سعيد احمديان/ روزنامه جوان- فصل نقل و انتقالات بهشت دلالان در فوتبال ایران است. فصل درآمد‌های چند میلیاردی بدون آنکه آب از آب تکان بخورد و نظارتی صورت بگیرد. خاصیت فوتبال دولتی همین است، فوتبالی که نه مدیر آن جواب پس می‌دهد و نه بالادستی‌اش از او پاسخ می‌خواهد. همین است که در فصل نقل و انتقالات، باشگاه‌های دولتی با تکیه بر پول‌هایی که از بیت‌المال به حساب‌شان واریز می‌شود، دیوانه‌وار افسار جذب بازیکن را به دست دلالان می‌سپارند تا آن‌ها در شرایطی که هیچ ضابطه و منطقی تعریف نشده است، بازیکنان درجه چندم خارجی را به باشگاه‌های دولتی قالب کنند. یک بازی دوسر برد برای دلال، مربی و مدیر باشگاه و سفره‌ای که پهن است و هر کدام به اندازه دهان‌شان لقمه‌ای از آن برمی‌دارند، بدون اینکه کسی از آن‌ها بپرسد چرا و چگونه، لقمه‌ای که انگار گلوگیر نیست و هر سال بزرگ‌تر می‌شود!
سهم مساوی دلال و بازیکن!
دو ماه از فصل نقل و انتقالات می‌گذرد و به‌رغم شرایط بد اقتصادی کشور در فوتبال خبری از اقتصاد مقاومتی نیست. رشته‌ای که با توجه به وابسته بودن به پول دولتی همچنان به ریخت‌وپاش‌هایش ادامه می‌دهد، به طوری که با وجود بالا رفتن قیمت ارز، باشگاه‌های دولتی در جذب بازیکن و مربی خارجی نه تنها دچار مشکل نشده‌اند، بلکه در جذب خارجی‌ها هم کارنامه پربارتری نسبت به فصل‌های پیش داشته‌اند. هم استقلال و هم پرسپولیس مانند فصل‌های پیش با مربیان خارجی ادامه می‌دهند و استراماچونی و کالدرون جایگزین شفر و برانکو شده‌اند و برای جذب بازیکن خارجی نیز هیچ‌گونه محدودیتی نداشته‌اند، به خصوص که وزارت ورزش بدون توجه به بودجه ۱۰۰ میلیاردی هر کدام از این باشگاه‌ها که بخش زیادی از آن از بیت‌المال تأمین می‌شود، دست مدیران سرخابی‌ها را باز گذاشته تا احیاناً مورد اعتراض مجازی هواداران دو تیم قرار نگیرد!
دست باز و نظارت نداشتن روی نقل و انتقالات باشگاه‌های دولتی سبب شده بازار دلال‌ها و ایجنت‌های داخلی و خارجی در دو ماه گذشته از آغاز فصل نقل و انتقالات باز باشد. وابستگی باشگاه‌های دولتی مانند استقلال، پرسپولیس و سپاهان و دیگر تیم‌ها به پول‌های دولتی سبب شده آن‌ها با پهن کردن فرش قرمز برای دلال‌ها نسبت به حیفومیل بیت‌المال و بستن قرارداد‌های نامتعارف با بازیکنان داخلی و خارجی ابایی نداشته باشند.
نمونه چنین دلالی‌هایی این روز‌ها در تیم‌های بزرگ پایتخت به وضوح دیده می‌شود. مسئله‌ای که به نظر می‌رسد باید مورد توجه نهاد‌های نظارتی و قضایی قرار بگیرد. در این زمینه شنیده می‌شود در قرارداد یکی از بازیکنان خارجی یکی از دو تیم بزرگ پایتخت که به تازگی به عضویت این تیم درآمده، رقم قرارداد واقعی این بازیکن با رقمی که روی برگه قرارداد ثبت شده، تفاوت فاحشی دارد. در این زمینه شنیده می‌شود این مهاجم در حالی ۳۰۰ هزار دلار دریافتی خواهد داشت که رقم قراردادش ۵۶۰ هزار دلار ثبت شده است. سهم ۲۶۰ هزار دلاری دلال‌ها در این قرارداد که نزدیک به دریافتی بازیکن است، باید حساسیت‌های نهاد‌های نظارتی را به همراه داشته باشد، به خصوص که با دولتی بودن باشگاه مذکور باید با چنین حیف‌ومیل‌ها و سوءاستفاده‌هایی که از بیت‌المال می‌شود، برخورد قاطعانه صورت گیرد.
علاوه بر این شنیده می‌شود تیم رقیب بزرگ پایتخت نیز به دنبال یک بازیکن خارجی است، بازیکنی که شرایطی مشابه بازیکن خارجی را دارد که ذکر شد. چنین اتفاقاتی در تیم‌هایی صورت می‌گیرد که زیرمجموعه وزارت ورزش هستند. اگر اراده‌ای برای برخورد با فساد وجود دارد باید با مدیران دو باشگاه برخورد شود و از آن‌ها بپرسند که چرا با بازیکن خارجی که ۳۰۰ هزار دلار دریافتی دارد، قراردادی ۵۶۰ هزار دلاری بسته شده و این اختلاف مبلغ به جیب چه کسانی رفته است؟
نهاد‌های قضایی و بازرسی ورود کنند
البته نمونه چنین قرارداد‌هایی در فوتبال ایران کم نیست. چند سال پیش بود که دو بازیکن اوکراینی در حالی با پرسپولیس قرارداد ۲۵۰ هزار دلاری امضا کردند که رقم آخرین قراردادشان در باشگاه‌های اوکراین ۵۰ هزار یورو بود. پنج برابر شدن مبلغ قرارداد این بازیکنان بدون شک به دلال‌هایی برمی‌گردد که در خوشبینانه‌ترین حالت با استفاده از ناآگاهی مدیران باشگاه‌ها، بازیکنان خارجی را بالاتر از قیمت واقعی‌شان به باشگاه‌های دولتی قالب می‌کنند.
البته این مسئله تنها مختص خارجی‌ها نیست و بازیکنان داخلی را هم شامل می‌شود. به‌عنوان نمونه خبر می‌رسد که یکی از بازیکنان سفارشی در حالی امسال با یکی از تیم‌های بزرگ پایتخت قرارداد میلیاردی امضا کرده است که هیچ رزومه قابل توجهی ندارد. بدون شک در این بین مثل قرارداد بازیکنان خارجی، تمام پول به جیب بازیکن داخلی نمی‌رود و دلال‌ها و برخی مربیان و مدیران با توجه به سهمی که مشخص شده، نفعی از قرارداد‌های این‌چنینی می‌برند.
حال با توجه به فساد گسترده‌ای که همراه با بی‌تفاوتی و عدم نظارت وزارت ورزش بر باشگاه‌های زیرمجموعه‌اش در فصل نقل و انتقالات رخ می‌دهد، ورود نهاد‌های اطلاعاتی و نظارتی برای حیف‌و‌میل‌کنندگان بیت‌المال ضروری است تا دلال‌ها با کمک مدیران و مربیان حامی خودشان نتوانند مانند امروز با بازیکنان چند برابر قیمت واقعی‌شان قرارداد ببندند و فوتبال ایران تبدیل به بهشت دلالان نشود، دلالی که مدیر و مربی هم در میان آن‌ها کم دیده نمی‌شود!