسمی با اهدای پاداش از مدال‌آوران رشته‌های مختلف در مسابقات جهانی و المپیک، تقدیر کند.
اما به نظر می‌رسد این قانون واضح و مشخص درباره تیم ملی فوتبال توسط دولت زیر پا گذاشته شده است و دولتی‌ها تحت جوسازی و فضاسازی مدیران فدراسیون فوتبال در رسانه‌ها قبول کرده‌اند پاداش‌های معوقه تیم ملی فوتبال را که برای برد تیم ملی مقابل تیم‌های همگروه انتخابی جام جهانی است، پرداخت کنند. تصمیم دولت درباره فوتبال، مانند این است که قهرمانی همچون حسن یزدانی علاوه بر پاداش مدال طلای جهان برای هر کدام از پیروزی‌هایش در قهرمانی جهان هم یک پاداش جداگانه توسط دولت دریافت کند!
بدیهی است که چنین اتفاقی برای قهرمانی مانند یزدانی نیفتاده و دولت تنها پاداش طلای جهان او را پرداخت می‌کند و اگر قرار است به تعداد کشتی‌هایی که پیروز شده هم پاداش بگیرد، این برعهده فدراسیون کشتی است.
فوتبال، اما همچنان تافته‌جدابافته است و دولتی‌ها با سوار شدن روی موجی که مدیران فدراسیون فوتبال با بزرگنمایی درباره موفقیت‌ها ایجاد کرده‌اند، این رشته را که در چهار دهه گذشته حتی یک قهرمانی در سطح آسیا چه در رده ملی و چه باشگاهی کسب نکرده است، مورد حمایت ویژه و افراطی خودشان قرار می‌دهند و در آخرین مورد هم همانطور که اشاره شد قرار است پاداش‌های پیروزی‌های این تیم که عقب افتاده را دولت از بیت‌المال پرداخت کند!
گشاده‌دستی‌ها برای فوتبال البته تنها مختص به این دولت نیست. اگر امروز با دستور محمد مخبر، چک پاداش ملی‌پوشان فوتبال نه برای صعود به جام جهانی، بلکه به خاطر بردهای اخیرشان توسط دولت کشیده می‌شود در دولت قبل هم تنها در یک مورد در جریان مسابقات جام ملت‌های آسیای ۲۰۱۹ در امارات با دستور اسحاق جهانگیری، ۴۵۰ هزار یورو به صورت چمدانی توسط معاون وزیر ورزش به ابوظبی برده شده تا بین ملی‌پوشان به دلیل بردهای، نه‌چندان مهم‌شان مقابل تیم‌های درجه ۳ آسیایی تقسیم شود.
با ادامه این رویه ناصواب و تبعیض‌آمیز، شکاف بین قهرمانان منهای فوتبال که افتخارات جهانی و المپیک را مدیون آن‌ها هستیم و قهرمانان پوشالی فوتبال که چه باشگاهی و چه ملی در ۴۰ سال گذشته، حتی یک جام آسیایی هم کسب نکرده‌اند بیشتر خواهد شد و دلسردی قهرمانانی را به همراه خواهد داشت که با کمترین امکانات و حداقل‌ها توانسته‌اند بزرگ‌ترین افتخارات را برای کشور به دست آورند.
علاوه بر رویکرد تبعیض‌آمیز دولت، به نظر می‌رسد فدراسیون فوتبال در زمان عزیزی‌خادم به خوبی توانسته با عوام‌فریبی، راه دست‌درازی به بیت‌المال و جیب مردم را در پیش بگیرد، آن هم فدراسیونی که رئیسش با شعار درآمدزایی چند میلیون یورویی و هزار میلیاردی در سال وارد فوتبال شد، اما در ۱۱ ماه گذشته بدون حتی یک ریال درآمدزایی، کاسه به دست جلوی دولت، هزینه‌های فدراسیون را از بیت‌المال برداشته و امروز حتی پاداش‌های معوقه بردهای تیم ملی را هم به گردن دولت انداخته است.
در اینکه فوتبال جایگاه ویژه‌ای در دنیا با توجه به جذابیتش دارد شکی نیست، اما این دلیلی بر تبعیض نمی‌شود و اگر قرار است دولت پاداش برد تیم ملی فوتبال مقابل تیم‌های درجه ۳ را هم تقبل کند باید آن‌سو برای پیروزی قهرمانانی مانند حسن یزدانی هم مقابل حریفانش یک پاداش ویژه در نظر بگیرد. البته با این نتیجه متفاوت که آن‌سو فوتبال با وجود پاداش‌های چندهزار دلاری، در نهایت دستش از رسیدن به جام کوتاه می‌ماند، اما قهرمانانی مانند حسن یزدانی در پایان با یک مدال خوش‌رنگ، پرچم ایران را در دنیا بالا می‌برند.