سعید احمدیان- دوشنبه شب سوت پایان حمید حاج ملک در استادیوم اکباتان، دو امتیاز دیگر را از کف پرسپولیس پراند تا تساوی بدون گل با هوادار در هفته بیست و چهارم، حرکت قرمزها را در جاده قهرمانی کند و کندتر کند. فاصله قرمزها هم با استقلال صدرنشین همان 6 امتیاز باقی ماند، فاصله‌ای که آبی ها امشب فرصت آن را دارند تا با پیروزی مقابل پیکان آن را بیشتر هم بکنند.
با این حال سال جدید برای پرسپولیس و یحیی گل محمدی آن طور که می خواستند شروع نشد و همچنان آنها در لیگ بیست و یکم به خصوص در هفته‌های گذشته یک روند پرفراز و نشیب را در حال تجربه کردن هستند. روندی که می تواند رویای ششمین قهرمانی متوالی یا همان گلات را خیلی زودتر از آنچه که فکرش را هم بکنند، به یک سراب تبدیل کند.
آمار سرخ‌پوشان در 6 بازی اخیرشان به خوبی گویای همه چیز است، آنها از 18 امتیاز ممکن تنها 9 امتیاز را کسب کرده اند، یعنی نیمی از امتیازها را از دست داده اند و این برای تیمی که برای قهرمانی دندان تیز کرده است، نمی تواند قابل قبول باشد. دو برد، سه مساوی و یک باخت، کارنامه پرسپولیس گل محمدی در 6 مسابقه آخر است که نشان می دهد با این روند رسیدن به جام ششم در پایان فصل یک ماموریت غیرممکن خواهد بود.
فارغ از اینکه پرسپولیس این روزها بیشتر از هر زمانی نعمت داشتن یک مهاجم شش دانگ و فرصت طلب مانند مهدی طارمی و علی علیپور و دروازه بانی که خیال همه را راحت کند مانند علیرضا بیرانوند را احساس می کند، به نظر می رسد حواشی خودساخته و جنجا‌ل‌سازی های هدفمند برای پرت کردن حواس‌ها از نتایجی که رقم می خورد هم نقش زیادی در رسیدن قهرمان 5 دوره متوالی لیگ برتر به این وضعیت داشته است.
در فصل جدید یحیی گل محمدی و کادر فنی‌اش به جای تمرکز روی نقاط ضعف و کمبودهایی که سبب شده پرسپولیس مانند فصل‌های قبل نتیجه نگیرد، ترجیح داده اند با فرار رو به جلو و به پا کردن جنجال و انگ زنی‌هایی به سبک کری خوانی‌های هواداران سرخابی‌ها در فضای مجازی از خودشان رفع تقصیر کنند. به طوری که اگر نتیجه ای غیرقابل قبول به دست می آید، این طور وانمود می شود که مقصر را باید در خارج از نیمکت و باشگاه پرسپولیس پیدا کرد، در تیم‌های دیگر یا مجموعه فدراسیون فوتبال!
چنین انگ زنی‌ها و حواشی باعث شده کادر آرام و سر به زیر پرسپولیس فصل گذشته، تبدیل به یک کادر پرخاشگر در کنار زمین و نشست های خبری شود، مربیانی که پیروزی‌ها برای آنهاست اما اگر شکست و ناکامی رقم می خورد، آنها نقشی ندارند و می گویند اگر دنبال مقصر می گردید باید بیرون از تیم دنبال آن بگردید. هر بار سعی در مقصر جلوه دادن یک نفر دارند، یک روز داور مسابقه، یک روز فدراسیون فوتبال، یک روز باشگاه رقیب تا با لیست کردن چنین مقصرانی روی ضعف‌های فنی که باعث شده پرسپولیس در کورس قهرمانی عقب بیفتد، سرپوش گذاشته شود. آخرین پرده جنجالی چنین آدرس غلط دادن‌هایی هم در دربی آخر سال گذشته بود، جایی که گل محمدی چنان بی محابا پس از گل تساوی استقلال به زمین بازی یورش برد که گویا چمن استادیوم را با رینگ بوکس اشتباه گرفته است!
تکرار چنین ادعاهایی مانند« دوست ندارند پرسپولیس با من به قهرمانی جدیدی برسد و بار دیگر قهرمان شود.» چاره درد پرسپولیس نیست.مقصرتراشی‌ها و بیراهه این روزهای کادر فنی پرسپولیس برای توجیه ناکامی‌ها تنها بحران تیم را بیشتر خواهد کرد و گل محمدی و دستیارانش برای عبور از بحرانی این هفته‌ها گرفتار آن شده اند، باید با واقعیت روبرو شوند، واقعیتی که نشان می دهد عملکرد سرخ‌ها بیشتر از آنکه ریشه در عوامل بیرونی و دشمن‌سازی‌های خیالی داشته باشد،به ضعف‌های داخلی تیم بر می گردد، ضعف‌ها و کمبودهای فنی و تاکتیکی که گویا گل محمدی و دستیارانش به جای چاره‌جویی برای حل آن، با تفکر دایی جان ناپلئونی به دنبال نادیده گرفتن آن هستند.
اصرار بر ادامه چنین روندی سبب خواهد شد بحران پرسپولیس ادامه پیدا کند و باز هم مانند بازی دوشنبه شب در ورزشگاه اکباتان، امتیازهای دیگری از کف این تیم برود و جام بیست و یکم دور و دورتر و رویای گلات محال‌تر شود!